Το ΤΩΡΑ VS του ΜΕΤΑ

Η παραφιλολογία των στιγμών, κατάντησε ευαγγέλιο για το σύνολο της καθημερινότητας και τελικά της ίδιας της ζωής των ανθρώπων.
Αδιανόητο να αντιληφθώ ή να αποδεχτώ πως ο έλληνας της ψυχής μου, των αναμνήσεων μου, της εκπαίδευσης μου, των παραμυθιών από τα παιδικά μου χρόνια και των συντρόφων της εφηβείας και των νεανικών μου διαδρομών, γίνεται βορά όλων όσων επιθυμούν να καταστείλουν ακόμη περισσότερο την αξιοπρέπεια, την αντίληψη και τη διάθεση του.
Βρισκόμαστε εν τω μέσω μίας ρουφήχτρας που έχει εξασθενίσει τη δύναμη μας, τις προσπάθειες μας ώστε να βγούμε και πάλι στην ακτή. Εκείνη από την οποία ξεκινήσαμε, σε εκείνη από την οποία ο ψυχή μας λαμβάνει αυτό που κατά κόρον υπάρχει ως σύνθημα… ΕΛΠΙΔΑ.
Πώς είναι δυνατόν, ο Ελληνας που βαρυγκωμά για την επιβίωση του σε μία καθημερινότητα γεμάτη φακέλους προς αποπληρωμή, ανάλυση της μισθολογικής του κατάστασης, της φοροδοτικής του δυνατότητας αλλά και της δυνατότητας να ανταπεξέλθει στα όνειρα των παιδιών του, της οικογενείας του, αυτός ο Ελληνας να ασχολείται με ό,τι πιο ανεπίτρεπτο και ανήθικο υπάρχει για τον άνθρωπο. Τη συνωμοσιολογία… Πίσω από όλα δηλαδή κρύβεται και μία συνομωσία η οποία στόχο έχει να εξαφανίσει τον άνθρωπο.
Από τη μία τα αεροπλάνα μας ψεκάζουν, λίγο πιο πέρα οι γείτονες μας έχουν κηρύξει τον πόλεμο απλά εμείς δεν το έχουμε καταλάβει, ο Τσίπρας έχει δεχτεί ένεση και είναι ρομπότ των ξένων δυνάμεων, ο Μητσοτάκης επιθυμεί διακαώς να παραδώσει τη χώρα στη Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, οι δάσκαλοι σε συνεννόηση με το υπουργείο παιδείας και τις στοές των εβραίων έχουν βαλθεί να κάνουν τα παιδιά μας δούλους της βρωμερής Παγκοσμιοποίησης, οι τράπεζες έχουν ετοιμάσει νέους πληθυσμούς ώστε να τους εγκαταστήσουν στα σπίτια που θα μας πάρουν, ο Βάμβουκας στοχεύει στο να καταστρέψει την πόλη την γιασεμιών και να την κάνει ένα τεράστιο διοικητήριο της αναρχίας, ο Σκουλάκης έχει υπογράψει σύμβαση αορίστου χρόνου με τους καταστηματάρχες της οδού Κυδωνίας ώστε να ξαναβγεί δήμαρχος και να την πεζοδρομήσει, η Κρήτη θα γίνει το 51ο Αστέρι της Αμερικάνικης Σημαίας, η Μακεδονία θα καταλάβει τα Σκόπια με τη βοήθεια της Αθήνας και του Τραμπ ο οποίος στέλνει μήνυμα στους Γερμανούς να ξεπληρώσουν τα χρέη τους προς την κοιτίδα του πολιτισμού, μα πάνω από όλα… διανύουμε την εποχή όπου όλοι οι άγιοι μας συμφωνούν ότι το τέλος έφτασε γι΄ αυτό τρέξτε στα μπακάλικα να αγοράσετε ρύζι, AVA και σπίρτα.
Αν πω τη φράση «ας το διάολο» θα χαρακτηριστώ ως ένας απολίτιστος, αγενής, εριστικός τύπος. Αν πω ότι όλα τα παραπάνω δεν βοηθούν στο να πάμε μπροστά, θα χαρακτηριστώ ως εκείνος που σχολιάζει, κρίνει αλλά δεν προτείνει λύση. Αν πάλι αναφέρω πως η χώρα είναι σε ένα φυσιολογικό επίπεδο και ας κάνουμε υπομονή, θα βρεθούν οι γνωστοί ΥΠΕΡΑΝΩ για να πουν πως τα παίρνω είμαι βολεμένος και ας βγάλω το σκασμό για να μην μου το κλείσουν το στόμα ή να μην μου σπάσουν τα δάκτυλα που ανεβοκατεβαίνουν στα πλήκτρα του laptop.
Τίποτε από όλα αυτά δε θα πω. Το μόνο που θα ήθελα να ζητήσω ως παράκληση, ως προσευχή, ως ικεσία, ως κραυγή, είναι να ΤΟ ΠΑΡΕΤΕ ΑΛΛΙΩΣ.
Δείτε, γαμώτο, όλους εκείνους που αγωνίζονται με υπομονή, καρτερικότητα, αξιοπρέπεια. Δείτε όλες εκείνες τις μάνες που παραμένουν στήριγμα για τα παιδιά τους που αγκομαχούν να βρουν διέξοδο. Αντιληφθείτε ότι γύρω σας κάποιοι και όχι λίγοι, συνεχίζουν να στηρίζουν άλλους ανθρώπους πιο αδύναμους, πιο ανίκανους να ανταπεξέλθουν στα προς το ζην. Νιώστε τον παλμό μιας χώρας που ενώ σχεδόν όλοι πιστεύουν πως κοιμάται, απλά αυτή καθαρίζει τα ενδύματα της, δένει τα κορδόνια της και ετοιμάζετε να υψώσει ανάστημα για να βολτάρει εκ νέου στα σοκάκια και τους κεντρικούς δρόμους οι οποίοι την γαλούχησαν. Σκεφτείτε έστω και για λίγο πως σε κάθε σπίτι την ίδια ώρα που υπάρχει ένα Γολγοθάς, την ίδια ακριβώς ώρα συμβαίνουν μικρές, αλλά συμβαίνουν Αναστάσεις. Γνωρίστε όλους εκείνους που επιμένουν να κρατούν τις τοπικές αγορές φωτισμένες παρά τα χρέη και τα δυσάρεστα και πείτε τους ένα… ευχαριστώ. Ξεχωρίστε τους ανθρώπους εκείνους που άσχετα αν είναι βουτηγμένοι σε κινούμενη άμμο το χέρι τους που ξεπροβάλει, δεν μουντζώνει την κοινωνία αλλά της απευθύνει χαιρετισμό αλήθειας.
Φυσικά και τα προβλήματα είναι τεράστια αλλά νιώθω την ανάγκη να υπενθυμίσω ότι: «Η ελπίδα δεν πεθαίνει τελευταία αλλά προτελευταία. Διότι τελευταία πεθαίνει η βλακεία». Ας μην λοιπόν περιμένουμε το τέλος μας από κοινού με την βλακεία. Ας παραμείνουμε ένα βήμα πριν και ας πιαστούμε από την Ελπίδα, με την οποία αν συμπορευτούμε από κοινού με την ομόνοια την αντίληψη κυρίως την αλήθεια, το τέλος μας δεν θα έρθει… Αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι όχι η ευκολία, αλλά η αξιοπρέπεια παντρεμένη με το χαμόγελο.
Αυτά δηλαδή που χάσαμε λόγο μνημονίων και επιδεινώσαμε την δύσκολη κατάσταση μας λόγω ασυνεννοησίας και συνωμοσιολογίας.
Φυσικά και έχουμε την υποχρέωση να βρεθούμε σε αγώνες και πολέμους. Όχι όμως για να απολέσουμε εξολοκλήρου την περίπτωση του να αγαπάμε τους εαυτούς μας αλλά για να τους δείξουμε ότι θυμόμαστε από πού ερχόμαστε και επιθυμούμε να προχωρήσουμε ως άνθρωποι, ως Έλληνες, ως Κρήτες, με την ταυτότητα που μας μεγάλωσε εκείνη που επιδεικνύουμε με περηφάνια, όποτε ο δάσκαλος μας σηκώνει για μάθημα.
Δεν αντιμαχόμαστε τον εαυτό μας αλλά όλα όσα δεν μας επιτρέπουν να είμαστε ο εαυτός μας. Εκείνος που αγάπησε και αγαπήθηκε με ή χωρίς τα λάθη του. Όλα τα υπόλοιπα είναι κατά την ταπεινή μου άποψη… ΣΑΛΙΑ.