Του κόσμου οι βολεμένοι

Ο κόσμος αλλάζει, η ζωή αλλάζει. Οι καθημερινές έγνοιες ξεραίνουν τον νου και την καρδιά των ανθρώπων.
Γίνονται άγονα πλέον ως τα χώματα των χωραφιών που από μόνα τους δεν αποδίδουν πια. Θέλουν υποστήριξη, μα που θα τη βρουν. Τα χώματα τη βρίσκουν στα λιπάσματα, μα ο νους του ανθρώπου κι η καρδιά τα έχασαν όλα και πελαγοδρομούν.
Ακούν από στόματα ότι μπορούν να ψάξουν στήριξη στον Θεό, μα οι πιο πολλοί αρνούνται επειδή η επιστήμη δεν τον έχει ανακαλύψει ακόμα. Βασίζονται στην επιστήμη, ποντάρουν εκεί. Πού λοιπόν να ψάξεις για στήριγμα, όταν όλη μας η προσοχή είναι στραμμένη προς τα έξω μας, κι όχι μέσα μας; Ναι, το Είναι μας έχει την αλήθεια, έχει το θεμέλιο, που θα μας δώσει κουράγιο. Eχουμε όμως τα κατάλληλα μάτια για να το δούμε;
Οταν ξεραίνεται ο νους κι η καρδιά του ανθρώπου μοιάζει με τον κήπο που μένει άγονος, κανένας σπόρος δεν πιάνει, κανένας δεν καρπίζει. Τι του λείπει; Ισως ένα απλό πότισμα, λίγο νεράκι, ένας καλός λόγος, ένα άγγιγμα στον ώμο. Ποιος θα του δώσει όμως. Ποιος μπορεί να τον καταλάβει.
Αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις, οι συνήθως βολεμένοι, μπορούν να τον καταλάβουν; Μάλλον όχι και μάλλον πολύ δύσκολα. Αλλωστε, επειδή αυτοί ζουν σε άλλο επίπεδο, με άλλον τρόπο σκέψης κι η καρδιά τους έχει σκληρύνει από άλλο λόγο, ο νους τους δυσκολεύεται να σκεφθεί όπως ο νους του μη βολεμένου, αυτού που βασανίζεται να αντιληφθεί τι έκανε λάθος στη ζωή για να υποφέρει τόσο.
Του κόσμου οι βολεμένοι μιλώντας εκ του ασφαλούς, διότι είναι βολεμένοι, διοικούν, αποφασίζουν και φροντίζουν για τους άλλους, τους μη βολεμένους. Φροντίζουν τάχα για το καλό τους, για το καλό των μη βολεμένων δηλαδή. Κι όμως τα συνήθη αποτελέσματα δείχνουν ότι πρώτα και σίγουρα φροντίζουν οι βολεμένοι για το δικό τους καλό. Δεν θέλουν πολλούς βολεμένους κοντά τους. Πώς θα ξεχωρίζουν, πώς θα κάνουν κουμάντο αν γίνουν πολλοί.
Ετσι οι μη βολεμένοι είναι απαραίτητοι, για να ξεχωρίζουν οι βολεμένοι και να δείχνουν ότι προσπαθούν τάχα για το καλό τους. Ποιο καλό τους, όταν τα συμφέροντα συγκρούονται. Η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη από τρανταχτά παραδείγματα της αλήθειας.
Κι ο μη βολεμένος πού θα βρει στήριγμα, πού μπορεί να βρει αποκούμπι, όταν οι βολεμένοι όχι μόνο δεν τον φροντίζουν, όχι απλά δεν τον καταλαβαίνουν αλλά τον θέλουν κι υποτακτικό τους, να ζητά ρουσφέτι, να παρακαλά, να νοιώθει τον βολεμένο, ως αφέντη.
Στην πραγματικότητα αν μάλιστα φέρουμε στον νου μας την ιστορία της ανθρωπότητας θα διαπιστώσουμε ότι ενώ πάντα υπήρχαν οι βολεμένοι και οι μη, εν τούτοις μόνο οι εξωτερικές συνθήκες είναι διαφορετικές. Μόνο τα υλικά αποκτήματα δείχνουν διαφορά και η δύναμη είναι φαινομενική κι όχι πραγματική.
Η πραγματική δύναμη υπάρχει μέσα στον καθένα μας. Και είναι τόσο πιο δυνατή όσο λιγότερες φοβίες υπάρχουν. Εκεί είναι η δύναμη. Οσο λιγοστεύουν τα θέλω και οι φοβίες τόσο αυξάνει η εσωτερική δύναμη του ανθρώπου, η δύναμη της ψυχής του.
Πρώτα μέσα μας λοιπόν δημιουργείται ο βολεμένος και ο μη βολεμένος. Μέσα μας γίνεται ο υποτακτικός ή ο ελεύθερος να αγωνιστεί, να παλέψει γι’ αυτό που θέλει. Μέσα μας υπάρχει η πηγή της δύναμης. Μέσα μας βρίσκεται η πηγή του φωτός. Μέσα μας υπάρχει ο Δημιουργός.
Στα παραπάνω όλοι είμαστε ίσοι. Ολοι έχουμε τις ίδιες δυνατότητες εσωτερικά. Τα εξωτερικά πράγματα μας εμποδίζουν. Και στα εξωτερικά υπερτερούν οι μη βολεμένοι, διότι έχουν λιγότερα θέλω να τους φρενάρουν, λιγότερες φοβίες να τους κρατούν δέσμιους.
Μέσα μας υπάρχει αυτό που ψάχνουμε. Εκεί υπάρχει ο ναός της καρδιάς μας που μπορεί να μας δώσει την αλήθεια, τη δύναμη, τις απαντήσεις σε πολλά ερωτήματά μας.
Δεν έχουμε παρά να στρέψουμε την προσοχή μας μέσα μας και να στηριχτούμε με δική μας δύναμη, σε δικά μας θεμέλια και αντί να πελαγοδρομούμε ως μη βολεμένοι να γίνουμε ισχυροί με θεμέλια πανίσχυρα μέσα μας που κανείς δεν θα μπορεί να μας τα αλλάξει κανείς δεν θα έχει τη δύναμη να μας βγάλει από τον δρόμο που θα έχουμε χαράξει. Τον δρόμο που για μας θα είναι ο σωστός, ο αληθινός, ο σίγουρος.
Μέσα στον καθένα μας είναι η δύναμη. Μόνο αν ανακαλύψουμε αυτή τη δύναμη μόνο τότε αντιλαμβανόμαστε ότι τα παιχνίδια του νου είναι ένας φανταστικός, πρόσκαιρος και εικονικός κόσμος.
Ας αποφασίζουμε σε ποιον κόσμο επιθυμούμε να ζούμε και με ποιον τρόπο.