Τέλειωσαν οι γιορτές. Τα καλικαντζάρια, όλα τα “παγανά”, ξαναγύρισαν στα έγκατα της γης να συνεχίσουν το προαιώνιο συνωμοτικό τους έργο, επέστρεψαν δε και οι “Μαξιμιλιανοί” στο Μέγαρο να μελετήσουν προτάσεις για το φλέγον ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό. Επιμένουν οι δανειστές για εξοικονόμηση μέσα στο ’16 επιπλέον 2,5 δισ. ευρώ, υπόλοιπο των προηγούμενων μνημονίων. Πρόθεση της κυβέρνησης είναι να τα βρει από αύξηση των εργοδοτικών εισφορών, αλλά το σύστημα έβαλε τα μεγάλα μέσα στο ευρωπαϊκό “ιερατείο” να μην το επιτρέψει. Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης εστράφη σε άλλα “ισοδύναμα” και σκέπτεται στην επιβολή φόρου ενός επί τοις χιλίοις (1‰) σε όλες τις συναλλαγές, που γίνονται ηλεκτρονικά μέσω τραπεζών από ένα ποσό και πάνω. Πρόκειται για έναν φόρο, που έχει μείνει στα οικονομικά χρονικά ως “φόρος Τόμπιν”. Ο Τόμπιν, Αμερικανός οικονομολόγος, Κεϊνσιανός, με Νόμπελ Οικονομίας το 1981, πρότεινε προκειμένου οι οικονομίες να μην κινδυνεύσουν από αστάθεια, να επιβληθεί ένας φόρος επί των διακρατικών κινήσεων διεθνών κεφαλαίων, που ήταν και ιδέα του Κέινς. Ονομάστηκε “Tobin tax”, που σκόπευε να ελαφρύνει τις φορολογικές επιβαρύνσεις και να τροφοδοτήσει την ανάπτυξη στις Η.Π.Α. τη 10ετία του ’60, ενώ απώτερος στόχος ήταν να περιοριστεί η διεθνής κερδοσκοπία. Τον φόρο αυτόν έβγαλε στη σέντρα ο Κατρούγκαλος, συμφώνησε ο Σταθάκης, υπό τον όρο να υπάρξει μελέτη με προσοχή και μέτρο, ο πρωθυπουργός, αν και δεν είναι οικονομολόγος, πολιτικός μηχανικός σπούδασε στο Ε.Μ.Π. και πολιτική κοντά στον Φλαμπουράρη και στον Αλαβάνο, είπε, «παιδιά εσείς ξέρετε», οπότε έκατσε το μπαλάκι στον Τσακαλώτο να μεταφέρει στην πράξη την ιδέα. Σωφροσύνη συνέστησε και ο Γ. Στουρνάρας.
Σκέφτηκαν: Τι συναλλαγές έχουμε με πλαστικό χρήμα; Μέχρι 300 δισ. ευρώ τον χρόνο; Με ένα τοις χιλίοις μπορούμε να εισπράττουμε και 200 εκ. € κι αν δεν αρκεί το 1‰ το κάνουμε 1,5 ή 2‰ και κατεβάζουμε το όριο των συναλλαγών από τα 1.000 € στα 700 € και στα 500 €. Για να μην επιβαρυνθούν άλλο οι… συντάξεις! Ελα όμως που οι υπουργοί Οικονομικών της Ε.Ε. προηγήθηκαν σε αυτή την ιδέα! Προσκάλεσαν τους 27 ν’ απαντήσουν, αν δέχονται τέτοιο φόρο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Σόιμπλε και Μοσκοβισί παρότρυναν τα μέλη ν’ αποδεχθούν. Μόνο 11 δέχθηκαν, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα, ενώ τα άλλα αρνήθηκαν, με τη Βρετανία να χαρακτηρίζει τον φόρο μη εφικτό και να δηλώνει ότι κάθε τέτοια απόφαση θα την καταψηφίσει. Η αιτιολογία ότι ο φόρος αυτός θα δημιουργήσει κινδύνους και καχυποψίες, θα αποθαρρύνει τις τραπεζικές συναλλαγές, θα αυξήσει τις εξωτραπεζικές πράξεις, θα ενισχύσει την παραοικονομία και θα μετακινήσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα εκτός Ε.Ε. Εγινε προσπάθεια να επιβληθεί μόνο στις χώρες της Ευρωζώνης, αλλά μετά την άρνηση της Ολλανδίας για να μην καταρρεύσει το €, το θέμα κατέληξε σε φάση αναμονής. Ο Σόιμπλε έκανε πίσω, μια και οι Η.Π.Α. αντιδρούν και άφησε τη λύση να τη δώσει το Ecofin. Συζητείται να μετατοπισθεί παρόμοιος φόρος στις συναλλαγές μετοχών, στα ομόλογα και σε τίτλους παραγώγων. Φόρος επί των συναλλαγών των μετοχών εφαρμόζεται στην Αγγλία και θα επιβληθεί στη Γαλλία εντός του 2016. Πάντως η Βουλή των Λόρδων σε έκθεσή της αναφέρει ότι τέτοιος φόρος «υπερβαίνει τη δικαιοδοσία των κρατών – μελών για φορολόγηση βάσει των κανόνων του Διεθνούς εθιμικού δικαίου… καθώς παραβιάζει τις φορολογικές αρμοδιότητες των μελών, που δεν συμμετέχουν» και ότι «θα ανοίξει τον δρόμο για έναν παγκόσμιο φόρο». Παραπλήσια πρόταση είχε γίνει επί κυβερνήσεως Σαμαρά πριν τις εκλογές Ιανουαρίου, με την προσδοκία να μπουν λεφτά τα ταμεία και να πεισθούν οι θεσμικοί ότι δεν χρειάζεται μείωση των συντάξεων και αύξηση των εργοδοτικών εισφορών, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αρνητικός. Τώρα ως κυβέρνηση “ανακρούει πρύμνα”. Αλλάζει τακτική. Το άσχημο είναι ότι όχι μόνο δεν βλέπουν τη λύση, αλλά δεν μπορούν να δουν το πρόβλημα.
