Τουρκικές εντάσεις

Στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. ο πρωθυπουργός, προφανώς θα ενημέρωσε τους κορυφαίους ηγέτες, όσον αφορά την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα και το θέμα της Λωζάννης, όπως το έθεσε, πίσω από τις διατυπώσεις του οποίου κρύπτονται έμμεσες απειλές για τους Ευρωπαίους, αν συνεχίσουν να συμπεριφέρονται εχθρικά μαζί του.
Ο γερμανικός Τύπος επιχειρηματολόγησε, ότι από την επίσκεψη θα εκτονώνονταν οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις κάτι που προσδοκούσε το Βερολίνο, αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως υπολογιζόταν. Οποιος παρακολουθεί προσεκτικά την κατάσταση στην Τουρκία, θα διαπιστώσει, ότι συμβαίνουν εξελίξεις που δημιουργούν ερωτηματικά. Ποιος ο λόγος, να ξεσπαθώσει ο Ερντογάν εναντίον των ΗΠΑ και του Ισραήλ; Η εξήγηση για τους Αμερικανούς είναι ότι εκεί οι άνθρωποί του διώκονται κατηγορούμενοι για οικονομικά σκάνδαλα στα οποία βαρύνονται και οικογενειακά του πρόσωπα. Για το Ισραήλ επειδή δεν υπολογίζουν και την Τουρκία στη μοιρασιά ενέργειας και εδαφών, που θα προκύψουν από την προβλεπόμενη νίκη επί των Τζιχαντιστών.
Σ’ αυτό τον πόλεμο, που δεν έχει τελειώσει ακόμα, εμπλέκονται εκτός των ΗΠΑ, η Ρωσία και άλλες περιφερειακές δυνάμεις, όπως η Σουδική Αραβία και το Ιράκ, ευαισθητοποιούνται δε η Γαλλία και η Βρετανία. Επιπλέον και το Ισραήλ το οποίο χαρακτηρίζει ο Ερντογάν δολοφόνο παιδιών των Παλαιστινίων, η δε αντιπαράθεσή του, τώρα είναι πιο σκληρή από την εποχή των “Μαβί Μαρμαρά” που βοήθαγε τη Γάζα το 2010, καθ’ όσον ο Νετανιάχου, τον επιτιμά, ότι δεν δέχεται υποδείξεις από ηγέτη, που φυλακίζει πολιτικούς του αντιπάλους, στρατιωτικούς, δικαστές και δημοσιογράφους.
Γιατί, άραγε, αύξησε απότομα τις στρατιωτικές του δαπάνες με Ρωσικα εξοπλιστικά προγράμματα, αφού από Ελλάδα και Βουλγαρία δεν απειλείται; Για τους Κούρδους το πρόβλημα είναι το ίδιο, δεν αλλάζει. Αν ήθελε να εξοπλιστεί για τη Συρία θα μπορούσε εύκολα να τα βάλει μ’ αυτήν από το 2012, που ο Ασαντ ήταν εξασθενημένος. Μήπως θέλει να επεκτείνει τις δραστηριότητές του προς την περιοχή του Καυκάσου; Θα ήταν παράτολμο να επέμβει στρατιωτικώς αφού Τούρκοι επιχειρηματίες διαπρέπουν εκεί. Αρα κάτι άλλο συμβαίνει.
Η Ρωσία έκειτο εχθρικώς προς την Τουρκία. Με την κατάρρευση του Sukhoi – 24 οι σχέσεις των επιδεινώθηκαν, αλλά τελικώς ομαλοποιήθηκαν μετά τη συνάντηση Πούτιν-Ερντογάν και την αίτηση αγοράς των S400, την οποία αγορά φαίνεται να αποδέχθηκαν οι Ρώσοι. Πρώτον για οικονομικούς λόγους και δεύτερον για να “μπουν στο μάτι του ΝΑΤΟ”.
Ο Πούτιν γνωρίζει αφενός ότι δεν απειλείται απ’ την Τουρκία και αφετέρου ότι ο σκοπός του Ερντογάν είναι κυριαρχικός προς τις Βαλκανικές περιοχές, Θράκης, Βουλγαρίας και FYROM ονειρευόμενος την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δυο μεγάλα ατού έχει το Κοσσυφοπέδιο και την Αλβανία που έχει εισχωρήσει στη FYROM. Το μόνο που φοβάται είναι το ενδεχόμενο δημιουργίας κάποιας διαβαλκανικής Συμμαχίας Ελλάδος, Βουλγαρίας και Σερβίας σαν αυτή του ’12-’13, που αντιμετώπισε αποτελεσματικά την Τουρκική Δυναστεία.
Εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Συνεννόηση τήρησης κοινής στάσης ή και άτυπη συμφωνία, μ’ αυτές τις χώρες, διότι η κατάσταση ύστερα και από τις νέες φουρνιές μεταναστών στα νησιά, γίνεται απρόβλεπτη.