Η παρουσία των ιαπωνικών εργοστασίων στους αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι είναι μακρά, ταυτόχρονη σχεδόν με την παρουσία τους στη διεθνή αγορά. Ανάμεσά τους, αν όχι στην κορυφή, βρίσκεται η Toyota. Ενα εργοστάσιο με την πιο πλούσια συμμετοχή και τις μεγαλύτερες επιτυχίες στα Ράλι, μεταξύ όλων των άλλων εργοστασίων της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου.
Aν όμως η Toyota έχει τα πρωτεία, το μοντέλο που της έχει φέρει τις μεγαλύτερες επιτυχίες μεταξύ εργοστασιακών αλλά και ιδιωτικών συμμετοχών, ένα μοντέλο – θρύλος στα Ράλι, είναι η Celica. Με αγωνιστικές ρίζες στη δεκαετία του ’70, όταν στο τιμόνι της κάθισαν οι Ούβε Αντερσον και Χάνου Μίκολα, η Celica έφτασε με επιτυχίες μέχρι τις μέρες μας. Το μοντέλο αυτό, όμως, που συνδέθηκε με την αγωνιστική εικόνα της Toyota, έμελλε να είναι κι αυτό που συνδέθηκε με τη χειρότερη στιγμή του εργοστασίου στα χρονικά. Το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι για την Celica ήταν το 1972, (φωτ. 1) όταν στο RAC Rally (Μεγάλη Βρετανία) ο Ούβε Άντερσον οδήγησε το 1.600 GTV (ΤΑ22) στην 9η θέση. Η πρώτη νίκη ήρθε το 1982 στο Ράλι της Νέας Ζηλανδίας με την 2000GT (RA63) (φωτ. 2). Από το 1983 ως το 1986 κέρδισε και τους έξι αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι. Η Celica GT-Four αγωνίστηκε στην ομάδα Α Ράλι από το 1990 έως το 1995, με την Celica GT-Four και κέρδισε δύο τίτλους κατασκευαστή και τέσσερις τίτλους οδηγού. Ο Κάρλος Σάνθ ήταν ο πιο επιτυχημένος οδηγός, κερδίζοντας τίτλους WRC με το ST165 το 1990 και το ST185 το 1992. Η ST185 κέρδισε επίσης τον τίτλο το 1993 και το 1994 με τους Γιούχα Κάνκουνεν και Ντιντιέ Οριόλ αντίστοιχα. Η 4η συνεχόμενη νίκη Safari Rally της ST185 ήρθε το 1995, η οποία ήταν και η 8η νίκη της Toyota στην εκδήλωση αυτή. Λίγο μετά την εισαγωγή του ST205, το 1995, μία διαμάχη πυροδοτήθηκε, όταν η Toyota Team Europe είχε απαγορευτεί για 12 μήνες από την WRC, λόγω μίας εξαπάτησης (χρήση παράνομου turbo περιοριστή αέρος).
Celica Twin Cam Turbo – 1985
Η Celica TwinCam Turbo, το “τετραγωνισμένο”μοντέλο στο πνεύμα της εποχής, ήταν αυτό που είχε εξελιχθεί ολοκληρωτικά επί Αφρικανικού εδάφους με σκοπό να πρωταγωνιστεί στα τότε εξουθενωτικά Ράλι Σαφάρι και Ακτής του Ελεφαντοστού. Μήνες ολόκληρους κρατούσαν οι δοκιμές -το μοντέλο αυτό δεν συμμετείχε στους υπόλοιπους αγώνες του WRC- και όταν ερχόταν η ώρα του αγώνα, σπάνια το ιαπωνικό κουπέ έχανε τη νίκη. Αποκορύφωμα των επιτυχιών το 1985 ήταν η πισωκίνητη Celica των 330 ίππων όταν ο Γιούχα Κάνκουνεν κέρδισε το Ράλι Σαφάρι και Ελεφαντοστού στο ξεκίνημα μίας λαμπρής καριέρας. Ηταν τότε που με το ίδιο αυτοκίνητο έδυε το άστρο του μεγάλου Μπιορν Βάλτεγκαρτ
Celica GT-Four I – 1990
Ηταν το 1989 όταν το Toyota Team Europe (TTE) με τις ευλογίες της μητρικής εταιρείας αποφάσισε να εξελίξει τη νέα τετρακίνητη Celica GT-Four πρώτης γενιάς. Τα προβλήματα στο αυτοκίνητο ήταν πολλά και ιδιαίτερα στο Ακρόπολις, που με έκπληξη οι μηχανικοί είδαν τα αμαξώματα να αποκτούν νέες διαστάσεις από το “ξεχείλωμα”… Επανήλθαν όμως με σειρά δραστικών αλλαγών και πολλής εργασίας και το αποτέλεσμα δεν άργησε να φανεί έναν χρόνο μετά. Με τον Κάρλος Σάινθ στο τιμόνι το αυτοκίνητο πέτυχε 4 νίκες σε μία περίοδο. Πρώτη και καλύτερη για τον Ισπανό -και φυσικά για την καριέρα του- στο Ακρόπολις, ενώ ακολούθησαν νικηφόρα αποτελέσματα στη Νέα Ζηλανδία, στη Φιλανδία -πρώτη νίκη για μη Σκανδιναβό οδηγό ever- και στο RAC. Με τις νίκες αυτές κυρίως ο Σάινθ κέρδισε το 1990 τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο.
Celica Turbo 4WD – 1992
Το παιχνίδι της εξέλιξης συνεχίζεται. Η νέα Celica Turbo 4WD φημίζεται και γίνεται ονομαστή με τις “στρογγυλές γραμμές” της. Πιο compact κατασκευή, πιο ομοιογενής, αλλά και πολύ δύστροπη ειδικά στις εμπρός αναρτήσεις. Ο Κάρλος Σάινθ με ακόμη 4 νίκες κερδίζει το παγκόσμιο πρωτάθλημα οδηγών και η Toyota εκδίδει σε παραγωγή περιορισμένο αριθμό μοντέλων με το όνομά του. Αλήθεια, τι ειρωνεία. Τα μοντέλα αυτά φτάνουν στην αγορά όταν ο “ματαντόρ” έχει φύγει από την ομάδα. Το 1993 τη θέση του Ισπανού παίρνει ο Κάνκουνεν με τη βελτιωμένη έκδοση της Turbo 4WD -σε χρώματα και ουσία- και με τέσσερις (!) νίκες στέφεται παγκόσμιος πρωταθλητής… Μαζί του για πρώτη φορά στα χρονικά η Toyota γίνεται ο πρώτος ιαπωνικός κατασκευαστής που κερδίζει παγκόσμιο πρωτάθλημα! Το ίδιο συνέβη και το 1994 σε επίπεδο πάντα κατασκευαστών.
Celica GT-Four II – 1995
Το μοντέλο αυτό βγήκε στην παραγωγή, με καθαρά αγωνιστικές προοπτικές. Δυστυχώς το αυτοκίνητο αποδείχθηκε δύστροπο και με δυσκολία πλησίαζε τις επιδόσεις των αντιπάλων. Μοναδική νίκη του μοντέλου, αυτή του Ντιντιέ στην Κορσική -στο νήμα- το 1995, δύο μόνο αγώνες πριν από την αποφράδα ημέρα στον τερματισμό του Ράλι Καταλονίας, όταν οι τεχνικοί έφοροι ανακάλυψαν την παρανομία με το “δαχτυλίδι” στο turbo της Celica που με την τοποθέτηση του κολάρου άνοιγε το στόμιο περισσότερο από το επιτρεπτό…
«Ευφυές. Η πλέον έξυπνη απατεωνιά από καταβολής αγώνων αυτοκινήτου» θα σχολιάσουν οι ειδικοί και λίγο αργότερα η FIA θα μηδενίσει το ΤΤΕ και θα αποβάλει για 12 μήνες το εργοστάσιο από τους αγώνες! Το εργοστάσιο θα επανέλθει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι το 1997, σε μια νέα εποχή για τους αγώνες. Τα αυτοκίνητα του group A πέρασαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και εμφανίστηκαν τα WRC. “Όπλο” της Toyota στους αγώνες ήταν η Corolla WRC…
Η επιτυχία της Celica στους αγώνες είχε τεράστια απήχηση στο ενθουσιώδη κοινό των αγώνων. Ετσι το εργοστάσιο παρήγαγε τέσσερα μοντέλα σε εξαιρετικά περιορισμένο αριθμό, μόλις 5.000 μονάδες, για τις απαιτήσεις WRC homologation. Θεωρούνται άκρως συλλεκτικά από αρκετούς ενθουσιώδες οπαδούς. Η έκδοση homogolation του ST185 ονομάζεται GT-Four RC στην Ιαπωνία, ομάδα Α Rallye στην Αυστραλία, ή Carlos Sainz Limited Edition στην Ευρώπη και γενικά στις αγορές.
