Και κει που πάει ο Έλληνας κεφάλι να σηκώσει
Κι από τον βάλτο του σωρού τη φήμη να αποσώσει
Τη φήμη την αιώνια, της χώρας της αρχαίας
Που την ξεπούλησε φτηνά για τα προικιά της νέας
Να σου ξανά Σειρήνες μπρος, να του ετραγουδάνε
Και με τα κάλλη λαμπερά, μαγεία να πουλάνε
Κι αυτοί ανήμποροι, μικροί και κακομαθημένοι
Στη ζεστασιά του καναπέ, άνετα βολεμένοι
Βαρβάρους περιμένουνε, να ‘ρθουνε να τους σώσουν
Και με κοστούμια και χρυσά πολύ να τους θαμπώσουν.
Εκείνοι πρόθυμοι πολύ φοράνε τα καλά τους
Την αγαθή προαίρεση για μάσκα στα μαλλιά τους
Κι όλοι μαζί με μια φωνή κοιτούν να βοηθήσουν
Και της Ελλάδας το καλό να μην εξαστοχήσουν
Δουλεύουνε νυχθημερόν, μιλάνε, συζητάνε
Όλοι για την Ελλάδα μας τη λύση αναζητάνε
Κι ο Έλληνας αμήχανος και λίγο τεμπελάκος
Τη μια πιστεύει ό, τι του πουν, μη τον επάρει ο λάκκος
Την άλλη πάλι σκέφτεται και καλοσυλλογιέται:
Μήπως ο ξένος δάκτυλος πολύ ακριβά πουλιέται
Μήπως για τη βοήθεια που υπόσχεται να δώσει
Του πάρει όλο του το βιος κι ύστερα τον προδώσει
Του πάρει και τη γλώσσα του και τα εθίματά του
Και του αφήσει ενθύμιο βαριά προβλήματά του
Και τότε μέσα του ξυπνά το ανδρείο φρόνημά του
Εκείνο που του μάθανε να είναι μέλημά του:
Τη χώρα του και τον πολιτισμό ποτέ να μην προδώσει
Μα με αγώνες τρωικούς να αποσωθεί απ’ την πτώση.
Τότε την Ελλαδίτσα του πολύ τη συμπονάει
Μα δεν εξεύρει τρόπο πια να μην την ξεπουλάει!!!
Ισαλή
Μαλαμά Ισιδώρα
Σέρρες
20ο βραβείο 6ου Παγκ. Διαγωνισμού “Παύλος Πολυχρονάκης”
