Τουρισμός, προϋποθέσεις και διαφορετικά συμφέροντα

Κομμάτι της… λαϊκής μας παράδοσης τείνει να γίνει η επέκταση της τουριστικής σεζόν στα Χανιά. Θέμα που συζητείται δεκαετίες, κάθε χρόνο έρχεται στην επικαιρότητα αλλά εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε με τη δέουσα σοβαρότητα· ή σωστότερα, για να μην αδικούμε φορείς και ανθρώπους που όντως αγωνιούν για το θέμα αυτό, αντιμετωπίστηκε αποσπασματικά, χωρίς να ενώσουν ιδέες και δυνάμεις όλοι οι εμπλεκόμενοι.
Αυτό προφανώς, έχει να κάνει και με τις διαφορετικές ανάγκες στην τοπική αγορά. Άλλα πράγματα για παράδειγμα ζητούν τα μεγάλα ξενοδοχεία, άλλα τα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Διαφορετικά προβλήματα έχουν στα στιβανάδικα και στα μαγαζιά του Πλατανιά και πάει λέγοντας…
Πάρτε για παράδειγμα τον φετινό χειμώνα. Μετά από μια εντυπωσιακή καλοκαιρινή περίοδο που ικανοποίησε τα μεγάλα ξενοδοχεία, η εστίαση αλλά και τα καταλύματα έζησαν έναν εφιάλτη, με τους επιχειρηματίες να είχαν “καλομάθει” τα περασμένα χρόνια από τους επισκέπτες “εκτός εποχής” που έφερνε η Ryanair στην πόλη.
Η απουσία εταιρείας χαμηλού κόστους που θα κάλυπτε αυτό το κενό αποδείχθηκε καταστροφική και στην κατεύθυνση αυτή θα έπρεπε ήδη να έχουν δείξει έργο τόσο η Fraport όσο και το Επιμελητήριο Χανίων, ως άμεσα εμπλεκόμενοι.
Εδώ λοιπόν είναι η μεγάλη πρόκληση. Πώς θα συγκεράσουμε ανάγκες και συμφέροντα. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο, αφού σε πόλεις του εξωτερικού το έχουν καταφέρει.
Την ίδια ώρα πάντως, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών έρχονται να μας υπενθυμίσουν ότι πρέπει να ξεκινήσουμε από τα βασικά, πριν κάνουμε μεγαλεπήβολα σχέδια. Να φτιάξουμε δηλαδή τις υποδομές μας.
Ενα νησί που αδυνατεί να εξυπηρετήσει τους μόνιμους κατοίκους του, πώς μπορεί να υποδεχθεί ακόμα περισσότερους επισκέπτες;
Οι απαντήσεις φαντάζουν αυτονόητες, όμως τα ερωτήματα φαίνεται πως δεν έχουν απασχολήσει σοβαρά μέχρι σήμερα τους φορείς και τις υπηρεσίες που πρέπει.