Τουριστικός σχεδιασμός

Η λιτότητα και οι αλλεπάλληλες περικοπές δεν έχουν απλά αλλάξει άρδην τη ζωή των πολιτών, αλλά έχουν μεταβάλει την κοινωνία σε ζούγκλα επιβίωσης καθώς ο καθένας προσπαθεί να πατήσει πάνω στον άλλο για να επιζήσει, παρά τα ψήγματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης που εμφανίζονται ενίοτε.
Οι τιμές παραμένουν στα ύψη, παρά τις όποιες προσφορές και είναι να απορεί κανείς πώς με τέτοια κατάσταση μπορούν κάποιοι να εμμένουν στην ακρίβεια, από τη στιγμή μάλιστα που οι περισσότεροι πολίτες αδυνατούν να αντεπεξέλθουν σε αυτήν. Πρόσφατα επισκέφθηκα  τον αρχαιολογικό χώρο στο Σούνιο και με έκπληξή μου κλήθηκα μαζί με τη γυναίκα μου να καταβάλουμε 16 ευρώ για την επίσκεψη στον ναό του Ποσειδώνα και τα άλλα αρχαιολογικά ευρήματα. Να σημειώσω ότι οι πληροφορίες για τον αρχαιολογικό χώρο ήταν ελάχιστες και κάποιος που δεν ξέρει, είναι σχεδόν αδύνατον να μάθει λεπτομέρειες. Τα 8 ευρώ όμως είσοδος στον καθένα ήταν στάνταρ. Και αναρωτιέμαι: σε εποχή κρίσης, πού να βρει ο πολίτης τα χρήματα για να μάθει για τον πολιτισμό της χώρας του; Αλλά και ο ξένος, όμως, ποια εντύπωση θα αποκομίσει από αυτού του είδους τις αρπαχτές; Θα μου πείτε, υπάρχουν έξοδα συντήρησης… Φτηνή η δικαιολογία. Η λιτότητα έχει γονατίσει τον ελληνικό λαό. Πέρα όμως από αυτή, υπάρχει και η παντός είδους εκμετάλλευση, που δεν λέει να υποχωρήσει.
Ας όψονται όλοι όσοι κάνουν τον τουριστικό σχεδιασμό για μια χώρα που αν μη τι άλλο το μόνο που της έχει απομείνει, είναι να εκμεταλλεύεται ποικιλοτρόπως τις ιστορικές ομορφιές της. Μια χώρα που στην κυριολεξία διώχνει τους θαυμαστές της λόγω προχειρότητας και ανοργανωσιάς.