«….έχουμε στην Ελλάδα μια περίεργη αντίληψη για το γενικό συμφέρον. Απλώς το αγνοούμε…..»
Ν. Δήμου
Τα τελευταία χρόνια οι τράπεζες βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος,επειδή αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.
Για να φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη μας τα προβλήματα των συστημικών τραπεζών είχαν διαφανεί πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση, που ξεκίνησε από την Αμερική και κατέστρεψε τελικά την Ευρώπη και ιδιαίτερα τα πιο αδύναμα μέλη της, όπως είναι η χώρα μας. Να θυμίσω το πακέτο Αλογοσκούφη, ένα πρόγραμμα στήριξης 28 δισ. ευρώ για τις συστημικές τράπεζες, όπου δόθηκαν τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου για να ενισχυθεί η κεφαλαιακή τους επάρκεια καθώς και η ρευστότητά τους. Σ’ αυτό το πακέτο στήριξης μας ενημέρωνε ο επόμενος υπουργός οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου θα… «προσέθετε ένα νέο πακέτο 25 δισ. ευρώ και επιπλέον 10 δισ. ευρώ που προβλέπονταν να δοθούν μέσω του ΤΧΣ…». Ο επόμενος υπουργός κ. Σαχινίδης διέθεσε επίσης σε 6 μεγάλες τράπεζες εγγύηση του δημοσίου για ποσά 21,8 δισ. ευρώ. Ακολούθησαν και άλλα πακέτα στήριξης προς τις συστημικές τράπεζες, που συνολικά αντιστοιχούν στο ΑΕΠ της χώρας. Απ’ όλη αυτήν τη στήριξη και τη διαδικασία απουσίαζαν οι μικρές, γνωστές ως συνεταιριστικές τράπεζες. Για τις Συνεταιριστικές τράπεζες δεν υπήρχε καμιά πρόβλεψη, καμιά διάθεση του κράτους και της κεντρικής τράπεζας να τις βοηθήσουν, να ξεπεράσουν τα προβλήματα που προέκυψαν από την οικονομική κρίση. Παρόλα αυτά μερίδα των Συν/κών τραπεζών άντεξε, χωρίς να επιβαρύνει τον Έλληνα φορολογούμενο. Άντεξαν γιατί είχαν μια συνετή διαχείριση και δεν είχαν εκτεθεί σε αμφισβητούμενα δάνεια. Έτσι όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης βοήθησαν χρηματοδοτώντας, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους επιχειρήσεις του τόπου τους. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν και η δυο κρητικές Συνεταιριστικές Τράπεζες που είναι και οι κορυφαίες στον χώρο τους. Ιδιαίτερα αυτά τα δύσκολα χρόνια για το επιχειρείν, η Τράπεζα Χανίων προσπάθησε και κατάφερε να περισώσει ντόπιες ιστορικές παραγωγικές εταιρείες, διασφαλίζοντας έτσι τις θέσεις εργασίας και συγχρόνως βοηθώντας στην καλύτερη οργάνωση της παραγωγικής διαδικασίας. Πέραν τούτου παραγωγικές οικογενειακές επιχειρήσεις μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε χρηματοδοτήσεις. Τον τελευταίο χρόνο όμως το οικονομικό κλίμα συνέχιζε να επιδεινώνεται, με κορύφωση τα capital controls, όπου είχε σαν αποτέλεσμα την ανάληψη των καταθέσεων και την αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Ετσι μειώθηκε η κεφαλαιακή επάρκεια και σ’ αυτές τις τράπεζες. Προέκυψε λοιπόν η ανάγκη σύμφωνα με τα διεθνή λογιστικά πρότυπα που εφαρμόζονται πλέον και στις μικρότερες τράπεζες, να γίνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Μια αύξηση που θα δώσει τη δυνατότητα να παραμείνει η τράπεζα ενεργή, για να μπορέσει να συνεχίσει την δικιά της αναπτυξιακή πορεία και να συμβάλει συγχρόνως στην ανάπτυξη του τόπου μας. Το ζητούμενο είναι να κατανοήσουμε, ότι τίποτα δεν έχει χαθεί, αρκεί να παραμείνει η Τράπεζα ζωντανή για να μπορεί πάλι να παράγει υπηρεσίες και κέρδη για τους μετόχους της όπως έπραττε τα τελευταία 20 χρόνια.
