Τραμουντάνα…

Ελεγε ο Μέγας Αλέξανδρος πως «σαν θέλεις να κατακτήσεις τη νίκη πρέπει να γίνεις διώκτης, όχι διωκόμενος».
Μα τούτες τις ώρες, κανείς να μην φαντασιώνεται “εκστρατείες” ούτε προς Δυσμάς, ούτε προς Ανατολάς.
Τώρα είναι ώρες περισυλλογής και εθνικής ευθύνης.
Αλλο δρόμο πέρα απ’ το να κρατηθούμε γερά στην πρώτη ταχύτητα της ανεπτυγμένης Ευρώπης, δεν βλέπω.
Και έτσι όταν… οι μύγες ταλαιπωρούν το κοπάδι, θα ’λθουν οι σφήκες και θα τις διώξουν.
Ξέρω πως οι Ελληνες σκέφτονται και διαπορούν για πολλά.
Κάθε στιγμή που περνά, ζυγίζει το ειδικό της βάρος.
Μίλησα με πολλούς ανθρώπους.
Ελάχιστοι έχουν ένα ανεπίγνωστο φόβο. Εμαθαν πια οι περισσότεροι τον δρόμο που πρέπει να τραβήξουμε μέσα στο όλον της Ευρώπης.
Σχηματικά λειτουργεί αυτό. Γραμμικά, σα γεωμετρική πρόοδος.
Αγκωνάρι η Ελλάδα. Μαύρη πέτρα, άσπρη πέτρα, ξέξασπρη.
Και μετά η θάλασσα, η οδός που προσδιορίζει τη στρατηγική μας.
Το Ιόνιο, το Λιβυκό, η Κύπρος.
Κι αν έλθει τραμουντάνα, θα “κάτσει” ο καιρός….