Συνεχίζεται απ’ το Υπουργείο Ανάπτυξης η “καλαθοφορία”. Καλάθι της νοικοκυράς στην αρχή, ύστερα καλάθι της σαρακοστής, καλάθι του νονού και φθάσαμε στο “καλάθι του Πάσχα”. Σ’ αυτό το καλάθι θα μπει και το “αρνί του φτωχού” που αυτός θεωρείται “πρόβατο” ως ψηφοφόρος.
Οι κτηνοτρόφοι παραγωγοί και οι συνοικιακοί κρεοπώλες υποστηρίζουν οτι βλάπτονται με την ένταξη των αμνοεριφίων στο “καλάθι του Πάσχα”. Οι καταναλωτές οδηγούνται, θέλοντας και μη, στα σούπερ μάρκετ, οι οποίοι για ν’ αγοράσουν το αρνί φθηνότερα, θα προμηθευτούν και τ’ άλλα ψώνια των αναγκών τους. Έχει ακουστεί η “ελληνοποίηση” των αμνοεριφίων που έρχονται ζωντανά και παίρνουν την ελληνική σφραγίδα στα ελληνικά σφαγεία. Πρόκειται για αθέμιτο ανταγωνισμό που έβλαπτε την ντόπια κτηνοτροφία.
Την περίοδο αυτή ο πρόεδρος του Συλλόγου Κρεοπωλών αναφέρεται σε “δεύτερης διαλογής” αμνοερίφια τα “ελληνοποιημένα”. Ομοίως και ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Καταστηματαρχών Κρεοπωλών σχολιάζει: «Να το φάμε το Ρουμάνικο και το Σκοπιανό, αρνάκι του θεού είναι κι αυτό, αλλά να μην το βαφτίζουμε ελληνικό», που εκτός των άλλων αποτελεί και αθέμιτο ανταγωνισμό. Παρόμοιο βηματισμό ακολουθεί και ο πρόεδρος της Ένωσης Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδος, ο οποίος χαρακτηρίζει «έγκλημα εις βάρος των καταναλωτών του πρωτογενούς τομέα απ’ το Υπουργείο Ανάπτυξης και τα σούπερ μάρκετ».
Δεν αμφισβητείται ότι με την ενεργειακή κρίση αγόρασαν οι κτηνοτρόφοι ακριβότερα τις ζωοτροφές και απορρόφησαν το κόστος παραγωγής στις τιμές πώλησης των κρεάτων. Η αξία τους αυξήθηκε, όμως τα κέρδη πήγαν στους μεσάζοντες και στις αλυσίδες των πολυκαταστημάτων. Οι ιδιοκτήτες των σούπερ μάρκετ, που τα πιο πολλά είναι ξένων συμφερόντων, κέρδισαν απ’ την πανδημία, κερδίζουν δε αυξάνοντας συνεχώς τις τιμές των προϊόντων στα ράφια. Αν δεν κερδίσουν πολύ απ’ τον οβελία, που είναι το πατροπαράδοτο έθιμο για “τους φτωχούς και ανήμπορους”, τα “βγάζουν” από τ’ άλλα ψώνια, που κάνει αναγκαστικά ο πελάτης τον οποίον “κράζει” το αρνί του καλαθιού.
Με το τέταρτο καλάθι επιχειρείται να επιμερισθεί ο θυμός κυρίως των νέων, ο οποιός είναι εξ ολοκλήρου αποτέλεσμα των ενεργειών της πολιτείας που έχει δείξει την αδυναμία της να ωφελήσει το κοινωνικό σύνολο. Έπεσαν σε κατάσταση απελπισίας οι οικογένειες, οι οποίες ζουν χωρίς να πιστεύουν σε αποτελεσματική συμπαράσταση του κράτους, παρά τα λόγια τα παχιά, τα μεγάλα.
Ο κ. πρωθυπουργός αντελήφθη αυτή την αγωνία λέγοντας ότι «όλοι φταίμε και ας το ομολογήσουμε με θάρρος». Και τίθεται το ερώτημα· Αν όλοι φταίμε, ποιος θα βρεθεί ν’ αποδώσει ευθύνες σε κάποιον, που και κείνος θα είναι ένας απ’ όλους; Για να θυμηθούμε τον κανόνα “ένοχος ένοχον ου ποιεί”, συστήνοντας το απόφθεγμα του Χείλωνος του Λακεδαιμονίου: “Μη προτρεχέτω η γλώττα της διανοίας”.
