«Το πρόβλημα μ’ εσένα, ΜακΓκραθ», είπε ο Μπέκμαν, αδειάζοντας στα ποτήρια μας ό,τι είχε μείνει στο μπουκάλι, «είναι ότι δεν σέβεσαι τον ζόφο. Το σκοτεινό ανεξήγητο. Αυτό που δεν μπορείς να εξιχνιάσεις με τίποτα. Οι δημοσιογράφοι είστε σαν μπουλντόζες που γκρεμίζουν τα μυστήρια των ανθρώπων, αδιαφορείτε για τα πράγματα που τόσο αδίστακτα φέρνετε στο φως, ψάχνετε για κάτι πανίσχυρο…». Εγειρε πίσω στην πολυθρόνα του και τα σκούρα του μάτια διασταυρώθηκαν με τα δικά μου. «…Κάτι που δεν θέλει να ανακαλυφθεί. Και που δεν θα ανακαλυφθεί ποτέ». Αναφερόταν στον Κορντόβα.
Ο βετεράνος ρεπόρτερ Σκοτ ΜακΓκραθ, το παλμαρέ του οποίου περιλαμβάνει πλήθος ριψοκίνδυνων ρεπορτάζ σε κάθε μήκος και πλάτος της γης, αποφασίζει να καταπιαστεί ξανά, λίγα χρόνια μετά, με τον μυστηριώδη σκηνοθέτη κινηματογράφου Κορντόβα. Εκείνο το ημιτελές ρεπορτάζ αποτέλεσε το επαγγελματικό κύκνειο άσμα του, οι υποψίες σχετικά με την κατηγορία για παιδοφιλία του σκηνοθέτη όχι μόνο δεν αποδείχτηκαν ποτέ, αλλά αντίθετα έφεραν τον ίδιο αντιμέτωπο με τη δικαιοσύνη, ενώ ακολούθως αναγκάστηκε να δει τις πόρτες στα μέσα ενημέρωσης να κλείνουν η μία μετά την άλλη. Ο Κορντόβα είχε βγει νικητής στην άτυπη εκείνη μονομαχία και μάλιστα με έναν τρόπο άκρως εμφατικό. Τώρα, ο θάνατος της κόρης του Ασλεϊ, το πτώμα της οποίας βρέθηκε σε μια εγκαταλελειμμένη αποθήκη του νότιου Μανχάταν, και τον οποίο οι αρχές επίσημα χαρακτήρισαν ως αυτοκτονία, δίνει στον ΜακΓκραθ την αφορμή να επανέλθει και, ξεκινώντας από τα αίτια θανάτου της νεαρής, να ολοκληρώσει εκείνο το ρεπορτάζ, να τεθεί ακόμα μια φορά αντιμέτωπος με τον Κορντόβα.
Ο Κορντόβα αποτελεί το ξεκάθαρο ατού του βιβλίου της Πεσλ, η οποία πλάθει έναν σύνθετο και ολοκληρωμένο ήρωα από το μηδέν, εξοπλίζοντάς τον με όλα τα απαραίτητα βιογραφικά και εργογραφικά στοιχεία. Ο Κορντόβα, σκηνοθέτης ταινιών τρόμου, βρέθηκε γρήγορα έξω από την επίσημη κινηματογραφική βιομηχανία, απομονώθηκε σε ένα τεράστιο, δυσπρόσιτο σπίτι, περικυκλωμένο από μια αχανή δασική έκταση, και συνέχισε να κάνει ταινίες που προορίζονταν για ένα σκληρό και φανατικό κοινό, οργανωμένο στο διαδίκτυο. Οι φήμες γύρω από την κάθε ταινία του αγγίζουν τα όρια της υπερβολής, ενώ η ζωή του δημιουργού στο σκοτεινό περιθώριο έχει καταφέρει να δημιουργήσει έναν τεράστιο μύθο σχετικά με το άτομό του.
«Το σκοτάδι. Ξέρω ότι δύσκολα γίνεται κατανοητό σήμερα, αλλά ο πραγματικός καλλιτέχνης χρειάζεται σκοτάδι για να δημιουργήσει. Αυτό του δίνει δύναμη. Τον κάνει αόρατο. Οσο λιγότερα ξέρει ο κόσμος γι’ αυτόν -πού ζει, από πού κατάγεται, ποιες είναι οι μυστικές του μέθοδοι- τόσο περισσότερη δύναμη διαθέτει. Οσο πιο πολλές ανούσιες πληροφορίες γι’ αυτόν καταπίνει ο κόσμος, τόσο πιο μικρή και στεγνή γίνεται η τέχνη του, ώσπου συρρικνώνεται σ’ ένα ευτελές καθημερινό καταναλωτικό αντικείμενο, σαν τα δημητριακά που τρως στο πρωινό σου».
Κατά τη διάρκεια της ερευνάς του, ο ΜακΓκραθ, ορθολογιστής δίχως πίστη στο μεταφυσικό, θα βρεθεί αντιμέτωπος με πλήθος εμποδίων, θα αμφισβητήσει αυτό που βλέπουν τα μάτια του, θα βρει συνοδοιπόρους, τους οποίους θα αναγκαστεί να εμπιστευτεί και θα δει τα στοιχεία να εξαφανίζονται λίγο μόλις μετά την αδιαμφισβήτητη για εκείνον εμφάνισή τους. Παρά τις οχτακόσιες σελίδες του, το μυθιστόρημα της Πεσλ καθηλώνει τον αναγνώστη, παρασύροντάς τον μαζί με τον ΜακΓκραθ σε έναν κόσμο σκοτεινό, εκεί που τα όρια ανάμεσα στον ορθολογισμό και τη μεταφυσική είναι τουλάχιστον δυσδιάκριτα, ή, για να το θέσω καλύτερα, σε έναν κόσμο στον οποίο η ορθολογική σκέψη και θεώρηση των πραγμάτων δεν θα αποκλείσουν τον τρόμο και την αμφιβολία. Μυθιστόρημα γεμάτο αρετές για το είδος του, εντυπωσιακό σε σύλληψη και εκτέλεση, διαθέτει τα απαραίτητα ευρήματα που προάγουν την πλοκή, δεν στερείται δράσης και κλισέ, δίχως όμως να γίνεται κατάχρησή τους. Και πάνω απ’ όλα διαθέτει έναν ήρωα όπως ο Κορντόβα.
