Η Τουρκία από τη δεκαετία του 1970, δημιουργώντας στρατιωτικού τύπου κρίσεις, έχει καταφέρει να μετατρέψει το Αιγαίο σε γκρίζα ζώνη όπου καμία ενέργεια που να εκφράζει κυριαρχικά δικαιώματα δεν είναι πια δυνατή στο Αιγαίο, πέραν των έξι ναυτικών μιλίων. Με την κρίση δε των Ιμίων, το 1996, η γκρίζα ζώνη επεκτάθηκε και στο Νότιο Αιγαίο.
Τώρα μάλιστα που το ενεργειακό ενδιαφέρον για τα υποθαλάσσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων κορυφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία εντείνει την αποφασιστικότητά της να μην επιτρέψει καμία διανομή των πόρων σε κυπριακή ή ελληνική ΑΟΖ (έστω κι αν νησιά όπως η Ρόδος, το Καστελλόριζο, η Κάρπαθος και η Κρήτη δεν της ανήκουν).
Η αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων σε πλήρη εξέλιξη, σε μια στιγμή που οι αδυναμίες μας (οικονομική, εθνική συναίνεση) απουσιάζουν επικίνδυνα.
Οι Τούρκοι βαδίζουν στην εξωτερική τους πολιτική αργά και σταθερά. Κάνουν βήματα προς τα εμπρός και ποτέ προς τα πίσω! Δημιουργούν συμμαχίες, καλύπτονται πίσω από προφάσεις. Η τακτική τους είναι, σε κάθε «διπλωματική» συνάντηση για «λύση» ενός ζητήματος, να προσθέτουν κι άλλα θέματα, ώστε να «παζαρεύουν» με ευνοϊκότερους-γι αυτούς πάντα-όρους. Εμείς, μόνο αμυνόμαστε και δυστυχώς άστοχα…
