Τραπεζάκια έξω

Ολοι πια αντιλαμβάνονται ότι από τις 4 Μαΐου η χώρα περνά σε μια πιο δύσκολη φάση αφού «είναι πιο εύκολο να τον κατεβάσεις τον διακόπτη, απ’ ό,τι να τον ανεβάσεις».
Παρότι διατηρώ επιμέρους επιφυλάξεις, εντούτοις μετά που άκουσα τον πρωθυπουργό, αναγνωρίζω ότι υπάρχει ένα λεπτομερές σχέδιο που στηρίζεται στην αιρεσιμότητα που θα κάνει το Μεικτό Παρατηρητήριο, που μπορεί σε τοπικό ή υπερτοπικό επίπεδο να επαναφέρει μέτρα.
Αυτό, ο υπογράφων το θεωρεί επιστημονική παρατήρηση και οργανωμένο σχέδιο.
Ο Κέινς έλεγε ότι «οι ευφυείς άνθρωποι αλλάζουν γνώμη, οι ανόητοι ποτέ».
Σίγουρα η Ελλάδα βρίσκεται στην πιο κρίσιμη στιγμή της Μεταπολιτευτικής της Ιστορίας, διότι θα επιδιώξει αφενός να κεφαλαιοποιήσει μια επιτυχία και να περάσει ομαλά στη δεύτερη φάση.
Χειρουργική πράξη που απαιτεί ατομική ευθύνη και ρεαλισμό.
Για την πλειοψηφία των Ελλήνων είναι η πρώτη φορά που μακαρίζεται ο ρεαλισμός της κυβέρνησης, αφού μέχρι πριν δύο μήνες, οι νεφόπληκτοι και οι χειριστές “αεροζόλ” έδιναν και έπαιρναν.
Πιστεύω επίσης ότι τώρα οι συνετοί πολίτες είναι περισσότερο μαγκωμένοι και περιμένουν την εξέλιξη των δύο πρώτων εβδομάδων.
Στο τέλος Μαΐου θα ξέρουμε αν πήραν τις σωστές αποφάσεις ή αν έσφαλαν.
Τα μαθηματικά μοντέλα, πάντως, μας ευνοούν.
Παρά ταύτα τα γεγονότα εκτιμώνται πια σε 24ωρη βάση.
Και αυτό ο υπογράφων το θεωρεί ορθή πολιτική.
Πάμε παρακάτω.
Η Ευρώπη είναι εν μέσω στενών πυλών.
Από τη μία, μια παραπαίουσα Αμερική και από την άλλη μια ψυχρή Κίνα και μια Ρωσία που σιωπά.
Θα τολμήσω να πω ότι ίσως αναθεωρηθούν κάποιες αρχές του παγκόσμιου καπιταλισμού και οι διπλωματικές σχέσεις.
Τα δεδομένα που έχουμε στα χέρια μας είναι ελάχιστα και αβέβαια.
Δεν υπάρχουν πια σταθεροί πυλώνες. Δεν γνωρίζω επί παραδείγματι πια ποιο είναι το αποκούμπι του πλανήτη.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να συνωμοσιολογούμε, σημαίνει ότι πρέπει να περιμένουμε.