Στ’ ΤΑΞΗ 11ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ
Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Ένα μέρος απ’ το υλικό με το οποίο συμμετείχε στις φετινές εορταστικές εκδηλώσεις, που διοργάνωσαν οι φορείς του τόπου μας για τα 80 χρόνια από τη Μάχη της Κρήτης το 11ο Δημ. Σχ. Χανίων, διευθύντρια του οποίου είναι η γνωστή για την όλη της προσφορά Μαρία Κληματσάκη, στον σημερινό Παιδότοπο. Να ’ναι καλά ο, και παλιός μου συνεργάτης, δάσκαλος του Στ2 τμήματος του Σχολείου Γιώργος Κανδαράκης που μου το έστειλε, μαζί μ’ ένα μικρό δικό του κείμενο στο οποίο αναφέρεται για το “πώς” προσέγγισαν οι μαθητές του, αλλά και οι μαθητές του άλλου τμήματος (δασκάλα τους η Γεωργία Ασγουδάκη) το ξεχωριστό αυτό κεφάλαιο της Ιστορίας μας.
“Αισιοδοξίας το ανάγνωσμα”, όταν υπάρχουν Δάσκαλοι με το πρώτο γράμμα κεφαλαίο, που μεταξύ των άλλων επιμένουν να διδάσκουν και την τοπική μας ιστορία!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος
Η Μάχη της Κρήτης, Μάιος 1941: Ένα κορυφαίο τοπικό πολεμικό γεγονός με παγκόσμια απήχηση, στη δίνη του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου! Μάιος 2021: 80 χρόνια θύμησες μιας Ηρωικής Αντίστασης με τιμητικές εκδηλώσεις και πολλαπλά συμβολικά μηνύματα ειρηνικής συνύπαρξης των λαών με ελευθερία, ισονομία, δικαιοσύνη, δημοκρατία και πρόοδο!
Στο δικό μας “σπίτι”, το 11ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων, παιδιά και Δάσκαλοι της Έκτης τάξης, βιώσαμε πριν λίγες μέρες, ένα ιδιαίτερο και σημαντικό μάθημα τοπικής ιστορίας με “ζωντανές” μαρτυρίες απόμαχων παππούδων και γιαγιάδων, μαχητών της ζωής και της Πατρίδας, καθώς έδωσαν το δικό τους τρανταχτό παρών στον αγώνα εκείνων των ιστορικών ημερών, διάγοντας τα νεανικά “τρυφερά” χρόνια τους με αγωνία και αυτοθυσία για την ανεξάρτητη πατρίδα!
Με αφορμή τις ιερές μνήμες, τα παιδιά με πολλή διάθεση κι ευαισθησία αποτύπωσαν εικαστικά, νέα ιστορική γνώση και υψηλά συναισθήματα!
Γιώργος Κανδαράκης (δάσκαλος ΣΤ2)
Συνέντευξη με τη γιαγιά μου Βιργινία Κανδηράκη
γενν. 1938 στον Πατσιανό Σφακίων (απόσπασμα)
Μπορείτε να μας περιγράψετε μια εικόνα εκείνης της εποχής που δεν πρόκειται να ξεχάσετε ποτέ;
Κατεβήκαμε από το ορεινό χωριό του Καλλικράτη και φτάσαμε στον Πατσιανό, πήγα εγώ χαρούμενη και τρεχάτη σε μια αδερφή του πατέρα μου, τη θεία μου. Μόλις έφτασα στην πόρτα, το σπίτι ηταν γεμάτο από Γερμανούς, μισόγυμνους που γελούσαν και φωνάζαν, εγώ κατατρόμαξα και έτρεξα και πήγα στο διπλανό σπίτι που ήταν οι θείες μου.
Τους αιχμαλώτους τι τους κάνανε;
Τους αιχμαλώτους, τους παίρνανε και αφού τους κρατούσαν λίγο στα Χανιά μετά τους πήγαιναν στη Γερμανία. Εκεί άλλοι γύρισαν, άλλοι δεν γυρίσαν. Είχαν πάρει και τον άντρα που παντρεύτηκα στη Γερμανία από 16 χρονών και έκανε 3 χρόνια στο Νταχάου. Εκεί τους έβαζαν σε αγγαρείες και άμα πέθαιναν τους έκαιγαν σε φούρνους. Ο άντρας μου γλύτωσε και μετά από 3 χρόνια γύρισε σπίτι. Το ότι τους έπαιρναν στην Γερμανία δεν το ξέραμε, το μάθαμε μετά που γύρισε ο άντρας μου.
Για την Αντίσταση τι ξέρετε;
Για την αντίσταση ξέρω ότι βγήκαν πολλοί στο βουνό για να γλυτώσουν φυσικά και μια φορά σκότωσαν και κάποιους Γερμανούς και ήταν αιτία αυτό και έκαψαν τον Καλλικράτη.
Οι Γερμανοί μάζεψαν όσους δεν πρόλαβαν να φύγουν, μαζί και τον πεθερό μου, Γεώργιο Κανδηράκη και την αδερφή του και μαζεμένους σκότωσαν 40 ατομα σε ένα χαλασμένο σπίτι. Την μνήμη των πεσόντων την γιορτάζουν στις 8 του Οκτώβρη κάθε χρόνο στον Καλλικράτη.
Βιργινία Κανδηράκη (ΣΤ2)
Συνέντευξη με τον παππού μου, Μιχάλη Σκουμπάκη
γενν. 1935 στα Κεραμειά Κυδωνίας (απόσπασμα)
Τα παιδικά σας χρονιά πώς ήταν;
Εμείς δεν ζήσαμε την παιδική ηλικία. Απο μικρός βοηθούσα στις αγροτικές δουλειές και όταν άρχισε ο πόλεμος μόνο φτώχεια, πείνα και φόβο έχω να θυμηθώ.
Μπορείτε να μας περιγράψετε μια εικόνα εκείνης της εποχής που δεν πρόκειται να ξεχάσετε ποτέ;
Θυμάμαι ένα πρωί να ακούω τα ποδοβολητά των Γερμανών έξω από το σπίτι μας, να σπάνε την πόρτα του σπιτιού μας και να παίρνουν τον πατέρα μου. Εγώ σαν μικρό παιδί που ήμουνα προσπάθησα να τους εμποδίσω τραβώντας τον πατέρα μου και ένας Γερμανός με χτύπησε με το κράνος του στο κεφάλι μου.
Εσείς που βιώσατε τη φρίκη του πολέμου πώς νιώθετε, τι αισθάνεστε με το άκουσμα αυτών των λέξεων;
Η Μάχη της Κρήτης είναι μια στιγμή της ιστορίας μας που κάθε Κρητικός πρέπει να είναι υπερήφανος, πόσο μάλλον όταν έχεις μνήμες από τον αγώνα τον προγόνων μας .
Θα θέλετε να δώσετε κάποιες συμβολές σε μας τα παιδιά, για να τις μεταφέρουμε & στους συμμαθητές μας;
Να είστε περήφανοι για την πατρίδα σας και να τιμάτε τους ήρωές μας που έδωσαν τη ζωή τους για να έχουμε σήμερα την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας.
Τους αιχμάλωτους τι τους κάνανε;
Τους αιχμαλώτους τους βασάνιζαν, τους κακοποιούσαν και πολλούς από αυτούς τους εκτελούσαν
Για τους προδότες τι έχετε να μας πείτε;
Oι προδότες ήταν χειρότεροι και από τους Γερμανούς γιατί δεν δίσταζαν να προδώσουν τους συγχωριανούς τους αλλα ακομά και τους συγγενείς τους. Πολλοι από αυτούς καταδικάστηκαν αλλα και κάποιοι έμειναν ατιμώρητοι.
Μπορείτε να μας περιγράψετε μια εικόνα από την αποχώρηση των Γερμανών;
Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη. Οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν χαρμόσυνα, ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους και πανηγύριζε κρατώντας την ελληνική σημαία και τραγουδώντας τον εθνικό μας ύμνο.
Αργυρώ Αρετάκη (ΣΤ2)
ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ (ΣΤ1)
Αλεξάκη Ευελπία, Κονταξάκης Αντώνιος, Σταυριδάκης Φανούρης, Σφακιανάκη Ελένη, Σπάρταλης Λάμπρος, Σικελιανού Άλκηστις, Τακτικάκης Μηνάς, Βαρανάκη Ειρήνη, Μαυρογένη Δάφνη,Τριπολιτσιώτη Αικατερίνη, Καλαμπρέζε Λετίτσια, Μπουρδαντωνάκης Αντώνιος, Πεντάρης Ιωάννης, Δασκαλάκη Χρυσή, Κασφίκη Θεοδοσία, Φραγκιουδάκη Νικολέτα, Νιαουνάκη Μαρκέλλα, Αθανάσιος Γρηγοριάδης
