Δεν εξελείψανε ποτές οι γι αναποδιές από τη ζωή, κι οι δυσκολίες κι οι κακοτοπιές από τη στράτα τση. Ανατρίχιαζα κάθε φορά απου εγροίκουνα τσοι γερόντους ν’ αναθιβάνουνε έπαε στσοι καφενέδες για τσ’ αρρώσιες και τσ’ επιδημίες απού κι εκείνοι εθυμούντανε, γή είχανε ακουστά από τσοι πλια παλιούς τωνε.
H πανούκλα κι η χολέρα είχανε ξεκληρίσει ολόκληρα χωριά. Απού μαζί και μ’ άλλες δύσκολες και βασανιστικές αρρώσιες απου επαρακάνανε μαρτυρική τη ζωή των αθρώπω, το καιρό απου δρούσανε καθεμιά απ’ αυτές. Γιατ’ ήθελε ο Θεός και πολλές απ’ αυτές η γι επιστήμη τσ’ εξαφάνισε. Κι απόμεινε ο παμπόνηρος κι ευέλικτος ιός τση γρίπης απου παραμένει αήττητος κι ως εδά· και κάθε τόσο μας έρχεται με καινούργια μορφή κι αναστατώνει τον επιστημονικό κόσμο και βρίσκουνε κιόλας δουλειά τα γραφεία τελετών.
Αναστορούμαι τα λεγόμενα τω γερόντω στσοι καφενέδες, για τη γρίπη του 1918. Εμπέψαμε, λέει, δυο κοπέλια στο Μοναστήρι τσ’ Αγίας Τριάδας για να ειδοποιήσουνε κάποιο παπά για να ‘ρθει στο χωριό να θάψει κάποιο. Κι οι γι Ιερομόναχοι των απαντήσανε: «ευχαρίστως! μόνο που πρώτα θα μας βοηθήσετε εσείς να θάψομε τσοι καλογέρους απού έχουν αποθάνει κι ύστερα θα πάμε και στο χωριό σας».
Έτσα επερνούσανε τα χρόνια κι εδιαβαίνανε οι καιροί. Και κάθε χρόνο μας είχε γίνει συνήθεια να περιμένομε τον ιό τση γρίπης κι ανατριχιάζαμε για τσοι προθέσεις του. Μα τουτηνέ τη χρονιά και το καιρό π’ αρχίνα τ’ ανοιξιάτικο πανηγύρι, έπεσε σα κεραυνός εν αιθρία όπως λένε, ο ερχομός ενός καινούργιου, κακότροπου, ανυπάκουου και θανατηφόρου ιού. Που η κοινή γνώμη αναρωθιέται από πού μας ήρθε· μα η γι απάντηση δεν έχει καμία ουσία για την κακόβουλη συμπεριφορά ντου. Η αλήθεια πάντως είναι πως έπιασε την επιστήμη στον ύπνο, μ’ αποτέλεσμα να δρα ανενόχλητος και ν’ αναστατώνει τη κοινωνία. Κι ο παντοδύναμος άθρωπος, ν’ αμύνεται με πρωτόγονα μέσα, μάσκες, πλύσιμο τω χεριώ, κι αλάργο αλάργο ο ένας από τον άλλο. Που για να φτουρίσουνε τουτανά τα μέτρα και να περιμένουμε καλό αποτέλεσμα πρέπει οι γι αθρώποι να κάνουνε υπακοή. Κι έπαε δυσκολεύουνε τα πράματα. Γιατί πολλοί από τσ’ αθρώπους τούτουνε του καιρού, τη ζωή την εγνωρίσανε από τσ’ εύκολους τόπους των ανέσεων κι άλλοι πάλι θωρούνε τσ’ ασκιές τωνε τα πρωινά, απού ‘ναι μεγάλες και παίζουνε κύκλωπες.
Κι ακόμη ένα μεγάλο μέρος τση κοινωνίας αυταπατάται και θαρρεί πως τα κατέει ούλα κι ακλουθά αλόγιστες συμπεριφορές απου αποδείχνουνε μετά λύπης μου τ’ αντίθετα από αυτά απου εκείνοι πιστεύουνε κι εφαρμόζουνε με την ασύνετη συμπεριφορά τους. Όμως κι οι πολιτικοί μας πρέπει να σοβαρευτούνε και να σταθούνε στο ύψος τω περιστάσεων και να μη παίζουνε με γεγονότα απου δε πρέπει. Γιατί ‘ναι απάθρωπο να προσπαθούνε να ‘χουνε πολιτικό κέρδος, πατώντας επί πτωμάτω. Όσο δα για την εκκλησία, καλά κάνει κι υπακούει, άλλωστε την αρετή τσ’ υπακοής εκείνη τηνε δασκαλεύει. Κι ύστερα κιανείς δεν μπορεί να στερήσει τσοι Χρισιανούς από την κατ ιδία προσευχή. Που και ο ίδιος ο Χριστός τσοι μπλια δύσκολες στιγμές τσ’ επί γης ζωής του εις κατ’ ιδία προσευχή, αποσύρετο. Κι ακόμη η πίστης απούχει ρίζες στσοι καρδιές των Χρισιανώ, δεν ξεριζώνεται εύκολα.
Κι αν υπάρχουνε φωνές απου αφορούνε πανηγύρια και τελετές, αυτές είναι υποκριτικές και περί άλλων τυρβάζουν. Και δε πρέπει να ξεχνούμε ότι κάθε χρισιανική καρδιά είναι κι ένας ναός του Θεού. Το συμπέρασμα το λοιπός απου βγαίνει από τα παραπάνω είναι υπακοή και μόνο υπακοή. Και βέβαια ευκαιρία να ξαναστελιώσωμε τα ‘κονοστάσια στα σπίθια μας. Κι όπως εκάνανε οι μανάδες του παλιού καιρού απου με τη προσευχή τωνε κάτω από αυτά, αναζητούσανε τη παρηγοριά και παίρνανε δύναμη κι αντοχή για να συνεχίζουνε τη δύσκολη στράτα τση ζωής τωνε.
Έτσα κι εμείς να παρακαλούμε το Θεό να μπέψει τη θεία ντου πρόνοια να φωτίσει τσ’ επιστήμονες να βρεθεί το αναμενόμενο εμβόλιο απου θα ανακόψει την έξαλλη πορεία τουτουνά του δαιμονισμένου ιού προς τη συμφορά. Και το φωτάκι τσ’ ελπίδας για το εμβόλιο που λένε πως άναψε στο βάθος του τούνελ, να ανάψει και να φουντώσει και να γενεί πύρινη φλόγα να τονε κάψει τουτονά το τρισκατάρατο ιό και να τον εξαφανίσει από το πρόσωπο τση γης.
Για να ξαναβρεί η γι αθρωπότητα το δρόμο τση και πάλι και να μπει η ζωή των αθρώπω στην κανονικότητα Ως τόσο όμως υπακοή, γιατί “απου φυλάει τα ρούχα ντου έχει τα μισά”, γιατί ο εχθρός επιτίθεται κι εμείς είμαστονε άοπλοι γι’ αντίσταση. Γι’ αυτό κι έχομε το μοναδικό όπλο, τη προφύλαξη με τσοι μάσκες, τη καθαριότητα κι αλάργο αλάργο ο ένας από τον άλλο, και για παρηγοριά την ελπίδα. Κι ας καταλάβομε επιτέλους πως ο άθρωπος είναι δυνατός μόνο στα λόγια και να τσαλοπατεί αδιάφορος τα μελιγκούνια απού συναντά στσοι στράτες και τα μονοπάθια τσ’ υπαίθρου. Όμως από τα κατακαίρια, τ’ ακραία φαινόμενα, τσοι σεισμούς, τα τσουνάμια, τσ’ ιούς κι ούλες τσ’ άλλες κακοτοπιές τση ζωής, Θεέ μου φύλαέ μας.
Όσο δα για το πολυκουβεδιασμένομ πως επήγε ο άθρωπος στο φεγγάρι, που μπορεί να εντυπωσιάζει σαν επίτευγμα, αλλά ο δικός μου ασπούδαχτος νους δε με βοηθά ν’ ανακαλύψω, ανέ προκύψανε ουσιαστικά οφέλη από τουτονά το επίτευγμα, πέρα από τσοι δημοσιογραφικές ταραχές. Και σε στιγμές κιόλας απου ένα πλήθος από αθρώπινες αδυναμίες απομένουνε άλυτες και ανοχύρωτες επί της γης. Γι’ αυτό και μιας απουδε κατέω είντα γίνεται με τσ’ αστροναύτες, όμως εσείς οι τρανοί επιστήμονες, άμα βγείτε από τα γραφεία σας και τα εργαστήρια, βάλτες τσοι μάσκες σας για καλό και για κακό.
Θεέ μου φύλαε το νου μας.
Πολλά τα έτη σας αναγνώστριες κι αναγνώστες μου και καλή λύτρωση από το τρισκατάρατο ιό.
Το γεροντάκι
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Ξελείπω = Λείπω τελείως
Γροικώ = Ακούω
Αναθιβάνω = Διηγούνται
Πλια = Πλέον
Επαε = Εδώ
Ασκιά = Σκιά
Κατέει = Ξέρει
Μελιγκούνια = Μυρμήγκια
Κατακαίρι = Κακοκαιρία
