Η ΤΟΥΡΚΙΑ ασκεί μια διπλωματία βάσει μακροχρόνιων σχεδιασμών. Με μεγάλη επιμονή, υπομονή και “προσεκτική” επιθετικότητα.
Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ της είναι εθνική, έχει συνέχεια με οποιαδήποτε κυβέρνηση και πάντα τής προσκομίζει κέρδη.
ΕΝΑ ΔΙΚΑΙΟ αναγνωρίζει, η γείτονα χώρα: το δικό της. Που το βασίζει στο “δίκαιο της πυγμής” ή “των κανονιοφόρων”, αλλά και στην εκμετάλλευση της γεωστρατηγικής θέσης της.
ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ για τη Δύση χώρα – ανάχωμα για την κάθοδο ή επέκταση των Ρώσων, αλλά και χώρα – ορμητήριο για επιθέσεις στη Μέση Ανατολή και τις χώρες της Ασίας.
ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Τουρκία, συνεχίζει μια παραδοσιακή διπλωματία που ελάμπρυναν άλλοτε σπουδαίοι Φαναριώτες.
ΣΗΜΕΡΑ, ευρισκόμενη κάτω από ένα ιδιότυπο νεοσουλτανικό μουσουλμανικό καθεστώς, ασκεί τη διπλωματία της σε πολλά ταμπλό. ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ να απαλλαγεί από το αγκάθι του Κουρδικού κι όταν ζορίζεται εσωτερικά εξάγει κρίσεις στο εξωτερικό. Παραβιάζει θρασύτατα εναέριους και θαλάσσιους χώρους γειτονικών της “συμμαχικών” χωρών αμφισβητώντας ατιμωρητί τα κυριαρχικά δικαιώματά τους (Ελλάδα). Γράφει καταλλήλως τις διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις όταν αντιτίθενται στα συμφέροντά της και πάντα απαιτεί ανταλλάγματα για να “βοηθήσει” τη Συμμαχία ή να επιτρέψει τη χρήση των αεροπορικών της βάσεων (ΝΑΤΟ – Η.Π.Α.).
ΕΧΟΝΤΑΣ επίγνωση της ανάγκης που την έχουν οι άλλοι κάνει με τα πολεμικά της ελεύθερα “δρομολόγια” στο Αιγαίο ή στην Α.Ο.Ζ. της Κύπρου και κανένας ισχυρός… σύμμαχος ή διεθνής Οργανισμός δεν επεμβαίνει.
ΓΝΩΡΙΖΕΙ την ισχύ της, γι’ αυτό και εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες μας. Που όχι μόνο είναι πολλές και εγγενείς, αλλά και διαιωνίζονται.
