Dr Αλέξανδρος Παπαδερός Εκδόσεις ΜΕΘΕΞΙΣ Θεολόγος – Κοινωνιολόγος Θεσσαλονίκη 2014
Ενα βιβλίο πολυεπίπεδου απολογισμού για την πραγμάτωση του κοινού οράματος του αρχιερέα της ορθόδοξης ειρήνης Ειρηναίου, μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου, μιας μικρής φτωχής ιστορικής Μητρόπολης που τον ανέδειξε παγκόσμια. Παράλληλα και με τη δημιουργία της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης (Ο.Α.Κ.) που αποτέλεσε το κοινό όραμα του διδάσκαλου και πνευματικού πατέρα και του μαθητή και πνευματικού τέκνου του πολυμαθέστατου ορθοδοξότατου και οικουμενικότατου Αλέξανδρου Παπαδερού. Στο βιβλίο αυτό (656 σελίδες) ο χαλκέντερος συγγραφέας του πραγματοποιεί τη μεγάλη υπεύθυνη αφήγηση της μαρτυρίας του για πολλά, άγνωστα στους πολλούς και απολύτως αναγκαία για τα ιστορικά ντοκουμέντα της “επί τραχείας οδού” συμπορείας με διδάσκαλο πνευματικό του πατέρα και επίσκοπό του για να γίνει πραγματικότητα με επιτυχή πανευρωπαϊκή λειτουργία το “μεγαλούργημα της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης” στο Κολυμπάρι.
ΣΥΡΡΟΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ – ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ – ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ Ο.Α.Κ.
Με τη σπουδαία συμβολή της Μονής της Γωνιάς, της οποίας το ηγουμενοσυμβούλιο παρεχώρησε τον περικαλλή χώρο δίπλα στη Μονή για να ανεγερθεί το πρώτο κτίσμα της Ακαδημίας και να προεκταθεί με ένα δεύτερο μεγαλύτερο ακόμα κτίσμα για να εξυπηρετηθούν οι αυξανόμενες (στη μεγάλη εποχή Ειρηναίου – Παπαδερού) οι ανοικτές παγκόσμιες συνάξεις κορυφαίων Ευρωπαίων πολιτικών (π.χ. Μιτεράν), φημισμένων επιστημόνων, κοινωνικών – ανθρωπιστικών, φυσικών, κοσμολογικών, βιολογικών, περιβαλλοντικών, αγροτικών, οικονομικών, επικοινωνιακών, πολιτιστικών κ.λπ. επιστημών. Με στόχο τον διάλογο ορθοδοξίας – χριστιανισμού και άλλων θρησκειών για την αντιμετώπιση των μεγάλων σύγχρονων προβλημάτων πολεμικών, πυρηνικών, τρομοκρατικών και κοινωνικών αναταραχών μέσα σ’ έναν κόσμο εκπεσμού, διαρκούς εκφοβισμού και εκμηδενισμού λαών. Κυρίως, όμως, αλλοτρίωσης των συνειδήσεων και των ηθικών ευθυνών του ανθρώπινου προσώπου. Αυτά τα μέγιστα προβλήματα συζητήθηκαν ανοικτά και δημιουργικά στην ένδοξη 40ετή περίοδο λειτουργίας της Ο.Α.Κ., την ιστορία της οποίας μας κατέθεσε με το πολυσέλιδο εμβριθέστατο και πολλών δεδομένων βιβλίο του ο ιδρυτικός ιστορικός γενικός διευθυντής της δόκτωρ Αλέξανδρος Παπαδερός, θεολόγος, κοινωνιολόγος και παιδαγωγικότατος άνδρας που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα στο μεγάλο αυτό έργο που ευλόγησε ο πνευματικός του πατέρας και το βοήθησαν νουνεχείς μοναχοί και ηγούμενοι της μονής Γωνιάς, αλλά και επίλεκτα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Ο.Α.Κ., όπως ο φίλτατος λαογράφος Σταμάτης Αποστολάκης, ο σπουδαίος Χανιώτης σχολάρχης, παιδαγωγός και επιστήθιος φίλος του Ειρηναίου Γιώργος Παπαϊωάννου και τόσοι άλλοι. Ομως, με αυτό το βιβλίο, στο οποίο παρουσίασε όλα τα ντοκουμέντα και εκδιηγείται όλες τις πνευματικές και εκκλησιαστικές ζυμώσεις στην Ευρώπη και ειδικά στη Γερμανία τόσο για την “ανάσταση” του αληθινού χριστιανισμού μας ενημερώνει για τις δυσκολίες και τις υψηλές απαιτήσεις που ζητούνται για έργα πνοής όπως η Ο.Α.Κ. που πρέπει να ξαναλάμψει… Ιδιαίτερα, τώρα, στους τόσο δύσκολους καιρούς μας…
Η Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης (Ο.Α.Κ.) από την αρχή του οράματος δημιουργίας της συνταυτίστηκε με τον Ειρηναίο Γαλανάκη, επίσκοπο – μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου και τον μαθητή και πνευματικό του τέκνο Αλέξανδρο Παπαδερό. Η συνταύτιση αυτή βασίστηκε στο μεγάλο κύρος και την πρωτοποριακή πνευματική – εκκλησιαστική και κοινωνική ακτινοβολία του επισκόπου – μητροπολίτη Ειρηναίου και στη δυναμική προσωπικότητα του Αλέξανδρου Παπαδερού, ο οποίος δεν απέκρυψε το “τάλαντό του υπό τη γη”, αλλά το αξιοποίησε για να αποδώσει την αξία στο πολλαπλάσιο του δασκάλου και επισκόπου Ειρηναίου της αγάπης και της προσφοράς.
ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΟΡΑΜΑ
Η συγκυρία της συνεργασίας του επισκόπου Ειρηναίου με τον αξιόλογο συνεργάτη και πρώην μαθητή του ήταν καρποφόρος για τη δημιουργία του μεγάλου έργου της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης. Ο Ειρηναίος καθοδήγησε τον Α.Π. τόσο κατά τη διάρκεια της φοίτησής του στην Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης όσο και κατά τη διάρκεια των ανωτέρων σπουδών του στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Αλλά και αργότερα στη διάρκεια των μεταπτυχιακών του σπουδών στη Γερμανία, περίοδος κατά τη διάρκεια της οποίας άρχισε η πνευματική Ορθόδοξη συνοδοιπορία δασκάλου και πνευματικού πατέρα με το πνευματικό τέκνο. Για ένα κοινό όραμα. Τη δημιουργία της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης. Για να γράψει στα εισαγωγικά του βιβλίου ο Α.Π. και τα εξής: “Τις απαρχές της διαπροσωπικής σχέσης μου με τον διδάσκαλο και πνευματικό πατέρα Ειρηναίο στην Εκκλησιαστική Σχολή και τη σταδιακή ωρίμασή της κατά τις σπουδές στη Θεσσαλονίκη αναπολώ νοσταλγικά και ευγνωμόνως εκείνη η αναστροφή οιονεί ως πορεία, προς αλλήλους μαθητεία παρά του Επισκόπου Ειρηναίου, ταυτόχρονα δε και ως συνοδοιπορία για την επίμοχθη ενίοτε πλην ασφαλή προσέγγιση της οποίας προσωπικότητας».
ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΓΟΥΤΕΜΒΕΡΓΙΟΥ
Η τελική επιλογή για τις μεταπτυχιακές σπουδές του Α.Π. ήταν η Γερμανία με κατεύθυνση κατ’ αρχάς στο Αμβούργο, αλλά με τελική επιλογή του Μάιντς. Ενα πανεπιστήμιο που φέρει το όνομα του εφευρέτη της τυπογραφίας, του Γουτεμβέργιου… που γεννήθηκε εκεί περί το 1400. Για να διερωτηθεί ο Α.Π. (στη σελίδα 36) “Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα ποια θα ήταν η μετέπειτα πορεία μου, εάν είχα πάει στο Αμβούργο. Σίγουρο είναι μόνον ότι το Μάιντς συνέβαλε αποφασιστικά στη γένεση του οράματος για την Ακαδημία και στην τελική απόφασή μου για τη μετέπειτα πορεία της ζωής μου”. Μια πορεία αγωνιστικής αναζήτησης και στερέωσης του λόγου της Ορθοδοξίας μέσα από το διάλογο με τις άλλες χριστιανικές εκκλησίες της Δύσης.
Η ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ
Εναν κόσμο τόσο απάνθρωπο λόγω των δύο παγκοσμίων πολέμων. Με τις τόσο τραγικές συνέπειές τους σε εκατομμύρια ανθρώπινα θύματα και καταστροφές… Απέναντι σ’ αυτή τη φρικώδη κατάσταση οι δυτικές κυρίως εκκλησίες χριστιανοσύνης είχαν τη δική τους συνενοχή. Ο Α. Παπαδερός αναφέρει (στις σελ. 63 – 98) του βιβλίου του για προσπάθεια δημιουργίας χριστιανικών ακαδημιών για τη μελέτη των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων που είχαν δημιουργηθεί τόσο από τη ρωσική επανάσταση του 1917 όσο από την έκρηξη της βιομηχανικής καπιταλιστικής επανάστασης των αναπτυσσόμενων ολοκληρωτισμών της κυριαρχίας της μηχανής και της παγκόσμιας κρίσης που δημιούργησε το μεγάλο οικονομικό κραχ του 1929. Ο Α.Π. στις σελίδες 63 – 64 του βιβλίου γράφει ότι: “Ως πρώτο ίδρυμα τύπου χριστιανικής ακαδημίας αναφέρεται εκείνο της σουηδικής πόλης Sigtuna. Aυτό το κέντρο (ιδρύθηκε το 1917) είχε σκοπό την ανάπτυξη διαλόγου Χριστιανών – μαρξιστών. Ομως από τότε ως την έκρηξη και του β’ παγκοσμίου πολέμου οι εκκλησίες της δύσης κατόρθωσαν να ανατρέψουν τη δεύτερη παγκόσμια σφαγή. Χωρίς όμως και η ρωσική ορθοδοξία να μπορέσει να αντισταθεί στη μεγάλη δοκιμασία για τόσα πολλά χρόνια!”.
ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΛΗΡΙΚΩΝ – ΛΑΪΚΩΝ
Για να γράψει ο Α. Παπαδερός (σελ. 64) ότι: “Παράλληλα προς την προαγωγή της οικουμενικής ιδέας περί διεκκλησιαστικής συνεργασίας για την οποία σημαντικές ως γνωστόν υπήρξαν οι πρωτοβουλίες του οικουμενικού πατριαρχείου, αναπτύχθηκε στη διάρκεια του μεσοπολέμου έντονος θεολογικός προβληματισμός γύρω από τα οξύτατα κοινωνικά και πνευματικά ζητήματα. Ομως μόνο μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου ο προβληματισμός αυτός προσέλαβε οργανωμένο χαρακτήρα αφύπνισης της συνείδησης κληρικών και λαϊκών για την ανάγκη νέων τρόπων απάντησης της Εκκλησίας στα νέα και εν πολλοίς οξύτατα προβλήματα της μεταπολεμικής πραγματικότητας στην Ευρώπη και τον κόσμο. Ο διάλογος ήταν παντού η μαγική λέξη που έδειχνε τον ενδεδειγμένο δρόμο επικοινωνίας της εκκλησίας μας. Τον νέο κόσμο των μεγάλων αντιπαραθέσεων, αλλά και των μεγάλων υποσχέσεων”.
“ΥΨΩΣΗ ΣΤΑΥΡΟΥ” ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΗΣ ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
Πρώτο ίδρυμα του νέου τύπου εκκλησιαστικών ιδρυμάτων που έθεσαν μεταπολεμικά ως αποστολή τους τη διακονία της ανάγκης αυτής υπήρξε η Evange Lische (Ευαγγελική) στο Bad Boll (ΒΒ) κοντά στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας. Με έναρξη της λειτουργίας τον Σεπτέμβρη του 1945 (με υποσημείωση του γράφοντος ότι αυτό τούτο το γεγονός συγκυριακά συνέβη έναν μόνο μήνα μετά τη ρίψη στη Χιροσίμα της πρώτης ατομικής βόμβας για ν’ ανοίξουν οι πύλες της αβύσσου για την παράδοση της ανθρωπότητας σ’ έναν ενδεχόμενο πυρηνικό κατακλυσμό). Ομως, ανεξάρτητα από τη συγκυρία αυτή ο Α. Παπαδερός μας πληροφορεί στη συνέχεια των σελίδων 64 – 65 και τα εξής: “Ο Muller υπήρξε βασικός συντελεστής για τη δημιουργία ακαδημιών εντός Ευρώπης, αλλά και της Ακαδημίας της Κρήτης… Με τον καιρό, η πρώτη αυτή χριστιανική ακαδημία χρειάσθηκε να πολλαπλασιάσει τις εγκαταστάσεις της και τον αριθμό των συνεργατών της, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες που προκαλούσαν οι δραστηριότητες του βασικού ιδρυτή και πρώτου δ/ντή του δόκτορα Muller. Πάντως ο δρ Αλέξανδρος Παπαδερός μέσα από τις πολυεπίπεδες αναφορές στις θεολογικές, κοινωνιολογικές, πολιτισμικές σπουδές του και μέσα από τη μεταπολεμική ανάπτυξη ευαγγελικών και καθολικών ακαδημιών καταθέτει με δεδομένη τη σημασία αυτών των ακαδημιών εκ του πλησίον και με προσωπική εμπειρία.
ΠΑΡ’ ΟΛΙΓΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ…
Για να παραμερίσει πολλές προσφορές – ευκαιρίες για ευρύτερη πανεπιστημιακή αφιέρωση στους “κλειστούς” πανεπιστημιακούς κύκλους έρευνας και διδασκαλίας. Για να επιλέξει τελικά την αφιέρωσή του στη δημιουργία μιας σύγχρονης Ορθόδοξης Ακαδημίας στην Ελλάδα. Με πρώτη πρόταση για την ίδρυσή της στη Θεσσαλονίκη που υπέβαλε όλο το σχέδιο στον μακαριστό -πρωτοποριακό- μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονα, τον οποίο διαδέχθηκε ο μητροπολίτης Ανθιμος. Ομως η ακαδημία δεν έγινε τελικά εκεί, αλλά στο Κολυμπάρι της Κρήτης. Με την αποδοχή, τη συμβολή, τη σκέπη και το κύρος του Κισάμου και Σελίνου θρυλικού ιεράρχη της αγάπης, της ορθοδοξίας, της ειρήνης και της κοινωνικής συμμετοχής της εκκλησίας του σε όλα τα σύγχρονα προβλήματα των πιστών της Μητρόπολής του, αλλά και κάθε δοκιμαζόμενου ορθόδοξου και μη χριστιανού καθώς και κάθε αλλόδοξου ανθρώπου στον σημερινό απάνθρωπο κόσμο μας…
Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΕΤΕΙΛΕ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ
Για να γράψει ο Α. Παπαδερός (σελ. 36): “Το Μάιντς συνέβαλε αποφασιστικά στη γένεση του οράματος για την ακαδημία και στην τελική απόφασή μου για τη μετέπειτα πορεία της ζωής μου”. Οι γενικές και ειδικές σπουδές Παπαδερού στη Γερμανία και η σημαντική διδακτορική διατριβή του. Για τη μετακένωση έδωσαν όλες τις δυνατότητες στους γερμανικούς ακαδημαϊκούς κύκλους να προωθηθεί το όραμα για τη δημιουργία μιας ορθόδοξης Ακαδημίας στην Κρήτη, στο πολυσέλιδο βιβλίο του καταγραφεί με πλήρη στοιχεία και με λεπτομερείς υποσημειώσεις την προσωπική του προσπάθεια να προετοιμασθεί και να πραγματωθεί η ευλογία του επισκόπου, διδασκάλου του και πνευματικού του πατέρα για τη δημιουργία της Ορθόδοξης Ακαδημίας, που την ήθελαν διακαώς οι Γερμανοί, ειδικά στην περιοχή που ανεγέρθηκε στο Κολυμπάρι. Εκεί που είχαν διαφυλαχθεί (στην Ιερή Μονή της Γωνιάς) μέχρι που έγινε το γερμανικό νεκροταφείο οι οστεοθήκες των Γερμανών που έπεσαν στη σκληρή μάχη της Κρήτης.
ΤΡΕΙΣ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΕΡΟΥ
Σε τρεις εκθέσεις από το 1960 – 1961 – 1962, με υπογραφή του Αλέξανδρου Παπαδερού περιγράφονται όλες οι προτάσεις της Μητροπόλεως Κισάμου – Σελίνου για τη δημιουργία στη Γωνιά Κολυμπαρίου της “Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης” στη Μητρόπολη Κισάμου – Σελίνου εκεί που ήδη ο μεγάλος ιεράρχης της ορθοδοξίας Ειρηναίος είχε πραγματοποιήσει, με διεθνή απήχηση – από την εποχή της πρώτης ποιμαντορίας του “την επανάσταση των συνειδήσεων” στον λαό της ιστορικής και φτωχής του Μητροπόλεως. Πάντως στις 11-1-1961 ο επίσκοπος Ειρηναίος έστειλε στον Α. Παπαδερό για το νέο έτος μια ευχετήρια επιστολή θίγοντας διάφορα θέματα. Από αυτό το κείμενο παραθέτουμε το τελευταίο μέρος στο οποίο για πρώτη φορά αναφέρεται ο Ειρηναίος γράφοντας και τα εξής… “Τα σχέδιά σου με την Ακαδημία Γωνιάς τα βρίσκω καλά και απαραίτητα (πρώτη αναφορά του Ειρηναίου στο θέμα Ακαδημία). Είναι και δικές μου σκέψεις. Θα βαδίσουμε όμως σιγά – σιγά… ήδη εγώ ετοιμάζομαι για μια οικοδομή εκεί (Γωνιά), η οποία τον χειμώνα θα είναι σχολείο, το καλοκαίρι παιδικές κατασκηνώσεις και ενδιαμέσως άνετος τόπος για συνέδρια κ.λπ. Ωστόσο, η σχετική δαπάνη πρέπει να υπολογίζεται έως 400 – 500 χιλ. δραχμές και παρουσιάζεται όμως ένα εμπόδιο του νερού. Δεν είναι αρκετόν. Εχω σκεφθεί και συζητήσει γι’ αυτό το θέμα ένα οικουμενικό champ (κατασκήνωση) στη Γωνιά και εάν τελικά αποφασισθεί να έλθης να το διευθύνης… κ.λπ.” κάτω από την υπογραφή του σημειώνει με κόκκινο χρώμα “Για την ακαδημία προέχει το κτήριο όχι το πρόγραμμα, γι’ αυτό δεν ομιλώ τώρα”.
ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ: “ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΤΟ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΤΟ ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ”
Ομως για την πραγματοποίηση ανέγερσης και λειτουργίας της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης (ως γερμανικού προτύπου ανάπτυξης, προόδου και πολιτισμού) με πλαίσιο τον διάλογο των χριστιανικών εκκλησιών και ομολόγων ακτινοβόλησε η σπάνια προσωπικότητα του Ειρηναίου (που σήκωνε στον ώμο του τενεκέ με λάσπη για το κτίσιμο της Ακαδημίας), ενώ διέλαμψε στην οργάνωση, διοίκηση και λειτουργία το πνευματικό του τέκνο ο δρ Αλέξανδρος Παπαδερός στον οποίο ο Ειρηναίος έγραψε στις 31-12-1964 και τα εξής: “Διά το ζήτημα της Ακαδημίας δεν έχω καμμίαν αντίρρησιν όπως γράφεις το αφήνω εξ ολοκλήρου να το χειρισθής”.
ΠΟΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΑΤΕΙ ΤΟΝ ΓΙΟ;…
Εχω ξαναγράψει έχοντας προσωπική γνώση και εκτίμηση των πραγμάτων από την αρχή της δημιουργίας της Ο.Α.Κ. ότι για τη δημιουργία της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης ο επίσκοπος – μετέπειτα- μητροπολίτης Κισάμου Σελίνου Ειρηναίους συνταυτίστηκε με το πνευματικό του τέκνο τον Αλέξανδρο Παπαδερό με αποτέλεσμα την πανευρωπαϊκή και διεθνή αναγνώρισή της. Σ’ αυτή τη μεγάλη προσπάθεια πλείστες φορές υπήρξαν και διαφωνίες και πικρίες μερικές από τις οποίες έχω ζήσει προσωπικά. Ομως ποιος πατέρας δεν συγκρατεί τον υιό και ποιος υιός δεν παρακούει τον πατέρα; Η ακαδημία όμως, υπάρχει ως μεγαλούργημα.
ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΗ Η ΤΡΑΧΕΙΑ ΟΔΟΣ
Προσωπικά θεωρώ ότι σε κάθε μεγάλο έργο είναι πάντα ανοικτή και η “τραχεία οδός” όσο στην πορεία πραγμάτωσης των σκοπών όσο και κατά τη λειτουργία. Στο σημαντικό βιβλίο του Α. Παπαδερού σε πολλές σελίδες της αφήγησης προβάλλουν οι “επί τραχείας οδού” συγκυρίες πολλών δυσκολιών και στη δημιουργία και στη λειτουργία. Ομως το “θαύμα” που συντελέστηκε στην Ο.Α.Κ. για τα μεγάλα θέματα της Ορθοδοξίας, αλλά και των δυτικών εκκλησιών στην κρίσιμη τεσσαρακονταετία του 20ού αιώνα ήταν οι μεγάλες συζητήσεις για την πορεία του χριστιανισμού στην τραχύτατη οδό του 21ου αιώνα που συνεχίζει να εκτραχύνεται επικίνδυνα μέσα από τις υπερβάσεις επιστήμης – τεχνολογίας μέσα από τις τραγικές οικονομικές ανισότητες και μέσα από τις υπερεξουσιαστικότητες με αντιδημοκρατικότητα, βία, καταναγκασμό, τρομοκρατία και παγκοσμοποιημένη παραφροσύνη.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ Ο ΠΑΠΑΔΕΡΟΣ
Ο δρ Παπαδερός (στα πέντε μέρη του βιβλίου του και επίσης σε 5 παραρτήματα) αποτυπώνει με πλήρη στοιχεία και αναλύσεις όλα τα θρησκευτικά, εκκλησιαστικά, γνωσεολογικά, πνευματικά και κοινωνικά γεγονότα για να δώσει μια σφαιρική εικόνα -με βάση τις πολλαπλές του γνώσεις- για όλο το φάσμα της πορείας του και της συμπορείας του με τον επίσκοπό του και πνευματικό του πατέρα, τον οποίο μακαρίζουμε. Ενώ τιμούμε το πνευματικό του τέκνο, που ολοκλήρωσε με αφιέρωση ζωής ένα τόσο πολύτιμο έργο. Παρά το γεγονός ότι σε δύσκολες ώρες του Ειρηναίου είχα διαφορετικές απόψεις από τον Αλέκο Παπαδερό, πιστεύω πως αυτός αποτελεί για τα Χανιά, την Κρήτη και την Ελλάδα μια διευρυρωπαϊκού και διεθνούς κύρους προσωπικότητα με δυνατότητες σε μια τόσο δύσκολη εποχή.
ΠΡΩΤΗ Η Ο.Α.Κ. ΣΕ ΔΙΕΘΝΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Τα περιεχόμενα του βιβλίου: “Με τον Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίον επί τραχείας οδού – Τα της γενέσεως της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης τεκμήρια,” έχουν ως εξής: Πρόλογος – εισαγωγικά Μέρος Α: Εκκλησιαστική και θεολογική Σχολή Μέρος Β: Γερμανία Σπουδές Μέρος Γ: Περισπασμοί Μέρος Δ: Μειονότητες Μέρος Ε: Το όραμα μιας ακαδημίας στην Ελλάδα και η τραχεία οδός προς την εκπλήρωση. Αυτό το μέρος αποτελείται από τρία κεφάλαια: Στο πρώτο περιλαμβάνονται 15 υποκεφάλαια από τη γένεση των χριστιανικών ακαδημιών το ΝΑΙ του επισκόπου Ειρηναίου για την Ακαδημία κ.λπ. Το δεύτερο κεφάλαιο αποτελείται από 20 υποκεφάλαια από τη δρομολόγηση της λύσης ως τη σύνταξη επιτροπής ιδρύσεως κ.λπ. Ενώ στο 3ο κεφάλαιο με 13 υποκεφάλαια περιλαμβάνονται μέρη για την έγκριση έναρξης εργασιών, Εγκαίνια της Ακαδημίας. Ενα βιβλίο με πλήθος στοιχείων και αναφορών για την ΟΑ0,Κ αλλά και το πνεύμα της λειτουργίας των χριστιανικών ακαδημιών μεταξύ των οποίων κρίθηκε από τον πρωτεργάτη των χριστιανικών ακαδημιών τον Muller ως η καλύτερη.
