ΠOΛΛΟΙ θεωρούν πως η ελληνική κοινωνία δεν έχει άλλες ευκαιρίες να ανασάνει και πως παίζει το τελευταίο της χαρτί εις ό,τι αφορά την εμπιστοσύνη στους πολιτικούς, τους θεσμούς και τους νόμους.
ΕΙΝΑΙ τόσο πολλές μαζεμένες οι κατηγορίες κατά του ούτως ή άλλως ανύπαρκτου κοινωνικού κράτους, είναι τόσο μεγάλη η δυσθυμία κατά του τωρινού συστήματος που παράγει ανθρώπους, οι οποίοι επιθυμούν τη βόλεψή τους και όχι την αλληλεγγύη και την συμπαράσταση στον διπλανό, που νομίζεις πως κάποια στιγμή η έκρηξη θα είναι αναπόφευκτη.
ΠΡΟΣ το παρόν όμως -και αυτό είναι το περίεργο- η εκτόνωση έρχεται με αφορμή εθνικιστικά θέματα που καλύπτουν τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων, θέματα που μονοπωλούν την επικαιρότητα ενώ θα έπρεπε να βρίσκονται στην ουρά της ειδησεογραφίας.
Ο ΛΟΓΟΣ είναι απλός και σχετίζεται με τη φτώχεια που προκαλεί κοινωνικό μπλοκάρισμα και αλλοτρίωση σε τέτοιο βαθμό, που όλοι θεωρούν πως αν πλουτίσουν ξαφνικά θα λυθεί το πρόβλημά τους.
ΚΑΙ αυτό χωρίς να αντιλαμβάνονται πως το όλο θέμα δεν είναι να κάνει κανείς περισσότερα λεφτά, αλλά να πλησιάσει με κάθε τρόπο τον συνάνθρωπο – συνοδοιπόρο, ανταλλάσσοντας απόψεις για μια καλύτερη κοινωνία, μια καθαρά δημοκρατική κοινωνία.
