Ας τολμήσει πρώτη η Ελλάδα

Κύριε διευθυντά, οικονομολόγος δεν είμαι. Ενας απλός γιατρός είμαι κι όταν βλέπετε να καταπιάνομαι με οικονομικά θέματα, πιθανόν ν’ αναρωτιέστε για το… «τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι». Ο λόγος όμως για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας είναι ιδιαίτερα σοβαρός και σαν απλός πολίτης αυτής της χώρας, που υφίσταμαι όπως ο περισσότερος κόσμος τις συνέπειες των μεθοδεύσεων των αναθεματισμένων χρηματαγορών, αγανακτώ και νοιώθω ότι έχουμε χρέος όλοι να μη μένομε βουβοί και μοιραίοι, χωρίς αντίδραση σ’ αυτό το παιχνίδι, που βαφτίστηκε γενικώς και αορίστως «κρίση». Τι θα πεί κρίση; Δεν είναι κάτι το φανταστικό και άυλο. Κάποιοι τη δημιούργησαν για να κερδίσουν, αδιάφορο αν ένας λαός καταστρέφεται. Και μπορεί να είναι ένα χιλιοειπωμένο θέμα, όμως πρέπει να το διατηρούμε στην επιφάνεια γιατί οι αρχηγοί μας με τις πράξεις τους σαν να μας λένε να το πιούμε το πικρό ποτήρι και να πάμε παρακάτω. Όπως θάψανε τις γερμανικές αποζημιώσεις θέλουν να θάψουν και την παρούσα οικονομική καταστροφή χωρίς καμιά αντίδραση. Κύριε διευθυντά, διαβάζω σε εφημερίδες της Κυριακής ότι ένας καθηγητής Οικονομικών (Μάνφερ Γκέρτνερ), αλλά και άλλοι συνάδελφοί του, προτείνουν να υποβάλλονται μηνύσεις από τις κυβερνήσεις των κρατών που θίγονται οικονομικά από τις αξιολογήσεις των περιβόητων διεθνών «οίκων αξιολόγησης» και να τους απαγορευτεί στο μέλλον να αξιολογούν. Είναι οι ηθικοί αυτουργοί αυτοί που μεθοδεύουν τα παγκόσμια οικονομικά παιχνίδια και τα σκαμπανεβάσματα των χρηματιστηρίων, με αποτέλεσμα άνθρωποι με καμιά ασχολία και εμπλοκή σε παραγωγικούς τομείς, πίσω από ένα τηλέφωνο και έναν υπολογιστή να καθορίζουν τις τύχες των κρατών ολόκληρου του πλανήτη. Λέει λοιπόν ο καθηγητής, μαζί με άλλους συναδέλφους του, ότι «η Ελλάδα και άλλες χώρες της Ευρωζώνης υπέστησαν μεταξύ 2009 – 2011 υποβαθμίσεις δυσανάλογης έκτασης σε σχέση με τα οικονομικά θεμελιώδη, μετατρέποντας τις προβλέψεις των οίκων αυτών σε ΑΥΤΟΕΚΠΛΗΡΟΥΜΕΝΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ». Οι υποβαθμίσεις οδηγούν σε αύξηση επιτοκίων, που με τη σειρά τους οδηγούν σε μια χιονοστιβάδα νέων υποβαθμίσεων και αυξήσεων των επιτοκίων, αποκλείοντας τελικά τη χώρα από τις χρηματαγορές και διαλύοντάς την οικονομικά. Να λοιπόν, γιατί τα spreds πετούσαν… πάνω από τα σύννεφα και παρέσυραν και τα επιτόκια. Μ’ άλλα λόγια η Ελλάδα μπήκε στο στόχαστρο αυτών των «τύπων» πιθανώς βρίσκοντάς την ανυπεράσπιστη. Παράλληλα μαθαίνομε για κάποιες διεθνείς δικαστικές αποφάσεις που δικαιώνουν με μεγάλες αποζημιώσεις αυτούς που προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη για ανήκεστες βλάβες ή άλλες οικονομικές ζημίες. Μήπως, λοιπόν, αυτή είναι μια λύση για να βγούμε από το αδιέξοδο; Δεν είναι «τραβηγμένη» ιδέα η Ελλάδα να προσφύγει σε μια τέτοια αποκοτιά. Χωρίς να είναι κουβέντα καφενείου πρέπει κάποια στιγμή να αντιδράσουμε και να ζητήσουμε το δίκιο μας σχετικά μ’ αυτά σε ένα Διεθνές Δικαστήριο. Γιατί απ’ ό,τι συμπεραίνεται το χρέος που μας ζητούν δεν είναι χρήματα που «έφαγε» ο ελληνικός λαός, αλλά με τις αλχημείες τους τα ενθυλάκωσαν οι «κύριοι» του σιναφιού τους. Πιστεύω, λοιπόν, ότι δεν πρέπει να κιοτέψουμε σε μια τέτοια εκδοχή. Να ακούσομε τη… συμβουλή του Γερμανού καθηγητή. Να δοθεί σ’ ένα διεθνές δικηγορικό γραφείο μεγάλου κύρους η εντολή κατάθεσης μήνυσης σε αρμόδιο δικαστήριο, χωρίς φόβο για τις συνέπειες, παρακούοντας και τις αναπόφευκτες «συμβουλές» κάποιας κυρίας ή άλλων «συμμάχων». Έτσι κι αλλιώς τις συνέπειες τις έχουμε υποστεί ήδη και θα συνεχίζονται για καιρό ακόμα. Ας προσπαθήσομε να απαλλαγούμε απ’ αυτά τα παράσιτα του κόσμου όλου. Να περάσει όπως πρέπει η παγκόσμια διαχείριση στις κυβερνήσεις των λαών. Να δείξουμε, τώρα που μπαίνουμε στην επικαιρότητα με τις ανασκαφές της Αμφίπολης ότι η Ελλάδα θέλει να ζήσει και μπορεί ξανά να πρωταγωνιστήσει. Σήφης Βαρουξάκης, παθολόγος