Το βάρος του κενού

Οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν γρήγορα.
30 ηµέρες µοιάζουν µε 300.
Η κυβέρνηση απειλείται όχι από κάποιον συγκεκριµένο αντίπαλο αλλά από τις πληγές που θα αφήσει µια σύγκρουση µε την κοινωνία.
Αυτός ο κ. Μητσοτάκης από αισθητήριο το καταλαβαίνει πολύ καλά.
Η συγκυρία αλλά και συγκεκριµένες πρωτοβουλίες επιφυλάσσουν στην κυβέρνηση τις πρώτες δύσκολες στιγµές της τετραετίας της.
Πάντα οι αναλυτές λένε ότι το δύσκολο µεταρρυθµιστικό έργο το βάζεις τους πρώτους 6 µήνες για να µπορέσει η κοινωνία να αφοµοιώσει τους κραδασµούς.
Το ρίσκο όµως το παίρνει όλο επάνω του ο ηγέτης.
Πολιτική χωρίς ρίσκο δεν υπάρχει.
Όταν η στασιµότητα καταδιώκει µια κυβέρνηση, στο τέλος το πληρώνει πολύ ακριβά.
Αυτό, ποτέ µα ποτέ δεν σηµαίνει ότι η κοινωνία ενστερνίζεται το µεταρρυθµιστικό έργο.
Υπάρχουν δεδοµένα ρίσκα που πρέπει να τα πάρεις έστω και µε αντιδηµοφιλείς αποφάσεις.
Έτσι είναι η πολιτική το 2024.
Πανεπιστήµια, αγρότες, οµόφυλα ζευγάρια αποτελούσαν µια εκρηκτική ατζέντα.
Αν αναλογιστεί κανείς πού βρισκόταν η χώρα πριν από αυτήν την ατζέντα, εύκολα µπορεί να καταλάβει το ρίσκο.
Υπάρχει εδώ µια ειδοποιός διαφορά.
Η κυβέρνηση για πρώτη φορά από το 2019 είναι αντιµέτωπη µε δυο φιλικά της ακροατήρια.
Το εκκλησιαστικό και το αγροτικό.
Γι’ αυτό σήµερα η συγκυρία δεν µοιάζει µε καµία προηγούµενη.
Ο Μητσοτάκης όµως θα τα καταφέρει.