Τότε και τώρα: Τι λέγαμε, τι λέμε; Τι κάναμε, τι κάνουμε;

«Κάποτε αυτά που λέγαμε και κάναμε ήταν κριτικές σ’ αυτά που εγίνοντο και διέβλεπαν σ’ ένα καλύτερο από το χθες και το σήμερα, αύριο. Αυτά που λέμε και κάνουμε τώρα, είναι προϊόντα γνώσεων σε κινήσεις για την επίτευξη των στόχων;».
Τα γενόμενα και οι διαβλέψεις των δανειστών μέσω των εκπροσώπων τους είναι διαμετρικά αντίθετα αυτών των δανειζομένων εκπροσώπων των λαών τους. Κοινά, κατ’ ανάγκη αποδεκτά είναι οι θεσμοί που καθορίζουν τα πλαίσια των συζητήσεων. Οι μεν δανειστές για να διασφαλίζουν κέρδη μέσω δανεισμών. Οι δε δανειζόμενοι για να δημιουργούν προϋποθέσεις μιας καλύτερης ζωής αυτών που εκπροσωπούν και υπηρετούν. Οι μεν οδηγούν και οδηγούνται με γνώμονα την πρόταξη προς θετική κατεύθυνση των οικονομικών κερδών. Οι δε προσπαθούν διαβλέποντας ανθρωπιστικά να οδηγούνται με γνώμονα τον άνθρωπος, με αξιακές αρχές, που θα προάγουν το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Την κοινωνία τη συνθέτουν, τη διαμορφώνουν, την εξελίσσουν και οι δύο πλευρές, τα οικονομικά (χρήμα) και οι ανθρωπιστικές αξίες των ανθρώπων (άνθρωπος). Συγκρουόμενες είναι οι λογικές στις κινήσεις των. Ποια πλευρά οδηγεί και ποια οδηγείται; Το χρήμα οδηγεί τον άνθρωπο ή ο άνθρωπος αξιοποιεί το χρήμα για τον εαυτό του και την κοινωνία, στην οποία συνυπάρχει; Η εμβέλεια και των δύο πλευρών ξεπέρασε τα εθνικά και ηπειρωτικά σύνορα και κινείται σε παγκόσμιο εύρος. Έχουμε υπερ-συσσώρευση του οικονομικού πλούτου σε μια οικονομική ολιγαρχία και διάσπαρτους λαούς με εθνικές και υπερ-εθνικές αντιπαλότητες, ευάλωτους σε μεταξύ τους επηρεασμούς, που εμποδίζουν την ενωτική τους παντοδυναμία, ως αντίβαρο στην οικονομική ολιγαρχία.
Ετσι, οι ολιγάρχες μπορεί και να μικραίνουν, όμως, μεγαλώνουν σε πλούτο. Οι λαοί μεγαλώνουν σε αριθμό και σε φτώχεια μικραίνουν σε δυνάμεις μέσα από τις διασπάσεις των. Όλα αυτά τότε και τώρα και γιατί όχι και στο μέλλον; Τα γενόμενα θα πρέπει να μας διδάσκουν στη διαμόρφωση σκέψεων, προτάσεων, τακτικών σχετικά με τα ζητούμενά μας… Διδασκόμαστε από τις λογικές των αντιθέσεων, αλλά και των ταυτήσεων των διαφορετικών επιδιώξεων, δανειστών και δανειζομένων από τις διαλεκτικές επικοινωνιακές των τακτικές. Τα μεγάλα κεφάλαια άνθρωπος – χρήμα υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Με ποιες διαδικασίες και ανταποδοτικές πληρωμές εκφράζονται οι πολιτικοί στην πολιτική των εκπροσώπηση; Ερώτημα που απαιτεί πλούτο γνώσεων, αξιών και ικανοτήτων. Πολύπλευρες οι πηγές εμπνεύσεων, σύνθετες οι διαβλέψεις στόχων. Ποιο πρώτο στην κατάταξη; Ο άνθρωπος ή το χρήμα; Το κυνηγητό του χρήματος μη σεβόμενο τον άνθρωπο πού μας οδηγεί;  Η αξιοποίηση του χρήματος με σεβασμό στον άνθρωπο τι κοινωνίες μπορεί να διαμορφώσει; Το χρήμα εξουσιαστής του ανθρώπου ή αξιοποιούμενο από τον άνθρωπο για τον συνάνθρωπο; Κοινό σε χρόνο ερχομού και παραμονής στη ζωή έχουν και οι εξουσιαστές και οι εξουσιαζόμενοι από το χρήμα.
Σ’ αυτό που διαφέρουν είναι ο τρόπος ζωής, με χλιδή οι μεν με φτώχεια οι δε. Ο χρόνος αυτού του ταξιδιού μας στη ζωή είναι τόσο μικρός, που η αρχή και το τέλος της διαδρομής είναι μια κουκκίδα στην κοινωνική αιωνιότητα. Αυτή είναι η ιστορία του ανθρώπου και της ανθρωπότητας, του χρήματος και της οικονομικής ολιγαρχίας. Τι αναμένουμε από το κυνηγητό της πρωτιάς; Πρώτα ο άνθρωπος και μετά το χρήμα; Ή πρώτα το χρήμα και μετά ο άνθρωπος;
Εάν σωστά προσδιοριστεί, τότε ίσως, συμφωνήσουν με κάποια ισορροπία δανειστές και δανειζόμενοι. Αυτό όμως απαιτεί λόγω και έργω να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη της αλήθειας και την υποκρισία του ψέματος. Κάποιοι που σε αγνοούν, σε κοροϊδεύουν, σε πολεμούν, εάν καταφέρεις και τους κερδίσεις, τους νικήσεις, τότε τους προσγειώνεις στην αλήθεια.
Κάποιος ειρηνιστής, πολιτικός, στοχαστής, επαναστάτης, όχι Χριστιανός, έλεγε: Ο Χριστός μου αρέσει, όμως όχι και οι χριστιανοί, γιατί είναι διαφορετικοί. Καλούμαστε να αναλογιζόμαστε επ’ αυτών. Ο Χριστός σύμβολο Θε-ανθρώπου. Οι Χριστιανοί μήπως, υποκριτές επ’ αυτών σύμβολα Θεού – Χρήματος;