Βρίσκεται στις νοτιοανατολικές παρυφές της Ακρόπολης και η χωρητικότητά του είναι 17.000 θέσεις, είναι δε το αρχαιότερο Θέατρο παγκοσμίως.
Αυτά όλα τα ήξερα και τα είχαμε κουβεντιάσει με τον Στάθη, και σχεδιάζαμε μια μελλοντική επίσκεψη στο χώρο. Ετσι, διαλέξαμε μια όμορφη και ζεστή ανοιξιάτικη μέρα, και αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας, πραγματοποιήσαμε την σκέψη μας, δηλαδή επισκεφθήκαμε το αρχαιότερο Θέατρο του κόσμου.
Δεν ήταν για μένα έκπληξη οι πολυάριθμοι ξένοι τουρίστες που κάθονταν και περίμεναν με μεγάλη υπομονή να έρθει η σειρά τους και αφού πλήρωναν τα 30 ευρώ, θα πραγματοποιούσαν ένα από τα όνειρά τους. Να δουν από κοντά τον χώρο της παράστασης του Αττικού δράματος. Τον χώρο που φιλοξένησε τα Μεγάλα Διονύσια. Βέβαια, στο εισιτήριο περιλαμβάνεται και η Ακρόπολη.
Ο Θεατρικός αυτός χώρος συνδέεται άμεσα με τη λατρεία του Διόνυσου Ελευθερέως, που ήρθε από μια μικρή πόλη μεταξύ Αττικής και Βοιωτίας, την πόλη Ελευθερών. Ηταν μεγάλη λαϊκή, εγώ θα έλεγα αγροτική, εορτή και την γιόρταζαν με μεγάλη λαμπρότητα κάθε χρόνο την Ανοιξη, περίπου τέτοια εποχή, και συγκεκριμένα τέλος Μαρτίου με αρχές Απριλίου. Αυθαίρετα θα την ταύτιζα με τις δικές μας αποκριές με τους μασκαράδες – κουκούγερους τους χορούς και αθυροστομίες της ημέρας.
Τελετουργικά οι λατρευτές, μεταμφιεσμένοι σε σάτυρους και μαινάδες, παίζοντας τον αυλό, τραγουδούσαν τον διθύραμβο, που ήταν ένα ιερό τραγούδι με θέματα από την μυθολογία του Διονύσου. Σε αυτό το δρώμενο ίσως να αναζητήσουμε την γενεσιουργό αιτία και το έναυσμα του αρχαίου δράματος.
Σε αυτό λοιπόν το τεράστιο, για την εποχή του Θέατρο, διδάχτηκαν τα κορυφαία έργα των Αισχύλου – Σοφοκλή – Ευριπίδη – Αριστοφάνη και Μένανδρου.
Η κατασκευή ενός έργου τέτοιας διάστασης εκείνη την εποχή, 6ος π.Χ. αιώνας, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένα γιγαντιαίο έργο. Βέβαια έγινε σταδιακά και οι κερκίδες του το πρώτο διάστημα ήταν ξύλινες. Αργότερα έγινε η κατασκευή του ολοπέτρινη και η ακουστική του ήταν εξαιρετική. Η πρώτη σειρά ήσαν οι λίθινοι θρόνοι (προεδρία) τοποθετημένοι γύρω από την ορχήστρα και είχαν σκαλισμένα τα ονόματα των επισήμων της πόλης και των ιερέων. Στη μέση τιμητικά ήταν ο θρόνος του ιερέως του Διόνυσου.
Για αρκετούς αιώνες είχε πλήρως καλυφθεί από παχιές επιχώσεις. Η μνήμη του όμως διατηρήθηκε ζωντανή, μέχρι το 1862 που έγινε η αποκάλυψή του.
Επί 1000 και πλέον χρόνια, συνέβαλε στην πνευματική ακτινοβολία της πόλης των Αθηνών, σε ολόκληρο τον Ελληνορωμαϊκό κόσμο.
Υ.Γ. Επόμενη επίσκεψη στην Αρχαία Αγορά.
