Kύριε διευθυντά,
ας μη πάμε στους εμφυλίους της Ελληνικής Επανάστασης πριν 200 χρόνια.
Ας θυμηθούμε όμως ότι ο λεγόμενος εθνικός διχασμός οδήγησε στη μικρασιατική καταστροφή. Ένας ολόκληρος κόσμος -εκλογές 1920- δεν κατανόησε τι ήταν ο Βενιζέλος στην πραγμάτωση του οράματος της μεγάλης Ελλάδας.
Η συνθήκη της Λωζάνης -1923- έγινε με το διεθνές κύρος του Ε. Βενιζέλου συμφωνία αξιοπρεπούς ήττας απέναντι σε μια Τουρκία προστατευομένη των Δυνάμεων και ενός Κεμάλ του επονομασθέντος “Ατατούρκ” πατέρα των νεοτούρκων.
Ο Τουρκικός επεκτατισμός είναι δόγμα του οθωμανικού, Οθμάν – Ισλάμ. Είναι θρησκευτική κατηγορική προσταγή. Δεν έχει ημερομηνία λήξεως. Δεν έχει διεθνές δίκαιο και ευρωπαϊκούς προσανατολισμούς.
Στον Βενιζέλο ανήκει η ρεαλιστική φιλοσοφία «δεν έχομε δίκαια -άρα ούτε διεθνή- υπάρχουν μόνο συμφέροντα. Πολιτική λοιπόν είναι πως διεκδικείς τα συμφέροντα σου συναρτήσει και προς τα των άλλων και μάλιστα των ισχυρών.
Και βέβαια η ιστορία γράφεται με αγώνες ηρωισμούς και θυσίες. Υμνεί την ελευθερία ο εθνικός μας ποιητής ο Σωλομός… αλλά βλέπει και τη διχόνοια «που κρατάει ένα σκήπτρο η δολερή καθενός χαμογελάει πάρτο λέγοντας και σύ».
Ο εθνικός διχασμός ήτοι η άρνηση να δούμε το εθνικώς συμφέρον στην πρόταξη της νομής της εξουσίας είναι το D.N.A της ιστορίας μας. 1915-1935. 1945-1975 και με άλλες μορφές ως τα σήμερα.
Η Τουρκία πέρασε χωρίς απώλειες τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και χωρίς καταστροφικούς εμφυλίους. Η Ελλάδα καθημαγμένη και μόλις συνερχόμενη από την Αμερικάνικη βοήθεια,βρίσκεται μπροστά στη εξέγερση των Κυπρίων, 1955, και στην γενικότερη συναισθηματική συμπόρευση του Ελληνισμού κατά των Αγγλων στην Κύπρο, εκεί που νέοι ως άλλοι ιερολοχίτες οδηγούνται στην αγχόνη.
Η Τουρκία έκτοτε επισήμως και με την ευλογία των «συμμάχων» και του ΝΑΤΟ εφαρμόζει τη στρατηγική: δυό – τρία βήματα μπροστά και ένα πίσω.
Προσχεδιασμένα και εν μια νυκτί -Σεπτέμβριος 1955- καταστρέφεται οικονομικά ο Ελληνισμός της Κων/λεως και σταδιακά χιλιάδες εκδιώκονται. Με αφορμή άλλα, κυπριακά και μη συνεχίζεται ο διωγμός το 1964 και εξής. Η μεγαλύτερη ήττα του Ελληνισμού μετά τη Μικρασία.
Εμείς σε αδυναμία και με βάση το διεθνές δίκαιο -Συνθήκη της Λωζάνης- δεν “ενοχλούμε” τους μουσουλμάνους της Θράκης.
Ηττημένοι εν πολλοίς, στη συνθήκη της Ζυρίχης -1960- αποδεχόμαστε το βέλτιστο, την ανεξαρτησία της Κύπρου με εγγυήτριες δυνάμεις: Αγγλία, Τουρκία, Ελλάδα.
Η ρεαλιστική αυτή συνθήκη του Κωνσταντίνου Καραμανλή συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση του στείρου εθνικισμού και του ανεγκέφαλου μεγαλοϊδεατισμού και μάλιστα περισσότερο στην Ελλάδα από ό,τι στην Κύπρο.
Η Τουρκία σταθερά και αδιατάρακτα συνέχιζε την απομάκρυνση του Ελληνισμού της Πόλης. Περιέπλεκε αφορμές, εξέφραζε λύπη κ.λπ. έφθασε δε και σε απόδοση ευθυνών μέχρι που με άλλα κι άλλα δίκασαν και εκτέλεσαν τον τότε πρωθυποργό, Μεντερές. Η απομάκρυνση όσων απέμειναν συνεχίστηκε τη δεκαετία του ’60.
Οι μουσουλμάνοι της Θράκης; Ελληνες! κατά το διεθνές δίκαιο μάλλον πλειοψηφούν σήμερα.
Δεν είχαν περάσει ούτε 15 χρόνια -1974- όταν οι ανεγκέφαλοι εθνικιστές της δικτατορίας επενέβησαν στην Κύπρο -καθαίρεση Μακαρίου- και η εγγυήτρια Τουρκία της Κυπριακής Δημοκρατίας με την άλλη εγγυήτρια την Αγγλία και με τις ευλογίες των Αμερικανών κατέλαβαν τη μισή Κύπρο. Χιλιάδες νεκροί και αγνοούμενοι και 200 χιλιάδες πρόσφυγες στο νησί τους.
Σχεδόν μισό αιώνα μετά, βλέπετε το Κυπριακό να λύνεται με βάση το διεθνές δίκαιο που επιδιώκομε; Αλλά ποιο διεθνές δίκαιο, αφού στη Κύπρο οι έποικοι έχουν γεννήσει δυό γενιές “νεοτουρκοκυπρίων”.
Η Τουρκία του 1930 ήταν 13 εκατομύρια -διπλάσια από την Ελλάδα- σήμερα είναι 83 εκατομύρια και σε λίγο δεκαπλάσια από την Ελλάδα.
Το 1990 ήταν μια χώρα οικονομικά εξαθλιωμένη, το διαπίστωναν οι Ελληνες στα ταξίδια των τότε που Τούρκος τουρίστας ήταν αδιανόητο.
Ο Ερντογάν ήταν εξαρχής φανατικός ισλαμιστής – εθνικιστής. Κατόρθωσε το ακατόρθωτο για τον περασμένο αιώνα, να ανορθώσει οικονομικά την Τουρκία. Δεν πήραμε χαμπάρι τότε που ως δήμαρχος της Πόλης απειλούσε να ανοίξει την κεντρική θύρα του πατριαρχείου, που παραμένει κλειστή από τον απαγχονισμό του πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄. Ούτε αργότερα που ως πρωθυπουργός προσείλκυε τόσες επενδύσεις, και τα Ελληνικά μαγαζιά κατακλείσθηκαν από τα Τούρκικα προϊόντα, ενώ με τις δικές μας αγωνιστικές κινητοποιήσεις και οι τελευταίες βιομηχανίες μετανάστευαν στην Τουρκία.
Το 1997 οι Τούρκοι κάνουν δυό βήματα με τα Ιμια, διεκδικώντας τάχατες και άλλες αδιευκρίνιστες βραχονησίδες, παρεμβαίνουν οι Αμερικάνοι και εμείς χλευάζαμε τον πρωθυπουργό Σημίτη για το “ευχαριστώ” στους Αμερικάνους. Δεν χρειάστηκε να πάμε σε πόλεμο όμοιο μ’ έκείνο του 1897-ποιος τον θυμάται που όχι μόνο ηττηθήκαμε αλλά μας επέβαλλαν τον διεθνή οικονομικό έλεγχο ΔΟΕ για να πληρώσομε πολεμική αποζημίωση στους Τούρκους. Κι αν αποφύγαμε τον πόλεμο, με άλλο δρόμο φθάσαμε στον νέο ΔΟΕ – μνημόνια.
Με την αλλαγή του αιώνα: Τρία βήματα μπροστά είναι τα πετρέλαια, ένα βήμα πίσω οι γκρίζες ζώνες και η συνεκμετάλλευση. Ελπίζομε να υπάρχουν αρκετοί σώφρονες που να μην συνεχίσουν να νομίζουν ότι σοβαρή πολιτική γίνεται με συλλαλητήρια κατά το «η Μακεδονία είναι ελληνική, η Κων/λη ελληνική, το Αιγαίο είναι ελληνικό».
Είκοσι πέντε χρόνια στεκόμαστε εχθρικά, στα ασήμαντα Σκόπια, όταν όλοι τούς αποκαλούν Μακεδονία, εμείς κάνομε πολιτική στο “πρώην”.
Ο Ερντογάν εδραιωμένος ως σουλτάνος, έχοντας προ πολλού ξεχρεώσει το Δ.Ν.Τ. παρέδωσε επιταγή στον Τράμπ 10 δισ. παραγγέλλοντας 45 Boeing. Συμμαχεί με τον Πούτιν και παραγγέλνει πυράυλους S400! Και πυρηνική συνεργασία για κατασκευή εργοστασίων. Τι περιμένομε από Ρώσους και Αμερικανούς όταν εμείς επαιτούμε οικονομικά;
Ποιοι πολιτικοί σκέφθηκαν ποτέ πατριωτικά για την οικονομία τα τελευταία τριάντα χρόνια; Κατά το FBI και τη συνεχιζόμενη έρευνα, η υπόθεση Νοvartis στοίχησε 23 δισ. για να πλουτίσουν γιατροί φαρμακοποιοί και πάσης φύσεως παρατρεχάμενοι. Αν προσθέσουμε δημόσια έργα και μίζες εξοπλιστικών;. Εχει κανείς δύναμη χωρίς οικονομία; Σήμερα και πριν και χρόνια είμαστε σε λογική αντίφαση συνεχίζομε να βιώνομε τον μύθο μας ανάμεσα στο Εγώ μας και την πραγματικότητα. Αυτή την πραγματικότητα ζούμε σε παράκρουση και μάλλον είμαστε κάτι σαν τον Καραγκιόζη, παίρνομε ξύλο από τους άλλους για να μπαίνομε στη θέση μας τη μικρή που μας ταιριάζει, κι όμως αυτή η Ελλάδα -είναι στο χέρι μας- μπορεί πάντα ν’ανθεί, έχομε ένταση, δύναμη, αλήθεια, ομορφιά και ερωτισμό. Αν είχαμε και «σώφρονα λογισμό» με γνώση θ’ αναζητούσαμε άλλους ηγέτες. Ηγέτες μακριά από μεγαλοϊδεατισμούς αλλά με επίγνωση: ο Τουρκικός επεκτατισμός είναι οικονομικός είναι ισλαμικός, επιχειρήσεις και μετανάστες. Το Ισλάμ θα επεκτείνεται όσο αγνοούμε την πραγματική μας ιστορία και ορθοδοξία και χριστιανισμός απαξιώνονται.
Γ. Πευκιανάκης
