Λίγο, πριν και λίγο µετά τις αρχές του αιώνα µας, επιχειρήθηκε στην ΕΕ κάτι σηµαντικό. Επιχειρήθηκε η εξοικείωση των Ευρωπαίων πολιτών, µε τα νέα λειτουργικά δεδοµένα που δηµιουργούσαν οι νέες τεχνολογίες. Επιχειρήθηκε, επίσης, η προσαρµογή της Ευρωπαϊκής ∆ιοίκησης, στους νέους ρυθµούς και στις νέες ταχύτητες που έφερναν οι νέες τεχνολογίες, µε τη λειτουργίας τους. Επιχειρήθηκε τέλος, η οµαλή ένταξη των Ευρωπαίων πολιτών και της ∆ιοίκησής τους, στο νέο κόσµο που άρχισαν ήδη να κτίζουν, πάλι οι νέες τεχνολογίες· βασικά µε την επίδρασή τους στις κλασσικές πολιτισµικές µας αξίες, στην οικονοµία, στην ασφάλεια, στην κοινωνική µας πραγµατικότητα και σύνθεση.
Σηµειώνεται ότι η συγκεκριµένη προσπάθεια, έγινε πριν την µεγάλη διεύρυνση. ∆ηλαδή σε µια εποχή όπου, η πολιτική όδευση της Ένωσης, προς έναν Ευρωπαϊκό οργανισµό και λαό της συνοχής, ήταν περισσότερο επιθυµητή και εφικτή.
∆υστυχώς, εκείνη η προσπάθεια, που καταγράφηκε στις σελίδες του σχεδίου Συντάγµατος της Ένωσης, απέτυχε.
Ανεξάρτητα από τις αιτίες, η αποτυχία µας να πετύχουµε τότε, την εµβάθυνση της Ένωσης, µας οδήγησε στα αδιέξοδα του σήµερα. Μας οδήγησε στα αδιέξοδα του σήµερα, αφού ακυρώθηκε στην πράξη η ανταγωνιστική και πρωταγωνιστική σύµπραξη της Ένωσης, στη δόµηση και στη διαχείριση της νέας παγκοσµιότητας που γεννούσαν, οι νέες τεχνολογίες. Μιας παγκοσµιότητας, τελείως διαφορετικής εκείνης, του τέλους του προηγούµενου αιώνα. ∆ιαφορετικής σε όλα και βέβαια στο κοινωνικό µας κεκτηµένο. Το κοινωνικό µας, κεκτηµένο κυρίως από πλευράς πολιτισµικών αξιών και πληθυσµιακής σύνθεσης.
ΤΑ Α∆ΙΕΞΟ∆Α ΜΑΣ, ΣΗΜΕΡΑ
Τα αδιέξοδα που βιώνουµε σήµερα, είναι υπαρξιακού χαρακτήρα.
Βιώνουµε καταρχήν, το σηµαντικότερο απ’ όλα πρόβληµα, της ασφάλειάς µας. Της ασφάλειάς µας, που χρεώσαµε εδώ και δεκαετίες σε τρίτους, παραβλέποντας τα θέλω, τα ειδικά συµφέροντά τους, τους στόχους τους και τις πιθανές …αποχωρήσεις τους. Έτσι βρεθήκαµε σήµερα, µεταξύ δύο τόσο αδιέξοδων πολέµων στη γειτονιά µας-το ίδιο αιµατηρών και επικίνδυνων, για την επιβίωσή µας. Επικίνδυνων, στο να οδηγήσουν την Ένωσή µας, σε πεδία όπου ήδη βρίσκεται, η παγκοσµιοποίηση της οικονοµίας.
Βιώνουµε επίσης, το εξίσου σηµαντικό πρόβληµα της οικονοµίας µας. Ένα πρόβληµα που εµείς δηµιουργήσαµε, µε ανόητες πολιτικές επιλογές µας, διαχρονικά. Με τις ελλειµµατικές πολιτικές επιλογές µας στην καινοτοµία και µ’ ένα παραγωγικό µοντέλο ανάπτυξης-φτερό στους ανέµους της λεγόµενης ελεύθερης παγκόσµιας αγοράς. Μιας αγοράς ελεγχόµενης από την Κίνα, µε τον κεντρικό σχεδιασµό της και ελεγχόµενης επίσης, από τις ΗΠΑ, µε την στρατιωτική της ισχύ και το δολάριο. Κυρίως όµως, δηµιουργήσαµε το οικονοµικό µας πρόβληµα, µε την εµπλοκή µας στον πόλεµο Ρωσίας-Ουκρανίας. Έναν πόλεµο, που µας βρήκε τελείως απροετοίµαστους, όταν ξεκίνησε. Όπως ξεκίνησε, µε όρους και σε χρόνο που αποφάσισαν τρίτοι και που έφερε, ως άµεσο αποτέλεσµα, τα ενεργειακά τείχη. Τα ενεργειακά τείχη που υψώθηκαν παντού, στα σύνορα Ευρώπης-Ρωσίας.
Βιώνουµε ακόµη, το εκρηκτικό πρόβληµα, της πληθυσµιακής µας σύνθεσης. Ένα πρόβληµα που δηµιουργήθηκε ιδεολογικά, µε πρότυπο την πολυπολιτισµικότητα των ΗΠΑ και υλοποιήθηκε πολιτικά, µε την ακύρωση στην πράξη, της βιωσιµότητας της Ευρωπαϊκής οικογένειας. Την ακύρωσή της, ως πολιτισµικού, οικονοµικού και παιδαγωγικού θεσµού-ενεργού και δηµιουργικού κυττάρου της Ευρωπαϊκής κοινωνίας. Έτσι οδηγηθήκαµε αρχικά, στο να αναζητήσουµε την κάλυψη των πληθυσµιακών µας αναγκών, στην εισαγωγή µεταναστών, µε επιλογή µας. Και στη συνέχεια, να οδηγηθούµε στην αποδοχή µεταναστών-όποιας προέλευσης και στόχων-µε επιλογή τους.
Βιώνουµε τέλος, το µεγάλο πρακτικό πρόβληµα του τρόπου λειτουργίας µας. ∆ηλαδή το πρόβληµα της δηµοκρατικής λειτουργίας µας, µε ρυθµούς και ταχύτητες, µιας ξεχασµένης πλέον εποχής· λες και τα νέα τεχνολογικά δεδοµένα είναι ασύµβατα, µε το δηµοκρατικό µας κεκτηµένο. Κι όλα αυτά, τη στιγµή που όλοι οι απέναντι-εταίροι µας και µη-λειτουργούν και παίρνουν τις αντίστοιχες αποφάσεις τους, µε σύγχρονους όρους. ∆ηλαδή, µε ρυθµούς, τεκµηρίωση και ταχύτητες, που ορίζουν-οι τελευταίες κατά περίπτωση και στιγµή-γνωστικές και τεχνολογικές εξελίξεις.
ΠΟΛΛΗ ∆ΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ
∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η Ευρώπη, δεν βρίσκεται για πρώτη φορά, µπροστά σε παρόµοια αδιέξοδα. Όλες οι προηγούµενες καµπές των αδιεξόδων της, ξεπεράστηκαν µε ένα µεγάλο άλµα µπροστά. Ένα άλµα µπροστά-προϊόν δηµιουργικών συµβιβασµών, όλων των δηµοκρατικών δυνάµεων της Ευρώπης-µε ανασύνταξή τους. Ένα άλµα µπροστά, µε νέους, συγκεκριµένους και µεγάλους στόχους, κάθε φορά.
Ένα τέτοιο άλµα, χρειαζόµαστε και σήµερα. Σαφώς µε σύνεση και συµβιβασµούς, έγκυρη γνώση, πολλή δουλειά και περισσότερη δηµοκρατία.
Βλέπουµε πλέον µπροστά µας, την τροχιά αυτού του άλµατος. Την τροχιά, που µας δείχνει η έκθεση του Μάριο Ντράγκι. Θα την αναγνωρίσουµε; Θα την αποδεχθούµε; Θα την πορευτούµε;
*Ο Χριστόφορος Κορυφίδης διετέλεσε µέλος της Ευρωπαϊκής Οικονοµικής και Κοινωνικής Επιτροπής, από το 1994-2006. Επίσης διετέλεσε πρόεδρος Γενικού Συµβουλίου Α∆Ε∆Υ και πρόεδρος της ∆ιδασκαλικής Οµοσπονδίας Ελλάδος (∆ΟΕ)
