ΣΤΟΧΟΣ της πολιτικής δεν είναι η καινοτομία, το «κάτι άλλο», ούτε τα συνθήματα. Αυτά είναι βοηθητικά. Οσο για τις ιδέες και τις υποσχέσεις, τις καταβροχθίζουν η αμείλικτη πραγματικότητα, η σκληρή καθημερινότητα και η αστοχία των πολιτικών επιλογών.
ΑΣ πούμε, το ΠΑΣΟΚ θριάμβευσε στις εκλογές του 1981, με τη λέξη “Αλλαγή” που την πλαισίωσε, εκτός από τα ρηξικέλευθα συνθήματά του εναντίον της τότε «συντήρησης», της δεξιάς- το χροντούλαπο της ιστορίας, με την ενδυματολογική λαϊκίστικη πρόκληση φορώντας ζιβάγκο, πανταλόνια καμπάνα και μούσια με μακριά μαλλιά. Αυτό ήταν το… νέο εκείνη την εποχή, που υποσχόταν τη μεγάλη “αλλαγή”. Τελικά δεν ήλθε η “αλλαγή” που περιμέναμε, τουλάχιστον στην έκτασή της.
…Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, έδωσε τόσες υποσχέσεις (“Θεσσαλονίκη”) που σήμερα δεν χωρούν ούτε σε μια δαχτυλίθρα! Τα κατάφερε όμως να ξεγελάσει τον κόσμο, με μπλαζέ ενδυμασία χωρίς γραβάτα και με μια χοντροκομμένη “ελπίδα” που ποτέ δεν έφτασε στη χώρα.
ΣΗΜΕΡΑ ούτε αισιοδοξία υπάρχει, ούτε νέο ξεκίνημα αναμένεται. Αντίθετα, η ελληνική κοινωνία λαβωμένη και από το Σκοπιανό περιμένει στη γωνία για να τιμωρήσει τους ιδεολήπτες. Οι Συριζαίοι, καθόλη την κυβερνητική τους θητεία, μη φορώντας γραβάτες αλλά κουβαλώντας κόκκινα σακίδια στις πλάτες τους, “διαπραγματεύτηκαν” στις αυλές της Ε.Ε., ό,τι η ανοησία του 2015 μας βαρυφόρτωσε. Χάσαμε πολλά και κερδίσαμε ψιχία.
…Ο ΣΤΑΥΡΟΣ (Θεοδωράκης) ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα από τα Χανιά (Δημοτικός Κήπος) φορώντας όχι μόνο ελπιδοφόρες “νεοτερικές ιδέες”, αλλά κι ένα σακίδιο, αλά Σύριζα. Εκανε την έκπληξη, μάζεψε καλούς συνεργάτες, όμως εξαντλήθηκε νωρίς ή κάπου μπέρδεψε στόχους και πορεία.
ΣΗΜΕΡΑ το ζιβάγκο είναι ένα παρελθόν: μια εικόνα της ιστορίας του ελληνικού σοσιαλιστικού κινήματος (κλασική η φωτογραφία του Ανδρέα που δείχνει το “Συμβόλαιο με το Λαό” της 3ης του Σεπτέμβρη φορώντας ζιβάγκο και έχοντα φαβορίτες και φουντωτά μαλλιά, κόντρα στο συντηρητικό κατεστημένο της εποχής).
ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ σακίδια του ΣΥΡΙΖΑ, η φευγαλέα κόκκινη γραβάτα του Τσίπρα και το σακκίδιο του Τσακαλώτου και του Σταύρου Θεοδωράκη με τα όσα πληροφορηθήκαμε για τις αποφάσεις του τελευταίου Eurogroup, μάλλον έρχονται σε αντίφαση με τις κομπορρημοσύνες και την αποτυχημένη πολιτική των φετίχ-συμβόλων.
ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις εφεξής πρέπει να παρουσιάζουν ετήσιο πλεόνασμα 3,5% μέχρι το 2023 και έπειτα 2,2% μέχρι το 2060(!), αντιλαμβάνεστε ότι το μόνο που δεν χρειαζόμαστε πια είναι καινούργια “σύμβολα” εξαπάτησης του λαού και έκφρασης λαϊκισμού. Θέλει “δουλειά πολλή” για να γυρίσει ο τροχός των μνημονίων (και μεταμνημονιακών εποχών), για να επιστρέψουμε στην κανονικότητα.
Αξιότιμε κύριε,συμφωνώντας απόλυτα με το άρθρο σας,επιτρέψτε μου να συμπληρώσω τα εξής:Εμείς οι παλαιότεροι το έχουμε ξαναδεί το έργο της “Ευρώπης των μονοπολίων”και του “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο” δηλαδή της παραμυθολογίας και της ασυνέπειας λόγων και έργων.Οι τότε σε σύγκριση με τους σημερινούς είχαν το τεράστιο πλεονέκτημα των πακέτων Ντελόρ,Σαντέρ,Μ.Ο.Π. κλπ ,τα οποία έδωσαν οι “κουτόφραγκοι” για την βελτίωση της οικονομίας και των υποδομών της χώρας,με τα οποία στήθηκε ένα 10ετές πανηγύρι και όταν οι ευρωπαίοι ξύπνησαν, αυτό συνεχίστηκε εξαντλώντας μέχρι τέλους και την πιστοληπτική ικανότητα της πατρίδος μας.Διότι όπως έλεγε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου “σαν μάθη ό σκύλος στα πετσιά,όλο πετσιά γυρεύει”. Τα υπόλοιπα είναι το πολιτικό παρόν του τόπου μας ,το οποίο είναι ταυτισμένο με την τεράστια παραγωγή και κατανάλωση κουτόχορτου.Με εκτίμηση…