Το βουρκωμένο ρέκβιεμ, ΚΑΙ για το Ροδονήσι

Ολέθρου του πύρινου!
…Όταν οι φλόγες άρχισαν να πλησιάζουν, μια οικογένεια αρνιόταν πεισματικά ν’ αφήσει το σπίτι της. Ως εξωτερικοί παρατηρητές, είναι εύκολο να κρίνουμε το “παράλογο” του να αφήνεις τον εαυτό σου να εκτεθεί σε κίνδυνο από το να εκκενώσεις το χώρο. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους όμως, δεν υπάρχει λογική εκείνη την ώρα…
…Η υπερπροσπάθεια των πυροσβεστών και των εθελοντών κόντρα στις φλόγες, έσωσε τα σπίτια, με τον αγώνα να συνεχίζεται και αυτή τη στιγμή. Για τα Μέσα μάλλον έχει σβήσει η “φωτιά” του ενδιαφέροντός τους, μια και τις τελευταίες δύο μέρες γίνονται ελάχιστες αναφορές. Ο εφιάλτης, όμως, καλά κρατεί και οι άνθρωποι ζουν με το όνειρο να μπορούν να βρεθούν ξανά στα σπίτια τους, ασφαλείς: Το αν μοιάζει μακρινό θα φανεί τις επόμενες ημέρες. Το αν μοιάζει εφικτό, καθορίζεται εν πολλοίς και από τη συγκινητική υπερπροσπάθεια των ανθρώπων που είτε φοράνε στολή είτε όχι, είναι πρόθυμοι, να σώσουν ό,τι μπορούν…
…«Ο Θεός να τους έχει καλά αυτούς τους ανθρώπους και τους πυροσβέστες», μας λέει η κυρία Δήμητρα, μια ηλικιωμένη γυναίκα που ακόμα και σε στιγμές κρίσης, δεν έχανε την ευγένειά της. «Εκκενώσαμε το σπίτι, βγάλαμε έξω τα ζωάκια μας και περιμένουμε», μας λέει και το βλέμμα της χάνεται στο βάθος, στις φλόγες!
…Λίγο πιο δίπλα, ένα νεαρό παιδί με ποδοσφαιρική φανέλα, κράταγε ένα κλαδάκι, και περίμενε σε θέση ετοιμότητας! Όταν κατεβαίνει η φωτιά, κάθε βοήθεια είναι σημαντική, ακόμα και με αδόκημους τρόπους…
…Μια γυναίκα κατηφόριζε προς τα κάτω, με δύο χελώνες στα χέρια, υπενθυμίζοντάς μας ότι στο πύρινο μέτωπο, όλες οι ζωές πρέπει να σωθούν. Την ίδια ώρα, που δεκάδες ζώα χάθηκαν στις φλόγες, κάποιοι άλλοι έλεγαν, ότι «τουλάχιστον δεν υπήρχχαν ανθρώπινες απώλειες» και κάποιοι άλλοι, έμπαιναν στην φωτιά για να τα σώσουν!
…Βλυχάδα! Μάτια θολά, από φόβο, δάκρυα, και στάχτες!
Είναι ο τίτλος του ρεπορτάζ, από τον Κων/νο Βρεττό. Η φωτό γεννά το σοκ και τη θλίψη, κατακαίοντας την πράσινη ζωή και βεβαίως ό,τι φωλιάζει στο θάλπος της…
Από κει αντέγραψα “μικρά εδάφια” του “Ευαγγελίου” όπως καταγράφει τον πύρινο όλεθρο, που δολοφόνος αλύπητος, ορχείται πάνω στην αγωνία τη ζωημιά και τον ξεσπιτωμό των κατοίκων της περιοχής!
Βλυχάδα, Παλαιοχώρι, Άγιο Χαράλαμπο, Αγιά Σωτήρα, Μάντρα, Πάνω Μαγούλα Ελευσίνας, είναι μέρη που “ζουν” στο νοσταλγικό μου τοπίου αφού τα γνωρίζω από τα εφηβικά μου χρόνια! Υποκλίνομαι λοιπόν στην πικρή “πύρινη εμπειρία” που. βιώνουν ΚΑΙ οι περιοχές αυτές!