Στη χώρα μας πολλές φορές αναφερόμαστε στο λεγόμενο τοξικό πολιτικό κλίμα, δηλαδή στην ύπαρξη ενός νοσηρού πολιτικού κλίματος, που δηλητηριάζεται από τη συμπεριφορά της αντιπαλότητας των πολιτικών δυνάμεων. Είναι γεγονός ότι ένα τέτοιο κλίμα έχει επικρατήσει στις περισσότερες περιόδους της πολιτικής μας ζωής. Όταν παντρεύτηκε ο Ε. Βενιζέλος την Ε. Σκυλίτση, ο ιδρυτής της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ Γ. Βλάχος του… ευχόταν σε δημοσίευμα του να περάσει… “δυσάρεστα χρόνια”!
Τέτοιες πολιτικές πράξεις δεν λείπουν ακόμη και σήμερα. Παρακολουθούσα μια πολιτική συζήτηση σ’ ένα συστημικό κανάλι και ένας δημοσιογράφος του έλεγε ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι… φιλότουρκος! Κάποτε σ’ αυτή τη χώρα πρέπει οι πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις να αποτελούν το μοναδικό στοιχείο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Δεν υπάρχει πολιτικός πολιτισμός όταν κυριαρχούν οι ακραίες πολιτικές συμπεριφορές, που υπονομεύουν την ομαλή δημόσια ζωή και αδυνατίζουν το εθνικό μας μέτωπο. Δεν μπορεί να οικοδομηθεί ήπιος πολιτικός βίος, όταν το πάθος του φθόνου για τον πολιτικό μας αντίπαλο κυριαρχεί στον πολιτικό μας λόγο.
Το πολιτικό κλίμα είναι τοξικό όταν ο δημόσιος βίος κυριαρχείται από ύβρεις, από απειλές για τους λειτουργούς των θεσμών, από απειλές εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων. Το πολιτικό σύστημα είναι νοσηρό όταν την πολιτική συνεννόηση αντικαθιστά ο πολιτικός φθόνος, όταν η προπαγάνδα και η παραπληροφόρηση αντικαθιστούν τον ορθό πολιτικό λόγο. Η παρουσία της τοξικότητας οδηγεί το πολιτικό σύστημα σε επικίνδυνο, αντιδημοκρατικό και αναχρονιστικό δρόμο. Και είναι γεγονός ότι πολλές φορές οδηγήθηκε η χώρα μας σε εκτροπές και παρεμπόδιση της δημοκρατικής της πορείας, ιδιαίτερα τα προδικτατορικά χρόνια.
Μεταδικτατορικά έχει κατοχυρωθεί μια νέα νομιμοποίηση στο πολιτικό μας σύστημα. Παραμερίσθηκαν τα παλαιά εξωκομματικά κέντρα εξουσίας (στρατός, μοναρχία) και η μεταπολίτευση οδηγήθηκε στο αυτοδιοίκητο. Δηλαδή έχουμε μια ιστορική μεταβολή των συσχετισμών μεταξύ των πραγματικών κέντρων εξουσίας. Διαμορφώθηκε ένα πολιτικό σύστημα ανοικτό, με μια δημοκρατική δυναμική και μια νέα πολιτική νοοτροπία. Μπορεί όμως να πανηγυρίζαμε μεταδικτατορικά ότι η Δημοκρατία θα ανασάνει από την κατάργηση των εξωκομματικών κέντρων εξουσίας, αλλά δυστυχώς, το 1990 ήλθαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και αντικατέστησαν αυτά τα κέντρα. Και είναι γεγονός ότι το ιδιωτικό μιντιακό σύστημα δημιουργεί προβλήματα στη δημοκρατική πορεία της χώρας. Έχει στην κατοχή το ισχυρό όπλο της προπαγάνδας και μπορεί να επηρεάζει το πολιτικό μας σύστημα.
Η Δημοκρατία θα ήταν πιο αγνή, πιο δυνατή και πιο υγιής αν αυτό το παραπολιτικό σύστημα επιτελούσε τον ρόλο της ενημέρωσης και μόνο. Όπως εξάλλου θα πρέπει να κάνει. Το πολιτικό σύστημα θα ήταν πιο ελεύθερο και θα αφιερωνόταν περισσότερο στην ορθολογική αντιπαράθεση και τον ιδεολογικό ανταγωνισμό. Η νέα θεσμική δομή που επικράτησε μεταδικτατορικά θα συνέβαλε ανεμπόδιστα στη δημιουργία ενός ήπιου πολιτικού κλίματος, απαλλαγμένο από τοξικότητες. Δυστυχώς όμως τα συστημικά μέσα επηρεάζουν το πολιτικό κλίμα και μάλιστα πολλές φορές ενθαρρύνουν τη δημιουργία οξείας πολιτικής πόλωσης. Γιατί αυτή η τακτική εξυπηρετεί τα συμφέροντα όσων κατέχουν αυτά τα μέσα.
Αυτά λοιπόν τα μέσα προπαγάνδας βοηθούν στη δημιουργία ενός τοξικού πολιτικού κλίματος. Δεν δηλητηριάζουν μόνο τη δημόσια ζωή, αλλά δημιουργούν πολιτικές συμπεριφορές και πολιτικές συνειδήσεις, που επικρατούν ακόμη και όταν παρέλθει η πολιτική οξύτητα.
Μια κατάσταση που επιβάλλεται στην ελληνική κοινωνία και που δεν είναι αποτέλεσμα της ανομοιογένειας της. Αποτελεί μια αντίφαση για την κοινωνία μας, που δεν έχει αισθητές πολιτισμικές διαφορές και δεν είναι εμφανείς οι ταξικές διαχωριστικές γραμμές.
Δημιουργείται ένας τεχνητός κομματικός φανατισμός αδιαφορώντας για τις πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Μέσα σ’ αυτό το νοσηρό μιντιακό σύστημα βρίσκουν βήμα εκείνοι οι πολιτικοί που αντί να προσφέρουν πολιτικό λόγο, εκπέμπουν ύβρεις και κραυγές. Έτσι, επιδιώκεται να διαμορφώσουν μια πολιτική συμπεριφορά στους Έλληνες που εξυπηρετεί συμφέροντα όσων συμμετέχουν σ’ αυτό το παραπολιτικό σύστημα και έχει γίνει πρόβλημα, για ένα σταθερό πολιτικό και κομματικό σύστημα. Ένα σταθερό σύστημα που με μακροχρόνιους αγώνες και προσπάθειες οικοδομήθηκε μεταδικτατορικά στη χώρα μας και που πραγματοποιείται με ηρεμία η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία.
Ευτυχώς που υπάρχει αυτή η σταθερότητα και μπορεί να απορροφήσει τους κραδασμούς που προέρχονται είτε από τα φαινόμενα της πολιτικής πόλωσης ή από την παραπολιτική προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε.!
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να ανέχεται το πολιτικό σύστημα να επικρατεί τοξικό πολιτικό κλίμα. Ο ανταγωνισμός των πολιτικών παρατάξεων πρέπει να γίνεται με βάση τις ιδεολογικές και πολιτικές τους διαφορές και χωρίς τη μεσολάβηση «νταβατζήδων», όπως τους αποκάλεσε ο Καραμανλής. Μοναδικός κριτής αυτών των πολιτικών διαφορών είναι ο κυρίαρχος ελληνικός Λαός και είναι ωφέλιμο για τον τόπο να υπάρχει ήπιο πολιτικό κλίμα, μέχρι η λαϊκή ετυμηγορία “ξεκαθαρίσει” τους λογαριασμούς των πολιτικών δυνάμεων. Έτσι μόνο θα παραμερισθεί ο ρόλος των εξωκομματικών κέντρων εξουσίας!
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ
Ο απρόβλεπτος Ερντογάν σχεδόν καθημερινά ασχολείται με τη χώρα μας. Η χώρα μας πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψη της αυτά που κάνει και όχι αυτά που λέει. Γιατί στην πολιτική δεν υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ αυτών που λένε, μ’ αυτά που κάνουν οι πολιτικοί!
Από το 1974 που κατέλαβε η Τουρκία τη μισή Κύπρο, μας απειλεί. Και δεν εξαιρεί καμιά κυβέρνηση και κανέναν πρωθυπουργό. Η συμπεριφορά της είναι ίδια. Πότε βγάζει το Χόρα στο Αιγαίο, πότε βγάζει το Σισμίκ στο Αιγαίο, πότε βγάζει το Όρους Ρέις στο Αιγαίο, πότε καταλαμβάνει τα Ίμια, πότε κάνει έρευνες στα κυριαρχικά μας δικαιώματα, πότε παραβιάζει τον εναέριο και θαλάσσιο χώρο και πότε τα πολεμικά της αεροπλάνα φθάνουν στα 2 χιλιόμετρα από τη στρατιωτική βάση της Αλεξανδρούπολης.
Όλες λοιπόν οι κυβερνήσεις έχουν υποστεί τις τουρκικές απειλές και αμφισβητήσεις της Τουρκίας. Για την Τουρκία δεν υπήρξαν συμπαθείς ή αντιπαθείς πολιτικοί και για την Ελλάδα δεν υπήρξαν ακόμη… τουρκοφάγοι Νικηταράδες πολιτικοί!
Η χώρα μας πάντοτε επικαλείται το Διεθνές Δίκαιο για την επίλυση των διαφορών μας με την Τουρκία. Παρόλα αυτά η Τουρκία διά τον Ερντογάν και σύσσωμης της αντιπολίτευσης του απειλεί την Ελλάδα. Μάλιστα τώρα τελευταία μας έκανε και υποδείξεις πολιτικής συμπεριφοράς. Η αλήθεια είναι ότι κι εμείς πολλές φορές κάνουμε υποδείξεις και κριτική για την εσωτερική πολιτική κατάσταση της Τουρκίας. Δώσαμε λοιπόν μεγαλύτερη σημασία απ’ όσο θα ‘πρεπε σ’ αυτές τις λεκτικές “αρλούμπες” Ερντογάν. Λες και δεν γνωρίζει κι αυτός και ο Λαός μας ότι τις κυβερνήσεις τις εκλέγει μόνο η θέληση του Λαού και κανένας άλλος. Μην περιμένει λοιπόν καμιά πολιτική παράταξη να επωφεληθεί κομματικά από τέτοιες… ανοησίες!
Η χώρα μας πρέπει να δίνει σημασία σ’ αυτά που κάνει η Τουρκία και που δυστυχώς επιχειρείται η απόκρυψη τους από τον Λαό μας. Το μιντιακό σύστημα ασχολείται επί μέρες με τις “αρλούμπες” Ερντογάν για… επέμβαση στην πολιτική μας ζωή και δεν ασχολείται με τις συνεχείς παραβιάσεις και προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας, και που θα ‘πρεπε να τις τονίζει. Γιατί κάτι τέτοιο θα ισχυροποιούσε το εθνικό μας φρόνημα και θα αποτελούσε μια σπουδαία συνεισφορά στην οικοδόμηση της εθνικής ομοψυχίας.
Είναι προκλητικό να ασχολείται το μιντιακό σύστημα με τις λεκτικές “αρλούμπες” του Ερντογάν, λες και αυτός θα εκλέξει την ελληνική κυβέρνηση, και όταν υπάρχουν σοβαροί εθνικοί λόγοι, εξαιτίας της παραβίασης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, να προσπερνά τα γεγονότα. Παραβιάζεται η ελληνική υφαλοκρηπίδα από πολεμικά πλοία και ερευνητικό τουρκικό πλοίο και κανένα σχόλιο δεν γίνεται. Παραβιάζουν οι Τούρκοι τα χωρικά μας ύδατα και λέγεται ότι το πλοίο το πήρε… ο αέρας και δεν γίνεται κανένα σχόλιο.
Έχουν απλώσει τα καλώδια οι Τούρκοι μέσα στην υφαλοκρηπίδα μας για έρευνες και λέγεται ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε γιατί τα πλοία κάνουν… θόρυβο. Και έρχεται και το διαψεύδει ο σύμβουλος ασφαλείας του πρωθυπουργού, παραιτούμενος.
Όλα αυτά τα σημαντικά γεγονότα που έχουν άμεση σχέση με την προάσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας, το μιντιακό σύστημα το προσπερνά και ασχολείται επί μέρες με τις καταγέλαστες δηλώσεις Ερντογάν για τις κυβερνήσεις μας.
Τον ελληνικό Λαό τον απασχολούν αυτά που κάνει ο Ερντογάν. Μετέτρεψε τον ναό της χριστιανοσύνης, την Αγία Σοφία σε τουρκικό τζαμί, καταπατώντας ό,τι έχει σχέση με τον πολιτισμό και δεν μιλά κανένας. Ούτε απ’ έξω, ούτε από μέσα παραβιάζει καθημερινά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και κανένας “σύμμαχος” δεν αντιδρά, αλλά του δίνουν όπλα και αεροπλάνα για να κάνει περισσότερες παραβιάσεις. Παίρνει την ονομασία του Αιγαίου και το ονομάζει “τουρκικό Αιγαίο” με την έγκριση της Ε.Ε. και η Ελλάδα απουσιάζει. Και σήμερα η Τουρκία ζητά την αναγνώριση του “τουρκικού Αιγαίου” από 84 χώρες.
Ακόμη και την ελληνική μυθολογία οικειοποιούνται οι Τούρκοι. Αλήθεια οι Μακεδονομάχοι τι απέγιναν και το μιντιακό σύστημα που τους κατηύθυνε γιατί σιωπά; Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά σε βάρος της χώρας, οι δήθεν σύμμαχοι μας “χαϊδολογούν” τους Τούρκους· και το ΝΑΤΟ, και οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. Όλη η Δύση έχει στρέψει την προσοχή της στην ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ και συγχρόνως αφήνει και εξοπλίζει μια χώρα του ΝΑΤΟ (Τουρκία) να απειλεί με πόλεμο μια άλλη χώρα του ΝΑΤΟ (Ελλάδα)!
Καλά το ΝΑΤΟ δεν ανησυχεί ότι μια πολεμική σύρραξη Ελλάδας- Τουρκίας θα διαλύσει το ΝΑΤΟ; Τέτοιες συμπεριφορές είναι ακατανόητες. Εκτός κι αν θέλει να δείξει την ίδια συμπεριφορά που έδειξε στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Πρέπει λοιπόν να ‘χουν γνώση οι φύλακες. Πρέπει να διακηρύξουμε ξεκάθαρα, παραμερίζοντας τον ιό της μικροκομματικής νοοτροπίας ότι η Ελλάδα δεν θυσιάζει στον βωμό της φρόνιμης δειλίας (έτσι θέλουν οι σύμμαχοι) την προάσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας. Η χώρα δεν έχει επεκτατικούς στόχους, όμως είναι αποφασισμένη να κρατήσει ό,τι μας ανήκει. Για τη χώρα μας αποτελεί αιτία πολέμου η αμφισβήτηση της εδαφικής μας ακεραιότητας από την Τουρκία.
Για όλα αυτά είναι επιτακτική η οικοδόμηση της εθνικής ομοψυχίας. Και είναι γεγονός ότι όσες φορές η Ελλάδα βρέθηκε με κατακερματισμένο το εθνικό της μέτωπο, η Τουρκία που πάντοτε καραδοκεί το εκμεταλλεύεται. Αυτό συνέβη το 1922 και το 1974! Αυτά τα ιστορικά γεγονότα πρέπει να μας συνοδεύουν, για να χαλυβδώσουμε την εθνική μας ομοψυχία.
Απαιτείται όμως καταπολέμηση του τοξικού πολιτικού κλίματος, χάραξη μιας νέας εθνικής στρατηγικής χωρίς μικροκομματικά τερτίπια και τόνωση του εθνικού φρονήματος του Λαού μας. Οι κοστοβόροι εξοπλισμοί δεν είναι αρκετοί.
*Ο Βασίλης Πεντάρης
είναι π. βουλευτής Χανίων
