Λέγαμε πάντα ότι τα εθνικά θέματα είναι λεπτά και απαιτούν εξαιρετικά λεπτούς και προσηλωμένους χειρισμούς. Αυτή είναι η διπλωματική υφή κάθε χώρας, που σέβεται την εσαεί παρακαταθήκη του Ελευθερίου Βενιζέλου και τα στελέχη του υπουργείου Εξωτερικών έχουν μελετήσει τον Τσώρτσιλ και τον Ρούσβελτ.
Παρακρατικοί τραμπούκοι χτύπησαν σε όλο το σώμα τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη. Μέσα στο τσούρμο, χτύπησαν έναν άνθρωπο 75 ετών.
Ο κ. Μπουτάρης εκπροσωπεί τη Θεσσαλονίκη και έχει θεσμικό ρόλο. Είναι εκλεγμένος… Δεν είναι διορισμένος γκαουλάιτερ. Αυτή είναι και η παρακαταθήκη του Ελ. Βενιζέλου. Πάμε παρακάτω.
Στις Δημοκρατίες οι απόψεις δεν είναι υπό διωγμόν. Η αστική Δημοκρατία, εκφέρεται δημόσια μέσα από την όσμωση της αντιπαράθεσης. Κάποιοι έχουν τις κάποιες απόψεις, κάποιοι κάποιες άλλες… Αποφάσεις λαμβάνουν τα συντεταγμένα όργανα και η Βουλή επικυρώνει. Δεν θα επιτρέψουμε στους μπράβους να δηλητηριάσουν τη χώρα. Ούτε στους Γκοτζαμάνηδες.
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης δεν ονειρεύτηκε μια πόλη “σκαντζόχοιρο”, γι’ αυτό την εμπορική Αγορά της την κρατούν Σκοπιανοί, Εβραίοι, Βούλγαροι και Τούρκοι τουρίστες. Αν δεν απατώμαι όλοι (μέχρι και οι Ακροδεξιοί) λένε ότι ο τουρισμός είναι η εθνική μας βιομηχανία.
Ο κ. Μπουτάρης δεν είναι αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Γράφουν γι’ αυτόν οι New York Times. Κυκλοφορεί στην πόλη δίχως αστυνομική συνοδεία. Γι’ αυτό τον χτύπησαν. Γιατί είναι θρασύδειλοι.
Ο κ. Μπουτάρης έκανε ένα μόνο πολιτικό λάθος. Βρήκε νωρίς μπροστά και “κάηκε” πρώτος. Αλλά την γνώμη του θα τη λέει. Τον εξέλεξαν για να τη λέει.
