Η Τουρκία ενώ είχε στραμένα τα βέλη εναντίον Λευκωσίας, Τελ Αβίβ και Καΐρου, τώρα έχει βάλει την Αθήνα στο στόχαστρο και την κατηγορεί, ότι πρωτοστατεί, ώστε τα κράτη της Μεσογείου να δραστηριοποιηθούν εις βάρος της. Η Ελλάδα αν δεν εξαντλούσε τις κινητοποιήσεις της για το μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης με την ετοιμόρροπη κυβέρνηση της Τρίπολης να επισημάνει στις χώρες της Μεσογείου, πόσο κινδυνεύουν τα συμφέροντά τους, δεν θα υφίστατο με τέτοια σφοδρότητα την επιθετικότητά της.
Η στάση της Τουρκίας σε ζητήματα κυριαρχικών δικαιωμάτων στη Μεσόγειο, οι συνεχιζόμενες απειλές και οι κλιμακώμενες αυθαιρεσίες στο Αιγαίο, όπου τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, ενισχύουν την άποψη ότι ο Ερντογάν δεν είναι απρόβλεπτος. Είναι λάθος να πιστεύουμε, ότι κινείται με βάση τη θεωρία, ότι ο τρόπος άσκησης της εξωτερικής του πολιτικής γίνεται για εσωτερική κατανάλωση. Βλέπουμε, ότι όσα λέει, τα κάνει, όταν βρίσκει την κατάλληλη ευκαιρία.
Η συμφωνία οριοθέτησης με τη Λιβύη, νομικά ανύπαρκτη, παράνομη, ξεπαράνομη, εδημιούργησε τετελεσμένα και θα τα βρίσκουμε μπροστά μας. Παράνομη είναι και η κατάληψη της μισής Κύπρου, αλλά τη βρίσκουμε πάντα μπροστά μας. Ο Ερντογάν μ’ αυτό το μνημόνιο ενήργησε σαν να συμφωνούσε ο πρόεδρος του Καναδά με τον Μακρόν να μοιράσουν τον Ατλαντικό, αγνοώντας ότι παρεμβάλλεται το Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Ερντογάν, παρά το εμπάργκο, έχει στείλει στη Λιβύη τεθωρακισμένα, μισθοφόρους, ντρόουνς και Τούρκους συμβούλους ως εκπαιδευτές. Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι η κυβέρνηση του Αλ Σαράζ δεν θ’ αντέξει, και ο Χαφτάρ θα επικρατήσει στην Τρίπολη. Θέλει να είναι παρών και να ‘χει λόγο στις διαβουλεύσεις για οποιαδήποτε κυβέρνηση κι αν σχηματιστεί να εξασφαλίσει τη νομιμότητα του μνημονίου.
Η διαπραγματευτική θέση της χώρας μας ενισχύεται μετά την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας για τον ενεργειακό αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου EastΜed από Ισραήλ, Κύπρο και τα μελλοντικά κοιτάσματα νότια της Κρήτης. Χαρακτηρίζεται εκτός των άλλων και ανάχωμα στις τουρκικές διεκδικήσεις, διότι μέσω αυτού του αγωγού επιβεβαιώνονται τα κυριαρχικά δικαιώματα στη Μεσόγειο των συμμετεχόντων στην κατασκευή του EastMed. Η Ελλάδα θα γίνει ακόμα ισχυρότερη ως κομβικό κέντρο και με την επικείμενη προσχώρηση ως κομβικό κέντρο και με την επικείμενη προσχώρηση της Ιταλίας, η οποία επί της αρχής συμφωνεί, να φθάσει ο αγωγός μέχρι τις ιταλικές ακτές και να καταλήξει στον ευρωπαϊκό Ταρ.
Για την ιστορία η Ιταλία το 1912 κατέλαβε την Τρίπολη και έδιωξε τους Μωαμεθανούς. Το 1934 υιοθέτησε το επίσημο όνομα της αποικίας της ως Λιβύη μέχρι το 1949 όπου με ψήφισμα του ΟΗΕ ανεξαρτητοποιήθηκε. Το 1951 ανακηρύχθηκε ως μοναρχία με βασιλέα τον Ιντρίς, τον οποίον ανέτρεψε ο Καντάφι και ανακήρυξε τη Δημοκρατία της Λιβύης. Οι Τούρκοι, λοιπόν, ανέκαθεν εκινούντο, με μακροπρόθεσμα σχέδια πιστεύοντας, ότι κάποτε θα επωφελούντο από μεταβολές και αναταξινομήσεις στον περίγυρό τους. Εστράφησαν και στη Λιβύη, διακατεχόμενοι και από το σύνδρομο του Μωαμεθανισμού. Αν εγκλωβιστούν στην Τρίπολη μ’ αυτή τη ρητορική, δύσκολα θ’ απεμπλακούν.
