Τραγωδία στη Λεωφόρο Κηφισιάς

Αυτή η φοβερή κραυγή που ακούστηκε στον σταθμό της Λυών: Σκότωσαν τον Βενιζέλο! Σκότωσαν τον Βενιζέλο! μεταφέρθηκε αστραπιαία στην Αθήνα.
Στην πλατεία Συντάγματος, στις κεντρικές αρτηρίες των Αθηνών τα μαινόμενα πλήθη των Βενιζελικών, φώναζαν, κραύγαζαν, ούρλιαζαν:
– Σκότωσαν τον Βενιζέλο!
– Θάνατος στους δολοφόνους!
Μάταια ο Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως Εμμανουήλ Ρέπουλης συνιστά ψυχραιμία, διευκρινίζοντας πως ο Βενιζέλος γλύτωσε με δυο ελαφρά τραύματα στο χέρι.
Λίγοι τον ακούνε. Οι περισσότεροι ζητούν εκδίκηση και ξεσπούν πάνω στους βασιλόφρονες.
Αλίμονο, όταν πετύχουν κάποιον από αυτούς, τον πιάνουν, τον δέρνουν, τον φυλακίζουν. Ιδιαίτερα ξεσπούν πάνω στις βασιλόφρονες εφημερίδες. Καταστρέφουν τα γραφεία τους, τις τυπογραφικές μηχανές, τα πάντα.
Το μίσος και η εκδίκηση κυριαρχούν. Η Αθήνα είναι μια αναρχούμενη πολιτεία. Ευτυχώς, όμως, η είδηση η καλή ότι ο Βενιζέλος σώθηκε από την δολοφονική απόπειρα έρχεται γρήγορα, και η κατάσταση της καταστροφικής μανίας και της αλλοφροσύνης σταματά αμέσως.
Όμως στις λίγες ώρες που κράτησε η αναρχία, στη Λεωφόρο Κηφισιάς, όπως λεγόταν τότε η λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας, συντελέστηκε ένα τρομερό έγκλημα. Μια τρομερή τραγωδία. Στρατιώτες που ανήκαν στους ειδικούς λόχους ασφαλείας με διοικητή τον Παύλο Γύπαρη, συνέλαβαν και δολοφόνησαν τον Ίωνα Δραγούμη, τον Ίδα των νεοελληνικών γραμμάτων.
Ο Δραγούμης είχε στενό δεσμό με την μεγάλη τραγωδό Μαρίκα Κοτοπούλη, η οποία ήταν φανατικιά Κωνσταντινική. Θέλοντας λοιπόν να την προστατεύσει από το έξαλλο πλήθος που είχε κάνει γυαλιά – καρδιά το θέατρό της, την πήρε και την πήγε μακριά, κάπου στην Κηφισιά. Έτσι κι έγινε. Όταν όμως εκείνος θέλησε να επιστρέψει στην Αθήνα, μάταια εκείνη τον θερμοπαρακαλούσε να μείνει μαζί της, γιατί φοβόταν για τη ζωή του.
Ο Δραγούμης, ατρόμητος όπως ήταν, αποφάσισε να ριψοκινδυνεύσει και ξεκίνησε να επιστρέψει στην Αθήνα.
Στις 2:30 μετά το μεσημέρι, έφτασε στους Αμπελοκήπους όπου οι “Γυπαραίοι” σταμάτησαν το αυτοκίνητο. Όταν διαπίστωσαν την ταυτότητά του, τον παρουσίασαν στον Γύπαρη κι εκείνος διέταξε να σχηματιστεί απόσπασμα από 15 άνδρες, με επικεφαλής δύο λοχίες και να οδηγήσουν τον Ίωνα Δραγούμη στο φρουραρχείο.
Στον δρόμο όμως το απόσπασμα σταμάτησε. Οι δύο Λοχίες πρόσταξαν τους άνδρες τους να παραταχθούν κι έστησαν τον Δραγούμη στον τοίχο. Τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ. Η δολοφονία του και μάλιστα με τις συνθήκες που έγινε, γέμισε φρίκη τον κόσμο, σ’ όλη την Ελλάδα.
Στιγμάτισε ανεξίτηλα την βενιζελική παράταξη. Ο Γύπαρης, που κατηγορήθηκε ότι αυτός διέταξε να γίνει η εκτέλεση του Δραγούμη, αρνήθηκε την κατηγορία. Ποτέ δεν την αποδέχτηκε.
Ως το τέλος της ζωής του, υποστήριζε πως ήταν αθώος της τραγωδίας που παίχτηκε στην Λεωφόρο Κηφισιάς.