Το τραγούδι της ελευθερίας

Σαν σήμερα, το 1945, γεννήθηκε η μουσική της ελευθερίας. Eτσι έχω στο μυαλό μου τη ρέγγε και τον Μπομπ Μάρλεϊ. Εκτός από μεγάλος τραγουδιστής και συνθέτης, ήταν επίσης και ακτιβιστής. Πίστευε ότι με τη μουσική του μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και να οδηγήσει τους ακροατές του στην απελευθέρωση του νου από τα δεσμά της σκλαβιάς.
Μία ήταν η φράση του Μάρλεϊ που με στιγμάτισε:
«Οι άνθρωποι που προσπαθούν να κάνουν χειρότερο αυτόν τον κόσμο, δεν παίρνουν ούτε μία ημέρα ρεπό. Εγώ γιατί να το κάνω;».
Το κακό είναι πιο εύκολο να γίνει απ’ ό,τι το καλό. Το να κακολογήσεις κάποιον είναι πιο βολικό από το να τον συγχωρέσεις. Το να ξεσπάσεις σε φωνές από το να ηρεμήσεις. Το να αντιδράσεις από το να μπεις στα παπούτσια του άλλου.
Γι’ αυτό και για πολλούς ανθρώπους δεν υπάρχει όριο στην γκρίνια, τη μιζέρια, την κακοκεφιά, την τεμπελιά και την κούραση. Γιατί αυτά δεν απαιτούν προσπάθεια, ούτε εσωτερική δουλειά.
Το να πεις σ’ αγαπώ, συγγνώμη, σ’ ευχαριστώ, το να υψώσεις ένα ηχηρό μήνυμα, το να επηρεάσεις χιλιάδες προς αυτήν την κατεύθυνση, το να αντισταθείς, να παλέψεις, να πολεμήσεις για τα όνειρά σου, να πέσεις και να ξανασηκωθείς, να προσπαθήσεις άλλη μία φορά, να επιμείνεις και να ξεπεράσεις τα εμπόδια… Αυτά απαιτούν γενναίους.
Εκτός από την ψυχή, όμως, χρειάζεται και συστηματικότητα. Κάθε μέρα κι ένα βήμα πιο μπροστά. Ακούραστοι και συνεπείς. Οπως ο Μάρλεϊ.
Οφείλουμε να θυμόμαστε το εξής: Εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν μπορούμε, που μας κόβουν τα φτερά και μας υποτιμούν, δεν θα σταματήσουν μέχρι την ημέρα που θα τους αποδείξουμε το αντίθετο.
Ας μην τους αφήσουμε να τους περάσει!
Τις καλύτερες ευχές μου!