Στην Ελλάδα συνεχίζεται ασταμάτητα το αλισβερίσι μεταξύ των εχόντων πολλαπλά συμφέροντα και όλων αυτών που έχουν λαμβάνειν από την κρίση. Θα αναρωτιέστε βέβαια ποιοι είναι όλοι αυτοί και πόσοι, αν και κατά πόσο μπορούν να διαφεντεύουν εξακολουθητικά την χώρα. Και όμως μπορούν. Με το να εκμεταλλεύονται καταλλήλως την παρατεταμένη φτώχεια και να προτείνουν χαμηλότερες αμοιβές -τάχα στο όνομα της κρίσης- με το να κερδοσκοπούν από την υπάρχουσα κατάσταση που έχει κάνει τον καθένα βορά των όποιων οικονομικών υπηρεσιών και της εφορίας, πετυχαίνουν αυτό ακριβώς, να μην μιλά κανείς και να προσφέρεται ως εύκολο θύμα στην εργασιακή αγορά, στοχεύοντας στην καλύτερη περίπτωση μισθούς της τάξης των 300 ή 400 ευρώ.
Στην Ελλάδα του 2017, αποτελεί κάτι σαν όνειρο το σταθερό εισόδημα, κάτι σαν θείο δώρο η κοινωνική ασφάλιση. Με πολύ κόπο ο κόσμος πληρώνει τις υποχρεώσεις του στις τράπεζες, οι οποίες έχουν αναλάβει έναν άλλο ρόλο μετά τα capital controls, που σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο θα πάψουν, λέει, σε λίγο καιρό. Οι τράπεζες που δεν προσφέρουν πια το παραμικρό στους πελάτες τους, που δίνουν δάνεια με το σταγονόμετρο και αφού πρώτα έχουν ξεψαχνίσει τις συνήθειες και το περιβάλλον του πελάτη, ανακυκλώνουν τα χρήματα των καταθέσεων και αποκομίζουν κέρδη από τους περιορισμούς στις αναλήψεις. Είναι ο θεσμός αυτός που βγήκε τα μάλα ωφελημένος από την παρατεταμένη κρίση, όταν εκατομμύρια πελάτες απώλεσαν τα στοιχειώδη για κάποιο χρονικό διάστημα και η ανακεφαλαιοποίηση τόνωσε σημαντικά την τραπεζική κερδοφορία.