Το ότι άρχισαν συνομιλίες για εκεχειρία των εμπολέμων στην Ουκρανία, παρά το παράδοξο της συνέχισης των εχθροπραξιών, είναι θετικό. Ο Πούτιν πίστεψε, ότι ο πόλεμος θα ‘ταν περίπατος, θα διαρκούσε δυο-τρεις μέρες, θα κυρίευε το Κίεβο και αφού θ’ αποκεφάλιζε την ουκρανική κυβέρνηση, διορίζοντας δική του, “μαριονέτα”, θα προχωρούσε στην ολοκλήρωση των σχεδίων του. Δηλαδή να ζητήσει, να παραμείνει η Ουκρανία ουδέτερη, να ακυρώσει τη συνταγματική διάταξη ένταξής της στο ΝΑΤΟ, να “αποσταλινοποιηθεί”, να τηρήσει τη συμφωνία του Μινσκ και ν’ αναγνωρίσει την απόσχιση της Κριμαίας.
Αυτούς τους όρους έθεσε η ρωσική πλευρά στην πρώτη συνάντηση, που απέτυχε και οι συνομιλίες θα συνεχισθούν, όπως συνεχίζεται η κρίση για όγδοη ημέρα. Προβλέπεται ότι θα κρατήσει ακόμα για πολύ. Ο Ρώσος πρόεδρος πίστεψε, ότι θα γινόταν μια ήπια εισβολή, αλλά διεψεύσθη, όταν οι Ουκρανοί έδειξαν σθεναρή αντίσταση. Το αίμα που χύνεται και το δράμα, που ξετυλίγεται στον ουκρανικό λαό, δημιουργεί ένα χάσμα μεταξύ των δύο χωρών, που φέρνει τον Πούτιν σε δίλημμα. Ή θα ’κανε πίσω αναγνωρίζοντας ήττα και πλήγμα για το κύρος του ή θα κλιμάκωνε τον πόλεμο. Έπραξε το δεύτερο.
Ο πόλεμος αυτός δεν αφορά μόνο τις δύο χώρες. Αμφισβητείται το Δ. Δίκαιο. Δημιουργούνται νέα κράτη, χαρακτηρίζονται νέα σύνορα και ο μελλοντικός ιστορικός θα κληθεί να εξηγήσει, γιατί έγιναν αυτά και πόσο επέδρασαν οι επιπτώσεις στην παγκόσμια κοινωνία.
Ο Πούτιν διάλεξε να γίνει ταραξίας στην Ανατολή αντιγράφοντας τις ερντογανικές σκέψεις στην Αν. Μεσόγειο. Αγνόησε τον Εμ. Μακρόν, που κατέθεσε προτάσεις για την επίλυση του Ουκρανικού και επιμένει να κάνει εσφαλμένη αναθεωρητική ανάγνωση της Ιστορίας. Αν κερδίσει στην Ουκρανία, θα το χρωστάει και στην παραπληροφόρηση για την οποία υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να τη διαδώσουν.
Τον Πούτιν, που είναι ένας ηγέτης αξιώσεων δεν τον επηρεάζουν οι κυρώσεις, ώστε να εγκαταλείψει τα σχέδιά του. Τα συναλλαγματικά αποθέματα της Ρωσίας είναι περί τα 600 δισ. δολλάρια και μπορεί ν’ αντέξει για πολύ. Εισέβαλλε στην Ουκρανία χωρίς να επικαλεσθεί έστω ένα επιχείρημα, που να βασίζεται στο Δ. Δίκαιο. Επικαλέσθηκε μόνο, ότι βλάπτονται ζωτικά συμφέροντα της χώρας του και νομίζει, ότι επειδή είναι ισχυρός, μπορεί να κάνει, ό,τι θέλει. Αλλά πολιτικοί, που αγνοούν το δικαίωμα των λαών στη αυτοδιάθεση και παραβιάζουν το Δ. Δίκαιο, κάποια στιγμή χάνουν ηθικό και ψυχραιμία και καταρρέουν.
Ποιοι φταίνε; Κατ’ αρχήν οι Ουκρανοί, που δεν εφάρμοσαν τη συμφωνία του Μινσκ να παραχωρήσουν αυτονομία στις ρωσόφωνες επαρχίες Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, αλλά και η Ευρώπη, που δεν τους υποχρέωσαν να τηρήσουν την υπογραφή τους. Έτσι άφησαν, να επέμβει ο Πούτιν ακολουθώντας τον συλλογισμό «όπου δεν πείθει ο λόγος, πίπτει ράβδος» με τη διαφορά ότι η ράβδος είναι βόμβες.
Για τη χώρα μας είναι ένα γεγονός, απ’ το οποίο πρέπει να βγάλουμε το συμπέρασμα, ότι αν μας συμβεί κάτι, δεν θα ‘χουμε καμία βοήθεια από “φίλους ή συμμάχους”. Αμφισβητείται δε η αποδοχή αποστολής πολεμικού υλικού στην Ουκρανία. Θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε οικονομικώς με φαρμακευτικό υλικό ή με κάποιους άλλους τρόπους.
