Το τελευταίο κουδούνι της σχολικής ζωής

Της σχολικής µας της ζωής το υστερνό κουδούνι
εγιν΄ανάµνηση γλυκιά µια µέρα ενός Ιούνη.
Πριν από µερικές ηµέρες οι µαθητές της τρίτης Λυκείου άκουσαν το τελευταίο κουδούνι της σχολικής µονάδας επι της οποίας υπήρξαν για αρκετό χρονικό διάστηµα κανονικοί υποχρεωτικοί πνευµατικοί εργάτες και όχι µόνο, µιας πολύχρονης µαθητικής παρακολούθησης. Το τελευταίο αυτό κτύπηµα της σχολικής ζωής τους σήµανε την αρχή µιας νέας πνευµατικής προετοιµασίας για την εξεύρεση της εργασιακής απασχόλησης.
Όµως δεν θα προχωρήσουµε στον νέο δρόµο της ζωής, στον οποίον και σε αυτόν κάποτε θα χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι, αλλά θα σταθούµε σε εκείνο τον τελευταίο κτύπο της σχολικής ζωής και στη στάση µας ας έρθουν στο µυαλό οι τόσες σχολικές αναµνήσεις , οι οποίες παίζουν σηµαντικότατο ρόλο στη µετέπειτα ζωή µας. Γιατί Οι θύµησες της σχολικής ζωής µας , φέρνουν εικόνες και κρεµνούν στον τοίχο στης ψυχής µας.
Μα!! Πώς να µην φέρνουν όλα εκείνα, που πρώτη φορά είδαν το πρώτο φως στην παιδική και εφηβική ζωή! ¨Όπως οι µαθητικές εκδροµές ,οι µαθητικές επετειακές γιορτές, οι απαιτητικές εκδηλώσεις, τα κοσµητικά επίθετα, που είχαν αποδοθεί σε κάποιους αγαπητούς καθηγητές τα πρώτα ερωτικά χτυπήµατα της άδολης εφηβικής καρδιάς, τα µεταξύ των συµµαθητών πειράγµατα, , τα πρώτα κλάµατα ή οι πρώτες χαρές της ανταπόκρισης µιας ερωτικής σχέσης, τα πειράγµατα και τόσα άλλα χαρούµενα ή λυπηρά γεγονότα ,που πραγµατικά τα έζησαν µε χαρές ή µε αντιθέσεις που αποτελούσαν την Άνοιξη των µυρωδάτων λουλουδιών ,ακόµη κι αν ορισµένα είχαν µια φθινοπωρινή ή µια χειµωνιάτικη αύρα. Μια παιδιάστικη ανέµελη ζωή µια χαρά της ζωής που πίσω δεν ξαναγυρνά.
Σήµερα µε το τελευταίο κτύπηµα του σχολικού µονότονου οργάνου, έχουνε γίνει µια ανάµνηση γλυκιά , κίτρινο γράµµα στο συρτάρι, που όταν ανοίξει, αναδύεται µια ευωδιά απ το µακρινό θυµάρι!! Και αρχίσουν οι θύµησες και φέρνουν στο διάβασµά τους γέλιο γερό ή κάποιο δάκρυ στην άκρη των µατιών. Γιατί ο λοΐσµός στα περασµένα τρέχει , στις θύµησες τις σχολικές όλο το νού του έχει.
Και όλα αυτά γιατί µια ισχυρή συναισθηµατικότητα και ένα ψυχικό δέσιµο ,που µια παιδική ή εφηβική ψυχή ποτέ δεν αφήνει πίσω της. Γιατί ό,τι κι αν προξενήσει ο οποιοσδήποτε σε µια παιδική ή εφηβική ψυχή, δεν ξεχνιέται ποτέ από το παιδί ή τον έφηβο όσες φορές κι αν δουν τα παιδικά µάτια την γλυκόφωτη αυγή, είτε την σκοτεινή δύση .
Και όλα αυτά µετά από το άκουσµα του τελευταίου χτύπου του σχολικού κουδουνιού της σχολικής ζωής. Όµως όσα κι αν πέρασαν και όσα κι αν περάσουν χρόνια στ αυτιά του τότε µαθητή ηχεί και θα ηχεί ,εκείνος ο τελευταίος χτύπος εκείνου του οργάνου που δώδεκα χρόνια ήταν το µονότονο µουσικό όργανο ,που καλούσε για συγκέντρωση και σχηµατισµό µιας υπέροχης παιδικής ή εφηβικής φιλικής παρέας να µαζευτεί , µε την προϋπόθεση της αυριανής µάζωξης.
Αξέχαστες στιγµές της ζωής που πίσω δεν γυρνούνε. Το τελευταίο κουδούνισµα σηµαίνει και τον οριστικό αποχωρισµό του σχολικού περιβάλλοντος , τη διάλυση εκείνης της ανεπανάληπτης σχολικής παρέας, τον αποχωρισµό αγαπηµένων δασκάλων, το οριστικό κλείσιµο της σχολικής θύρας , Συγχρόνως όµως το άνοιγµα µιας νέας θύρας επαγγελµατικής πλέον αποκατάστασης η οποία δεν ανοίγει τόσο εύκολα όσο η σχολική . Χρειάζονται όλα εκείνα που καλλιεργήθηκαν και αποκτήθηκαν στις σχολικές αίθουσες. Όπως η επιµονή, η υποµονή το θάρρος, η εργατικότητα,η µελέτη προπάντων η θέληση που θεωρούνται βασικά στοιχεία για την παραπέρα επιβίωση .
¨Όσα κι αν επιτευχθούν δεν ξεχνιέται εκείνο το τελευταίο κουδούνι της τελευταίας αποχαιρετιστήριας ηµέρας της σχολικής ζωής.
Και να γεράσω να βαστώ το γέρικο µπαστούνι, µες στο µυαλό µου θα ηχεί το υστερνό κουδούνι…Γιατί ‘ναι ανάµνηση γλυκιά της σχολικής ζωής µου που γράφτηκε ανεξύτιλα στο βάθος της ψυχής µου.