Του Νερού τα παραμύθια

Στο 3ο κανάλι. Το κρατικό, βέβαια…
Το παρακολουθώ πάντα με ενδιαφέρον και αγάπη, αφού επιθυμώ να “κοινωνήσω” κάθε νέα εκδοχή, προσέγγιση και αναφορά, στο αγαπημένο μου ΝΕΡΟ!
Ταξίδι, τώρα, στην Ουγγαρία… Με τα άφθονα νερά της τα κρύσταλλα, των χαρίτων και της φήμης..!
Τα νερά..! Ιαματικά, ρέοντα, ωραία, στη Βούδα – Πέστη. Πολιτεία μαγική, με έντονη την πορεία της στον εκσυγχρονισμό…
Μετά την ένωση των δύο πόλεων, γνωστά πράγματα, ακόμη και για όσους δεν έχουν ταξιδέψει ως εκεί.
Όλοι μιλούν μ’ ενθουσιασμό, ακόμη και αν μόνο από τις πληροφορίες έμαθαν το τεράστιο ενδιαφέρον της ακαταμάχητης πολιτείας! Και το ταξίδι το τηλεοπτικό, ονειρεμένο. Δεν μένει μόνο στο πλούτος του νερού αλλά, Ιστορία, πρόοδος, αισθητική κουλτούρα φυσικές ομορφιές, εμφανίζονται στη μικρή οθόνη “γιορτινά” και φλύαρα… άμεσα και χρωματισμένα…
Ως carte postale, ιδιαίτερα ελκυστικά και για μένα εννοείται, που δεν είχα την τύχη να ταξιδέψω ως αυτή και να συναποκομίσω διά ζώσης τις πνευματικές και ψυχικές χαρές ενός τόπου ωραίου και ενδιαφέροντος! Τίποτα λέει, δεν θυμίζει παλιό, από τις δυναμικές που αναπτύσσονται…
Η γέφυρα των αλυσίδων… Τα κτίρια, οι δρόμοι, το χιούμορ, το χαμόγελο, η αμεσότητα των ανθρώπων…
Η αγορά, του 17ου αιώνα… Αχανής, εκεί κτυπά η καρδιά της καθημερινής ζωής… Το φιορίνι τους εδώ, για τα ώνια της προτίμησης!
Γεύσεις, αρώματα, ήχοι…
Οι ιαματικές πηγές… Το νερό ζεστό, θωπεύει, θερμαίνει, θεραπεύει τα σώματα… Η Τέχνη της, Κρατική Όπερα, λογοτεχνία (μιλούμε για 13 νομπελίστες)!! Τα σπήλαια, εσωτερικές σκάλες χρησιμοποιούνται από τους επισκέπτες με κομμένη την ανάσα στους χώρους των εγκάτων…
Η μουσική στη σκηνοθεσία τονίζει με τέμπο ζωηρό, τη συγκίνηση ή τον συγκλονισμό της εικόνας… Όπως εκείνη στην όχθη του Δούναβη, με τα ατελείωτα παπούτσια, των Εβραίων που εξοντώθηκαν κατά εκατοντάδες πολλές από τους ναζί. Τους διέταξαν, λέει, να βγάλουν ό,τι πολυτιμότερο είχαν πάνω τους…
Και τα παπούτσια των μελλοθανάτων εκεί, να θλίβουν και να προβληματίζουν και να συνείρουν τόσα όσα μιας τυραννισμένης “ανυπόδητης” ζωής γενοκτονιών, διωγμών και μαρτυρίων… Ανυπόδητοι και στον θάνατο, όπως πορεύτηκαν με τα πέλματα γυμνά τα ολοκαυτώματα της φυλής τους… Όχι, δεν πέφτουν οι τίτλοι εδώ. Επαναλαμβάνονται εικόνες χαρούμενες… Τότε μόνο πέφτουν…