Της μοίρας τα δεφτέρια και η ανθρώπινη βουλή μίλησαν με το φονικό ιό. Ίσως αποδειχτεί ο κορωνοϊός μια ευκαιρία για να δούμε αλλιώς τη ζωή μας. Στη Βόρεια Ευρώπη αρχίζουν να το συνειδητοποιούν αυτό· αλλά και η Αμερική με το νεανικό μυαλό του Μπάιντεν και την ικανότητα που έχει να ελίσσεται μέσα στα γεγονότα, αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι 40 χρόνια με τον νεοφιλελευθερισμό του Ρόναλντ Ρέηγκαν είναι αρκετά.
Τι θέλω να πω; Ίσως κατά πλειοψηφία οι ηγεσίες και οι πολίτες κατάλαβαν ότι τώρα πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στην αλληλεγγύη, στην εταιρική ευθύνη, στην πράσινη ανάπτυξη, αλλά και στον ρόλο του κράτους που πρώτα επιβραβεύει με τα εμβόλια τους γιατρούς, τους νοσοκόμους, τους δασκάλους, και μετά τα στελέχη των Hedge funds και τα golden boys.
Στην αρχή της πανδημίας όλοι φοβούνταν επιδρομές και λεηλασίες και δεν έγινε τίποτα παραπάνω από μία έφοδο στο χαρτί υγείας. Ίσως τα πράγματα μας στην Ελλάδα είναι πιο απλά, απ’ αυτά τα γεγονότα που παρουσιάζουν όσοι κάνουν φασαρία στους δρόμους.
Τελικά πόσοι είναι αυτοί και ποιους εκπροσωπούν; Τι κάνει η μεγάλη πλειοψηφία στη χώρα;
Κοιτάει να πάει όταν μπορεί στη δουλειά της και στα κλεφτά να πάει μια βόλτα στο πάρκο για να ξεσκάσει μαζί με τα παιδιά της. Και αυτές ίσως είναι οι πλερωμές των αιώνων, για τις ξυπόλητες μειοψηφίες. Ζούμε βέβαια την τραγωδία της διασποράς του ιού στην κοινότητα.
Και αυτό συναισθηματικά μας ισοπεδώνει.
Αλλά κρατάμε μια ελπίδα για το τελευταίο μίλι.
