Αν και υπήρξα έμπορος επί πενήντα χρόνια, τώρα πλέον κατάλαβα το άσκοπον και καταχρηστικόν του επαγγέλματος. Πολύ σωστά εξαιρετικός φίλος μου προσκείμενος στην αριστερά με ρώτησε κατ’ επανάληψιν: τι έκανες στη ζωή σου, τι παρήγαγες; Με αποστόμωσε, με κόλλησε στον τοίχο και δεν μπορούσα να πάρω ανάσα, έπαθα δύσπνοια. Και έχει δίκιο, αυτό κατάλαβα μετά μισόν αιώνα και ομολογώ δάκρυσα και μετανόησα. Τώρα, στα 72 μου συνειδητοποίησα ότι το εμπόριο δεν προσφέρει τίποτα, μηδέν από μηδέν ίσον μηδέν. Έλεγαν οι άφρονες πρόγονοί μας ότι οι Έλληνες ήταν ατσίδες και διακινούσαν τα εμπορεύματα σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Παραγωγικότις μηδέν. Μπορεί να σου βγαίνει ο πάτος να τρέχεις για πατάτες στην Αίγυπτο, για αυτοκίνητα στην Ιαπωνία και για αρώματα στην Γαλλία, αλλά τελικά το αποτέλεσμα είναι μηδενικό.
Συμπαρίσταμαι και εγώ στην άποψη του φίλου μου και συντρέχω στην κατακραυγή των εμπόρων από πλευράς παραγωγικότητας και ανακράζω με στεντόρεια φωνή: σταματήστε το εμπόριο, κλείστε τα μαγαζιά, φυλακίστε τους μαγαζάτορες ως καταχραστές του τιμίου ιδρώτα των δημοσίων υπαλλήλων. Εκεί κυρίως εστιάζεται η κλοπή και η εκμετάλλευση.
Ανοίγεις το πρωί το μαγαζί και περιμένεις να έρθουν τα πρώτα θύματα. Μπαίνουν μέσα διαλέγουν το είδος που τους ενδιαφέρει και το πληρώνουν στην τιμή που συμφέρει τον ιδιοκτήτη της επιχείρησης. Απλά και κατανοητά πράγματα. Ξετομαριάζεις δηλαδή τον πελάτη ανεξέλεγκτος και αδηφάγος. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός, υπάρχει μόνον ακόρεστη δίψα για κέρδος και εκμετάλλευση. Χρόοονια τώρα τα λέει η σοφή αριστερά, αλλά δεν γίνεται κατανοητή λόγω του ύψους των νοημάτων που εκφράζει. Ήρθε πλέον η ώρα να καταγραφεί η αθλιότητα του εμπορίου και με έναν απλό νόμο να κλείσουν όλα τα καταστήματα. Μέχρις ενός. Super Market, Mini Market, μανάβικα, χασάπικα και είδη οικοδομών. Θέλεις, ας πούμε, ένα κουστούμι και κατασκευάζεται στη Κομοτηνή. Παίρνεις το τρένο και καταπλέεις στο εργοστάσιο, το αγοράζεις και επιστρέφεις αυθημερόν, καθ’ ότι έχουμε και τρένα υψηλών ταχυτήτων, που δεν κάνουν περισσότερο από 19 ώρες από την Αθήνα στην Ροδόπη.
Τελείωσε, απέφυγες το κέρδος του αισχρού μεσάζοντος. Θέλεις ασπιρίνες; Αμέσως στην Αθήνα, παίρνεις το κουτί και επιστρέφεις στο νησί σου. Θέλεις μία κονσέρβα με νόστιμες σαρδέλες, κανένα πρόβήμα, το ΚΤΕΛ θα σε μεταφέρει στο Ναύπλιο και την ίδια μέρα θα γυρίσεις. Αυτό διευκολύνει κυρίως τους κατοίκους του Έβρου. Είναι ευκολότατος ο τρόπος να αγοράζουμε απευθείας από τα εργοστάσια και να απομονώσουμε τους εμπόρους.
Αριστερά καημένε, αριστερά και φρέσκες ιδέες σαν τον κοπανιστό αέρα, ακόμα πιο φρέσκες, αρκεί βέβαια εσύ να μισθοδοτείσαι καθ’ εκάστην πρώτην του μηνός από το σφριγηλό δημόσιο και να παρευρίσκεσαι κάθε Τρίτη στην εργασία σου. Και πάλι βέβαια αν θέλεις! Εμείς δεν πιέζουμε κανέναν, να υπάρχει και μιά λογική.
Βέβαια δεν μιλάμε για τα καλοκαίρια, το Πάσχα και τα Χριστούγεννα, αυτό θα χαρακτηριζόταν βάναυση εκμετάλλευση του εργαζομένου και κάτι τέτοια δεν τα συγχωρεί η υπερήφανη διανόηση της αριστεράς, της χαλαρότητας και της προόδου. Μύγα στο σπαθί δεν δεχόμαστε. Νυν υπέρ πάντων κρεβάτι με στρώμα Istikbal. Κάνεις έναν ύπνο τέτοιον, που κοιμάσαι με δήμαρχο τον Μπακογιάννη και ξυπνάς με τον Μεχμέτ Αγά. Ναι, τόσο απλά και κατανοητά, αρκεί να συντρίψουμε το εμπόριο, το αίσχος του εμπορίου.
