Ελληνικός κινηµατογράφος και µουσική πηγαίνουν µαζί!
Τα τραγούδια του ελληνικού κινηµατογράφου αγαπήθηκαν ιδιαίτερα, έγιναν επιτυχίες που άντεξαν στο χρόνο και µεγάλωσαν γενιές και γενιές, ενώ δεκάδες είναι οι καλλιτέχνες που καταξιώθηκαν ερµηνεύοντας τραγούδια για το σινεµά.
Τόσο σε ασπρόµαυρες ταινίες όσο και σε µεταγενέστερες έγχρωµες, δεν έλειπε ποτέ ένα τραγούδι – σήµα κατατεθέν για την ελληνική ταινία από έναν καλλιτέχνη της εποχής.
Μαρινέλλα, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Γιάννης Πουλόπουλος, Μαίρη Χρονοπούλου και άλλοι καλλιτέχνες σηµατοδοτούν µε τη φωνή και την συµµετοχή τους στις αµέτρητες ταινίες, τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηµατογράφου.
Ένα από αυτά τα κοµµάτια, αποτελείται µόνο από µουσική και είναι το κλασικό πλέον «Ζεϊµπέκικο της Ευδοκίας». Η σύνθεση του κοµµατιού ανήκει στον Μάνο Λοΐζο και γράφτηκε πάνω στο υλικό της ταινίας «Ευδοκία», το οποίο του έδωσε ο σκηνοθέτης της, Αλέξης ∆αµιανός. Η σκηνή έδειχνε έναν φαντάρο να σηκώνεται και να χορεύει ζεϊµπέκικο µε πάθος µέσα σε µια συνοικιακή ταβέρνα της Κάτω Κηφισιάς κοιτώντας στα µάτια την όµορφη Ευδοκία.
Παρότι εκείνη συνοδεύεται από τρεις άντρες, παρασύρεται στο βλέµµα του άντρα και χτυπώντας παλαµάκια του δίνει τον ρυθµό. Κατά τη διάρκεια της µουσικής στην ταινία, ακούγεται η φωνή και το γέλιο της Ελένης Ροδά, η οποία ντούµπλαρε την πρωταγωνίστρια Μαρία Βασιλείου, διότι τα ελληνικά της δεν ήταν καθόλου καλά.
Στα γυρίσµατα της ταινίας ο χορός είχε γίνει πάνω σε διαφορετικό τραγούδι και συγκεκριµένα σε ένα του Μάρκου Βαµβακάρη. Ο θρύλος λέει πώς το τραγούδι αυτό ήταν το «Τα µατόκλαδα σου λάµπουν» όµως ο Γιώργος Κουτούζης ο πρωταγωνιστής της σκηνής είχε δηλώσει σε συνέντευξη του ότι το τραγούδι ήταν η «Ατάκτη». Ο Λοΐζος είδε το υλικό από τα γυρίσµατα, τα οποία κράτησαν δύο µέρες και αµέσως µετά συνέθεσε το ορχηστρικό κοµµάτι το οποίο πρόβαρε για πρώτη φορά στο σπίτι του παρουσία του σκηνοθέτη Αλέξη ∆αµιανού, µε τον ρεµπέτη Γιώργο Μουφλουζέλη να παίζει τζουρά. Αργότερα ο Λοΐζος θα ζητήσει τον ίδιο τζουρά για να παίξει στην ηχογράφηση του κοµµατιού. Η ταινία «Ευδοκία» θα συµµετάσχει στο Φεστιβάλ Κινηµατογράφου Θεσσαλονίκης το 1971 χωρίς όµως να καταφέρει να λάβει το βραβείο µουσικής, το οποίο κέρδισε η ταινία «Εκείνο το καλοκαίρι». Ο Λοΐζος αποφάσισε να διαχωρίσει το τραγούδι από την ταινία και έτσι συµπεριέλαβε το «Ζεϊµπέκικο της Ευδοκίας» το 1972 µε νέα ενορχήστρωση στο δίσκο «Να ‘χαµε τι να ‘χαµε». Κάπως έτσι ξεκίνησε το ορχηστρικό κοµµάτι να γίνεται ευρέως γνωστό. Όπως έχει διηγηθεί ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Λοΐζος µε τον οποίον συνεργαζόταν στενά, του ζήτησε να γράψει στίχους για το συγκεκριµένο ορχηστρικό µε τον στιχουργό να αρνείται, αφού άκουσε τη µουσική, θεωρώντας ότι δεν χρειάζεται το κοµµάτι τίποτα παραπάνω: «Aυτό το πράγµα δεν παίρνει λόγια, δεν υπάρχουν στίχοι να το υποστηρίξουν».
Καλές ακροάσεις µέχρι την επόµενη ιστορία µε ρεφρέν!
