To θαυμαστό δίδυμο

Εν αρχή, η ύλη. Αφθαρτη, αδαπάνητη.
Μουντή, πυκνή, δυσκίνητη, αφτέρουγη,
αλλά γόνιμη στο βάθος της.
Ελειπε όμως μια άλλη, αντίρροπη δύναμη
φωτεινή, φτερωτή, αεικίνητη, ουρανοδρόμα
ώστε ν’ αποτελέσουν μια δυάδα ισόρροπη
ικανή για δημιουργία…
Υλη και πνεύμα. Το θαυμαστό δίδυμο
που συνεργαζόμενο αρμονικά
τ’ αδρά και στερεά από τη μια
τα ωραία και υψηλά από την άλλη
μπορεί να δημιουργήσει!
Δίχως αυτή την αμοιβαία συνεργασία
μήτε το ένα, μήτε το άλλο δημιούργημά της
μπορεί να φέρει τη σφραγίδα της τελειότητας.
-Εστω, της σχετικής τελιότητας
αφού απόλυτα τέλειος, είναι μόνο ο Θεός!-
Σ’ εποχές που ύλη και πνεύμα
συνεργάστηκαν αρμονικά,
δημιουργήθηκαν αθάνατα έργα
π’ ο χρόνος δε μπόρεσε ν’ αφανίσει…
Υλη και πνεύμα!.. Το θαυμαστό
κι ακατάλυτο τούτο δίδυμο της Γης,
μπορεί να επιτύχει όλα εκείνα
που προάγουν και καταξιώνουν τη ζωή,
αν οδηγείται από την Αρετή
την ακριβή “θυγατέρα” τ’ ανθρώπου,
την αναντικατάστατη!…