Κύριε διευθυντά,
η περίοδος της Μεταπολιτεύσεως στην Ελλάδα αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής ενός ολοκληρωμένου προγράμματος της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Το πρώτο στάδιό της πραγματοποιήθηκε με την έλευση της σοσιαλεπώνυμης “Αλλαγής” της δεκαετίας του ’80, η οποία επέφερε καίρια πλήγματα στην ψυχοσύνθεση του Νεο-Έλληνα. Η ελληνική κοινωνία πραγματικά “άλλαξε” καθώς απενοχοποίησε τη διαφθορά και τη σπατάλη, δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες ώστε ο κάθε Ελληνας να βουτήξει το δάκτυλό του στο απαγορευμένο μέλι της προμήθειας και της μίζας.
Η διάλυση της παιδείας και η απομάκρυνση από τις παραδόσεις του, επέφεραν μια άνευ προηγουμένου δραματική υποβάθμιση της “κατά κεφαλήν καλλιέργειας” του νεο-Έλληνα. Η έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης στα τέλη της ίδιας δεκαετίας (’80) επιτάχυνε την έκλυση των ηθών και την προβολή της διαστροφής ως διαφορετικότητας. Παράλληλα με τον κοινωνικό ιστό, την περίοδο της μεταπολίτευσης εξαρθρώθηκε και ο παραγωγικός ιστός της χώρας, κάτω από την ηγεσία διαδοχικών διεφθαρμένων κυβερνήσεων, που ανελάμβαναν την εξουσία με τις ευλογίες των Ευρωπαίων “εταίρων” και των Αμερικανών “Συμμάχων”. Η διακυβέρνηση της χώρας στα σαράντα χρόνια της μεταπολίτευσης χαρακτηρίστηκε από:
1) την παντελή έλλειψη οικονομικής πολιτικής,
2) την ουσιαστική εγκατάλειψη των παραγωγικών φορέων της οικονομίας,
3) τη διανομή αθρόων επιδοτήσεων σε παρασιτικούς τομείς της οικονομίας,
4) τη διάλυση της πολλά υποσχόμενης ελαφράς βιομηχανίας που είχε αναπτυχθεί στη χώρα τις δεκαετίες του ’60 και του ’70,
5) την απαξίωση της καινοτομίας,
6) τη δαιμονοποίηση του κέρδους και της επιχειρηματικότητας,
7) τη δυσκίνητη και αναποτελεσματική γραφειοκρατία στη δημόσια διοίκηση,
8) την και πάνω από όλα κομματική διαχείριση του κράτους… κάνοντας την Ελλάδα να αποτελεί μοναδική περίπτωση μίγματος ετερόκλητων στοιχείων στα παγκόσμια χρονικά καθώς ομοίαζε σε δυτικό προτεκτοράτο, το οποίο έπασχε από παθογένειες σοβιετικού τύπου, παρά σε μια κυρίαρχη εθνικά χώρα!
Η δικτατορία των υπηκόων – αριθμών βρίσκεται πλέον προ των πυλών. Με τις ευλογίες των “επαναστατών” και, κυρίως με τις μεθοδεύσεις τους…
Κάθε ελπίδα αντίστασης και πνευματικής εγρήγορσης φαίνεται πλέον να έχει εκλείψει καθώς ούτε η ελάχιστη υποψία για την περίεργη προέλευση του θεάτρου του παραλόγου που ζούμε δεν φαίνεται να βασανίζει την αποχαυνωμένη ελλαδική κοινωνία! Μια κοινωνία που εδώ και πολλά χρόνια έχει πάψει να είναι ελληνική. Οχι τόσο λόγω του πλήθους των λαθρομεταναστών… Οσο λόγω της ριζικής ανανοηματοδότησης του βίου και της πολιτείας της, που δεν θυμίζουν πλέον σε τίποτα Ελλάδα.
Ολα μοιάζουν τρομακτικά προδιαγεγραμμένα και από πολύ καιρό αποφασισμένα. Τόσο πια στημένα!
Φιλικά
Κων/νος Κ. Κνιθάκης
