Τo τέλος

Κάποτε μερικά ποιήματα είναι πιο εύγλωττα από εκατοντάδες σελίδες οικονομικών αναλύσεων. Από την ποιητική συλλογή “Μία ποιητική διαδρομή”, το παρακάτω  ποίημα (απόσπασμα) με τίτλο «Το τέλος και η αρχή»: είναι γραμμένο από την Πολωνή ποιήτρια (βραβευμένης με Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1996) Βισουάβα Σιμπόρσκα (1923-2012), σε μετάφραση Βασίλη Καραβίτη. Να, λοιπόν, πως περιγράφει μια χρεοκοπία (προσωπική ή εθνική):
«Τίποτα δεν είναι δώρο, όλα βασίζονται στο δάνειο.
Πνίγομαι στα χρέη ως τ’ αυτιά μου.
Θα πρέπει να πληρώσω για τον εαυτό μου
με τον εαυτό μου,
να παραιτηθώ απ’ τη ζωή μου για τη ζωή μου.
Να πώς έχουν κανονίσει τη συμφωνία:
μπορώ να επανακτήσω την καρδιά,
το συκώτι επίσης
και το κάθε μου δάχτυλο στο χέρι και στο πόδι.
Πολύ αργά για ν’ ακυρώσω τους όρους,
τα χρέη μου θα ξεπληρωθούν
και θα με γδύσουν απ’ το δέρμα μου
ή, για την ακρίβεια, θα με γδάρουν…».
Κάπως έτσι δεν θα είναι η ζωή μας και με τα νεο-μνημόνια;