Επίκαιρο όσο ποτέ το τραγούδι του Νιόνιο… μόνο που δεν ξέρω αν θα καθαρίσουμε στα επόμενα 10 χρόνια. Γιατί μπορεί εμβολίου επιτρέποντος να θέλουμε να ελπίζουμε, ότι τους επόμενους μήνες θα ξεπεράσουμε την πανδημία, αλλά μετά τι θα γίνει με τα επακόλουθα της; Ενοώ την οικονομική κρίση.
Μια κρίση που απ’ ό,τι διαφαίνεται θα είναι συνέχεια της προηγούμενης. Τότε το πολιτικό μας προσωπικό στο σύνολο του μας απέδειξε περίτρανα, ότι ήταν εντελώς ανίκανο να διαχειριστεί την κρίση. Γιατί… το 2009 δεν ήταν το χρέος, που είχε φτάσει στο 126,8 % του ΑΕΠ… όσο και της Ιταλίας που μας έβαλε στα μνημόνια, αλλά η κατάρρευση της οικονομίας λόγω της κακοδιαχείρισης, των μέχρι τότε κυβερνήσεων. Βεβαίως μαζί με το δικό μας πολιτικό προσωπικό, ανίκανες και επικίνδυνες αποδείχθηκαν και οι ηγεσίες της Ευρώπης.
Στην τελευταία του συνέντευξη ο 90χρονος πρώην Καγκελάριος της Γερμανίας Helmut Schmid το είπε καθαρά… το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας με 2 % συμμετοχή στο ΑΕΠ της Ευρώπης, ήταν υπόθεση δύο ωρών για να επιλυθεί, εάν είχε η γηραιά ήπειρος ηγέτες και όχι χωριατοπούλες…
Έτσι μαζί με τα μνημόνια με το έντονο τιμωριτικό ύφος, είχαμε κι ένα πολιτικό προσωπικό που έβαζε σε προτεραιότητα την κατάληψη της εξουσίας δημαγωγώντας στο εσωτερικό και παρακαλώντας τους… δανειστές στο εξωτερικό. Όλα αυτά τα χρόνια καμιά κυβέρνηση δεν απαίτησε από τους δανειστές, να μην συνεχίζουν να δίνουν λάθος φάρμακα σε λάθος δοσολογίες στην ελληνική οικονομία. Το ομολογούν άλλωστε και οι ίδιοι, οι εταίροι όταν παραδέχτηκαν αργότερα ότι γινήκαν τραγικά λάθη, γιατί αυτό που τους ενδιέφερε ήταν «…να αποσοβηθεί ο υψηλός κίνδυνος μετάδοσης της κρίσης…».
Έτσι φτάσαμε στο λυπηρό,… για να μην το χαρακτηρίσω αλλιώς… ξεπούλημα των υποδομών και των δικτύων της χώρας. Κι όλα αυτά με την αιτιολογία, ότι οι εταίροι θα φέρουν ζεστό χρήμα στην χώρα και ότι θα εκσυγχρονίσουν… τα λάφυρα. Δεν έγινε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων που δανείστηκαν (χαμηλότοκα) πήραν τις δημόσιες κερδοφόρες εταιρείες και βεβαίως όλοι διαπιστώνουμε τώρα ότι όχι μόνο δεν τις εκσυγχρόνισαν, αλλά τις απαξιώνουν καθημερινά. Τρανταχτά παραδείγματα οι τηλεπικοινωνίες και τα αεροδρόμια… από το κακό στο χειρότερο…
Και ενώ έχουμε αυτές τις αρνητικές επιπτώσεις στην εθνική οικονομία… επόμενο είναι, όταν παραδίνεις τα αναπτυξιακά σου κλειδιά σε ξένα συμφέροντα… έρχεται η κυβέρνηση και μας προϊδεάζει ότι θα συνεχίσει σ αυτήν την κατεύθυνση. Αυτήν την περίοδο, που οι εντάσεις με τους γείτονες έχουν φτάσει σε επικίνδυνο σημείο, όπου διαβάζουμε, ότι ένας από τους ισχυρούς κλάδους της τούρκικης οικονομίας, είναι η ανάπτυξη της πολεμικής της βιομηχανίας, εμείς δρομολογούμε, όχι την ανάπτυξη και εξυγίανση των δικών μας αντίστοιχων βιομηχανιών αλλά την πώληση τους. Έτσι για την ΕΛΒΟ με μεγάλη ακίνητη περιουσία (270 στρ. με καλυμμένη επιφάνεια 60.000 τ.μ.) και αρκετή τεχνογνωσία ενδιαφέρονται, Ισραηλινοί, Ινδοί, Πολωνοί και όπως πάντα Γερμανοί. Ακόμα βγάζουμε στο σφυρί έναν άλλο βαρύ κλάδο της αμυντικής μας βιομηχανίας τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, εκεί όπου έχουν ναυπηγηθεί φρεγάτες, υποβρύχια, πυραυλάκατοι κ.λπ., του πολεμικού μας Ναυτικού, παρόλο που τα στοιχεία του ενεργητικού τους είναι καθαρά από υποχρεώσεις και άλλα προβλήματα. Μια ναυτική χώρα, που δεν θα έχει στην διάθεση της ούτε ένα ναυπηγείο… ήδη τα ναυπηγεία Σύρου έχουν πωληθεί σε αμερικάνικα συμφέροντα. Δεν θα έχει απ ότι φαίνεται προς το παρόν την ίδια τύχη η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία ΕΑΒ, παρ όλο που προβληματίζει, ότι η εταιρεία παρουσίασε ζημιές μετά από φόρους 35 εκατ. ευρώ για την χρήση του 2019, ενώ έχει συνολικό ανεκτέλεστο έργο από υπογεγραμμένες συμβάσεις 580 εκατ. ευρώ. Το 52 % για την ελληνική αγορά και το 48% για την διεθνή.
Αυτό βεβαίως βαραίνει κυρίως τις προηγούμενες κυβερνήσεις,… την σημερινή κυβέρνηση βαραίνει το γεγονός, ότι κάνει περικοπές 5.5 εκατ. στο προϋπολογισμό της. Αποτέλεσμα; Οτι το πολιτικό μας προσωπικό λόγω ανικανότητας(;) είτε ξεπουλώντας, είτε απαξιώνοντας σημαντικές εταιρείες της αμυντικής μας βιομηχανίας, της παραδίδει σε ξένα συμφέροντα, τα οποία σε κρίσιμες εθνικές στιγμές, δεν θα εξυπηρετήσουν τα δικά μας , αλλά τα στενά οικονομικά τους συμφέροντα. Το διαπιστώνουμε τώρα στα περιφερειακά μας αεροδρόμια, με τους νέους ιδιοκτήτες: τώρα που πλήττεται, λόγω πανδημίας η βαριά μας βιομηχανία, ο τουρισμός, αυτοί αντί να ανταγωνίζονται άλλα αεροδρόμια, ζητούν αποζημιώσεις από το κράτος. Πολύ θα ’θελα να ξέρω αν αληθεύει, ότι με την συμφωνία παράδοσης που υπέγραψαν οι κυβερνήτες μας, η Γερμανική εταιρεία μπορεί να διεκδικήσει αποζημίωση διαφυγόντων κερδών,ακόμα κι αν η χώρα μας εμπλακεί σε πόλεμο.
