«Θαμμένo στη λάσπη του περασμένου Φεβρουαρίου παραμένει ένα μεγάλο μέρος της κοιλάδας του Κερίτη. Eπτά μήνες μετά την καταστροφική πλημμύρα, μια ολόκληρη ζώνη από το ύψος της Εθνικής Οδού Χανίων – Κισσάμου μέχρι και μετά το Πατελάρι, παραμένει σε πολύ κακή κατάσταση».
Τα παραπάνω αναφέρονται στο ρεπορτάζ που πραγματοποιήθηκε από τα “Χ.Ν.” στις περιοχές που επλήγησαν από την κακοκαιρία και τις ισχυρές βροχοπτώσεις του περασμένου Φεβρουαρίου. Τότε που όλοι οι αρμόδιοι φορείς και ο… κρατικός μηχανισμός έτρεχαν “πανικόβλητοι” για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι την κατάσταση, αλλά και να… καθησυχάσουν τους πολίτες ότι θα επιληθφούν της κατάστασης! Για μία ακόμη φορά είδαμε και ακούσαμε πολλά και με μόνιμη επωδό ότι όλα θα φτιαχθούν.
Επιβάλλεται να θυμηθούμε μερικούς μόνο από τους πρωτοσέλιδους τίτλους τούτης εδώ της εφημερίδος. Στις (25-2-2019) διαβάζαμε στο πρωτοσέλιδο για “Πλημμύρες – καταστροφές”. Σε αυτές που ακολούθησαν όταν και διαφαινόταν το μέγεθος των καταστροφών διαβάζαμε ανά μέρα: “Στο έλεος της καταστροφής τα Χανιά”, “Βιβλική καταστροφή”, “Χαοτικές καταστάσεις σε πολλές περιοχές του νομού”, “Ανθρωποι σε απόγνωση”, “Πρωτοφανής συμφορά”!
Για να φτάσουμε στο πρωτοσέλιδο της 4ης Μαρτίου…: “Καταστροφική αδιαφορία για τον νομό Χανίων” ήταν ο τίτλος με αναφορά στο «αναξιοποίητο επί δύο χρόνια σχέδιο διαχείρισης κινδύνων πλημμύρας». Τονιζόταν επίσης ότι «από το 2017 είχαν επισημανθεί οι απειλές που έγιναν πραγματικότητα με την πρόσφατη κακακαιρία».
Η συγκεκριμένη αναφορά ήταν για τα καιρικά φαινόμενα που είχαμε βιώσει στις 26 Οκτωβρίου του 2017, δηλαδή δύο ακριβώς χρόνια πριν όταν τα Χανιά είχαν πληγεί και πάλι όχι μόνο από τα… πρωτοβρόχια αλλά και από το πέρασμα του… “Δαιδάλου”. Τότε γράφαμε και πάλι για τις “μεγάλες καταστροφές στα Χανιά με την πρώτη κακοκαιρία” που είχαν βρει ανοχύρωτα τα Χανιά.
Είναι κουραστικό; Να σταματήσω; Κινδυνολογώ; Ολα είναι ερωτήματα που ζητούν απόκριση επίσημη!
Από το πρόσφατο ρεπορτάζ των “Χ.Ν.” αποδεικνύεται ότι… δεν είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις όποιες βροχές και κακοκαιρία τούτου του χειμώνα! Εμείς θα συνεχίσουμε να υποβάλουμε ερωτήματα όπως: “θα προετοιμαστούμε ποτέ;”, “δουλεύουμε προς αυτήν την κατεύθυνση;”. Δεν αισιοδοξώ. Αντιθέτως για άλλη μια φορά διαπιστώνω ότι «των φρονίμων τα παιδιά δεν έμεναν ποτέ εδώ».