ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΥ (ΤΟΥ ΜΕΘΥΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΦΟΥΓΓΑΤΑ)
Τον φίλο μας και Άγιο Γεώργιο τον εορτάζουμε και τον τιμούμε την 23η Απριλίου που αν αυτή η ημερομηνία βρεθεί πριν το Πάσχα η εορτή μετατίθεται την επόμενη του Πάσχα, δηλαδή ο Άγιος γιορτάζεται πάντοτε μέσα στην πασχαλινή και αναστάσιμη ζωή της Αγίας μας Εκκλησίας.
Περί αυτής της πασχαλινής εορτής του Αγίου Γεωργίου θα επανέλθουμε και θα βρεθούμε όλοι, εμείς και ο Άγιος για να γευτούμε μαζί του την πασχαλινή και αναστάσιμη ζωή που μέσα από το σκληρό στραυρικό μαρτύριό του έφτασε ως αυτήν και την μοιράζεται μαζί μας εν Χριστώ Ιησού.
Σήμερα 3η Νοεμβρίου εορτάζουμε επίσης τον Άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο σε ανάμνηση της μετακομιδής του ιερού λειψάνου του.
Και επειδή συμπίπτει τούτη τη χρονική περίοδο οι αμπελοκαλλιεργητές να δοκιμάζουν την νέα σοδειά των κρασιών τους και καθώς μετέχουν στην εορτή του Αγίου και πηγαίνουν το νέο κρασί (μούστο) προς ευλογία από την Εκκλησία και τον Άγιο και προς δοκιμή των παρευρισκομένων, και καθώς πίνουν λίγο παραπάνω και μερικοί μεθούν, αποδίδουν αυτό τον χαρακτηρισμό του μεθυστή στον Άγιο.
Ο Άγιος αγόγγυστα παίρνει πάνω του αυτή την αδυναμία των ευσεβών προσκυνητών της χάρης του και αποδέχεται τον χαρακτηρισμό χάρη της διάσωσης της αξιοπρέπειας και της λεβεντιάς των ανθρώπων, που πάντως αληθινά και τίμια ευλαβούνται τον Άγιο.
Ευτυχήσαμε στο ξεκίνημα της ιερατικής μας διακονίας να λειτουργούμε για λίγα χρόνια σε ένα ναό αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο το Μεθυστή που βρίσκεται πάνω σε μια κορυφογραμμή ανάμεσα σε πέντε χωριά της Κισάμου, των Χαιρεθιανών, της Ποταμίδας, των Περβολακίων, των Κοτσιανών και του Πάνω Δραπανιά.
Και από τα πέντε αυτά χωριά έφερναν φρέσκο κρασί (μούστο) με αρμυρές σαρδέλες, κουκιά και ελιές πράσινες σπαστές, και μαύρες αλατσολιές.
Μετά τη θεία λειτουργία, τους άρτους και το αντίδωρο έξω και στην αυλή του ναού στήνονταν μια εορτή και ένα πανηγύρι χαρά Θεού, και φυσικά χαρά των ανθρώπων.
Από όσα γνωρίζουμε το εν λόγω πανηγύρι συνεχίζεται και οι άνθρωποι αυτοί της ευρύτερης περιοχής του σημερινού Δήμου Κισάμου έχουν ακόμα το κουράγιο ως δώρο Θεού να κλέψουν μια ημέρα από τις δύσκολες ημέρες των καιρών και των περιστάσεων, των στερήσεων και των πιέσεων και άλλων εμποδίων και να χαρούν και να διασκεδάσουν, να τραγουδήσουν και να απολαύσουν τη φύση και την κτίση, όλη την ομορφιά εκείνου του ωραίου τόπου και πάνω από όλα να σμίξουν, να επικοινωνήσουν, να γνωρίσουν και να γνωριστούν, να συσκεφθούν και να συνεργαστούν συμπορευόμενοι στο δρόμο της προόδου, της ανάπτυξης και του πολιτισμού.
Μακαρίζουμε το κτήτορα του ναού, τον Χαιρεθιανής καταγωγής Εμμανουήλ Πετράκη, και μαζί με τον Άγιο τιμούμε την μνήμη του και καλούμε ιδιαίτερα τους απογόνους του, τα εγγόνια του και τους άλλους συγγενείς και χωριανούς του να συνεχίζουν αυτή την παράδοση και αυτό το αναγεννητικό και πολιτισμικό πανηγύρι.
Σημείωση : Για το συγκεκριμένο ναό που αναφερόμαστε οι άνθρωποι της περιοχής αποδίδουν στον Άγιο και τον χαρακτηρισμό του Σφουγγατά.
Αυτό δικαιολογείται από μια παράδοση θαυμάτων που αποδίδονται στον Άγιο Γεώργιο.
Σύμφωνα λοιπόν με την μαρτυρία του μοναχού υποδιάκονου Δαμασκηνού (6ος ή 7ος αιώνας) υπήρχε σε κάποια περιοχή της Καππαδοκίας ένας νέος που φιλοδοξούσε να αναδειχτεί στον αθλητισμό αλλά δυστυχώς παρά την μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλε στις δοκιμές των αθλημάτων που επεδίωκε, δεν κατάφερε ποτέ να αναδειχτεί πρώτος έστω και σε ένα άθλημα.
Κάποιος λοιπόν του συνέστησε να κάνει τάμα στον Άγιο και να επικαλεστεί τη βοήθεια του Αγίου.
Ο νεαρός αθλητής έκανε ένα πολύ ωραίο και σε εμφάνιση και σε μέγεθος σφουγγάτο και το πρόσφερε δώρο στον Άγιο Γεώργιο. Μετά ταύτα βρέθηκε στο στάδιο και οι νίκες ερχόταν η μία μετά την άλλη σε όλα τα αθλήματα που έλαβε μέρος.
Κάποια στιγμή όμως εκείνων των ημερών πέρασαν από την εκκλησία του Αγίου τρεις ναυτικοί οδοιπόροι οι οποίοι προσκύνησαν τον Άγιο και όταν είδαν το αυγοτάραχο, σφουγγάτο, καθώς πεινούσαν το έφαγαν.
Αλλά όταν χορτασμένοι και ευχαριστημένοι θέλησαν να φύγουν τα πόδια τους βρέθηκαν κολλημένα στο έδαφος και δεν μπορούσαν να κάνουν βήμα. Τότε είπαν, Άγιε Γεώργιε σου αφήνουμε πέντε αργυρά νομίσματα να μας αφήσεις να φύγουμε.
Έβαλαν τα αργυρά νομίσματα μπροστά στην εικόνα του Αγίου, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τα πόδια τους ήταν ακόμα κολλημένα στο έδαφος.
Τότε του λένε. Άγιε Γεώργιε, σου αφήνουμε πέντε χρυσά νομίσματα, να μας αφήσεις να φύγουμε. Και τότε ξεκόλλησαν τα πόδια τους από το πάτωμα της Εκκλησίας και έφυγαν.
Όταν γύρισαν στην πατρίδα τους και διηγήθηκαν τα γενόμενα και τα θαύματα του Αγίου η απάντηση από αυτούς που τους άκουσαν ήταν, καλός είσαι Άγιε Γεώργιε αλλά είναι ακριβό το σφουγγάτο σου.
Όλα αυτά έχουν την αξία τους αν καταφέρουμε να τα δούμε από την ουσιαστική και υπαρκτική τους διάσταση.
Τόσο για το τάξιμο του αθλητή, καθόσον πρωτίστως φαίνεται για ένα είδος θρησκευτικού ντοπαρίσματος ο Άγιος εμπνέει το ηρωικό και αγωνιστικό φρόνημα στον αθλητή, δεν μαγεύει, δεν σκλαβώνει και δεν ντοπάρει.
Όσον αφορά τους ναυτικούς που έφαγαν το σφουγγάτο του Αγίου δεν κατάλαβαν ότι δεν έφαγαν το φαγητό του Αγίου, ο Άγιος είναι πάντοτε εν Χριστώ Ιησού χορτασμένος, αλλά έφαγαν το φαγητό των πτωχών και φαίνεται ότι αργότερα που κατάλαβαν το πάθημά τους χάρηκαν γιατί και οι φτωχοί βοηθήθηκαν με τα χρυσά νομίσματα που άφησαν στον άγιο και οι ίδιοι ευλογήθηκαν από τον Άγιο και γύρισαν με την υγεία τους στην πατρίδα τους.
Ευχόμαστε για μας όλες και όλους, νέους και ηλικιωμένους, παρόντες και απόντες να έχουμε ανάλογες εμπειρίες και δοκιμασίες αλλά και ευλογία για το πρόσωπο και τη ζωή μας.
Να απολαμβάνουμε το θαύμα που πάντοτε είναι «της πίστης ακριβό παιδί».
Το θαύμα πάντοτε μας ενώνει με τον Άγιο που χορταίνει και πληρώνει την ζωή μας.
Ευλογημένοι όλοι όσοι αξιώνονται να ζουν τις δωρεές του Θεού, να νιώθουν το χάδι του Θεού στο πρόσωπό τους, να ζουν την ευχαριστία και την ευλογία του Θεού.
Να προγεύονται και να βιώνουν από τη ζωή της γης τη ζωή του ουρανού και να βρίσκουμε στη ζωή μας όλοι μας μαζί με τους Αγίους την ίδια την πηγή της ζωής.
Αυτό είναι το μυστήριο της εν Χριστώ ζωής και πολιτείας μας: Δίνουμε προσκαιρότητα και λαμβάνουμε αιωνιότητα, δίνουμε λίγο και λαμβάνουμε πολύ, βιώνουμε το παρόν και ζούμε το μέλλον στο αμέτρητο βάθος του της αιωνιότητας.
Οι Αγιοι δεν βρήκαν την πηγή της ζωής για τον εαυτό τους, την προσφέρουν σε μας ως ευλογία του Θεού στο πρόσωπό μας, τα παιδία μας, το λαό του Θεού, την Πατρίδα μας.
