Το θέατρο…

«Θίασος θεατρικός, είναι όλες οι σκέψεις μας, με πρόσωπα, διαλόγους, εικόνες, εναλλαγές…»
Ιάκωβος Καμπανέλλης
1) Το θέατρο, η Τέχνη των Τεχνών, που παραχωρεί τη συγγραφική πρωτογένεια των τραγικών μας, αλλά και Σέξπιρ, Τσέχωφ, Πίντερ, Λόρκα…
2) Το θέατρο, η σκηνική πράξη, που «ελέγχει» τη νόηση και το θυμικό του κοινού, κατά το ηθο-ποιόν δοκούν…
3) Το θέατρο στην κοινωνική καταγγελία και κάθαρση, υποκαθιστώντας τη Συλλογική Φωνή, τον “Χορό” που κομίζει το «Άγραφο Δίκαιο».
4) Το θέατρο, Λόγος Συνήγορος ή Κατήγορος, στην εκφορά των υποκριτών, με στόχο την πειθώ!
5) Το θέατρο, δυναμική θαυμαστή, εγγυητική ταύτισης και… αμιγούς «προσηλυτιστικής οικειότητας» με το τεκταινόμενο!
6) Το θέατρο, θεμελιώδης προτροπή για πολιτική επιλογή, θέση και στάση.
7) Το θέατρο, εκείνο που τέμνει, αλλά και επαναπροσδιορίζει ηθικούς και αισθητικούς κώδικες, αποτέλεσμα οσμώσεων και αφομοιωμένων μεταλλαγών, πολλών χρόνων…
8) Το θέατρο, διέγερση και έμπνευση πνευματικής δημιουργίας, παλίμψηστης και διαρκούς!
9) Το θέατρο, ως «κεντρομόλα ισχύς», να μυήσει τους νόες της πλατείας, στα έσω του story, και πάλι φυγόκεντρα να τους απολύσει, για κρίση, συμφωνία ή αίρεση…, τελικά!
10) Το θέατρο, που, ως δοχείον ξέχειλο πλουραλισμού, στο όποιο ο Λόγος, η ερμηνεία η Μουσική, τα κοστούμια, τα σκηνικά, και βέβαια η εκδοχή συνθέτουν ένα όλον, με σημειολογία και μορφή, ώστε να κοινωνήσουν οι θιασωτές του…, τα Άγια των Αγίων, της υψηλής του υπόθεσης!!
Ερχόμενο αενάως στις σημερινές προβολές, στις προβολές δηλαδή των εκάστοτε τεκταινόμενων, το ΘΕΑΤΡΟ καθίσταται ένας «φωτεινός αστέρας» επίκαιρος και δραστικός, κι όχι μόνο σήμερα ασφαλώς, 27 του Μάρτη, που «γιορτάζει»!
Μικρός, ελάχιστος ο οβολός μου, με τούτο τον ενδεικτικό…, δεκάλογο!
Με πολλή αγάπη!