Τόλμημα κι ατόπημα ακόμη κι η σιωπή

Τίποτα παραπάνω από τη σιωπή…
Στον ανείπωτο πόνο τι να πρωτοχωρέσει ο νους, η ψυχή, η καρδιά τ’ ανθρώπου;
Τις διαπιστώσεις; Τις ωμές αλήθειες; Τα λάθη; Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα;
Τόλμημα κι ατόπημα οι όποιες λέξεις σήμερα!
Τόλμημα κι ατόπημα είναι ακόμη κι η σιωπή…
Τόλμημα κι ατόπημα τούτο το κείμενο για τα όσα συνέβησαν από κείνη τη στιγμή της 28ης Φεβρουαρίου ώρα 23:21 στην καρδιά της Ελλάδας!
Τίποτα παραπάνω δεν χρειάζεται παρά σιωπή!
Σιωπή ν’ ακουστεί το θρόισμα του φευγιού τόσων ψυχών…
Σιωπή για τους ανθρώπους που χάθηκαν…
Σιωπή για τους δικούς τους που… έμειναν αδειανά σαρκία…
Σιωπή για όλες τις ανάκατες κραυγές, εκείνων που άδικα δικαίωμα “απέκτησαν” στην τραγωδία των Τεμπών, να πρωταγωνιστούν!
…Σιωπών και σιγανά… στ’ άκρα της ψυχής, αιωρείται κόμπος το δάκρυ, έπειτα απ’ όλα τα δάκρυα…
…Σιωπών και σιγανά ο λυγμός που κρύβεται από ντροπή μπροστά σε όλες τις οικογένειες που ζουν το παράλογο θανατικό…
…Σιωπούσα και σιγανά, οργισμένη η θύελλα εντός που ξεσηκώνεται και πιέζει τα μηλίγγια, καθώς μπροστά στις κάμερες μιλώντας, έπιασαν στασίδι εκείνοι που δεν πρέπει να μιλούν…
Μια παρατεταμένη Μεγάλη Παρασκευή μοιάζει στο διηνεκές ο χρόνος από κείνη την αποφράδα ημέρα με απανωτές τις δύσεις ήλιων, με επαναλαμβανόμενο τον επιτάφιο Θρήνο!
Τόσες ζωές εν τάφω· εκείνων των μικρών, διαττόντων αστέρων, που χάθηκαν βίαια για πάντα και των άλλων, κυρίως των πολύ δικών των αδικοχαμένων, που έμειναν εδώ να βιώνουν τη “ζωή εν τάφω πάνω απ’ το χώμα”!