Τώρα που τελειώνει το καλοκαίρι σκέφτομαι μια δερματική ασθένεια της παλιάς πόλης των Χανίων: τα τραπεζοκαθίσματα. Μια μικρή βόλτα θα σας πείσει ότι απλώνονται σαν “φίδι” παντού. Νομίζω ότι αυτό πρέπει να αλλάξει, γιατί μας ταπεινώνει. Σκέφτομαι ότι ίσως στα Κυκλαδονήσια αυτή η λειχήνα δεν απλώνεται στον αστικό ιστό της πόλης.
Βέβαια για να μην είμαστε άδικοι, άλλες προδιαγραφές έχει ένα Κυκλαδονήσι και άλλες προδιαγραφές έχει η παλιά πόλη των Χανίων.
Δεν θέλω να περπατάμε στην παλιά πόλη με το κεφάλι σκυφτό… Γι’ αυτό χρειάζονται κανόνες.
Ο τρόπος ζωής έχει αλλάξει. Δεν έχω αντίρρηση.
Και το επίπεδο του τουρισμού έχει αναβαθμιστεί. Δεν το αρνούμαι.
Δεν πρέπει όμως η Παλιά Πόλη να αποστρέφεται τα βιώματα της, τη νοσταλγία μας, το ποιητικό της χρώμα.
Γι’ αυτό πρέπει να περπατάμε με το κεφάλι ψηλά. Οι Άγιοι Πάντες, τουρίστες μάλλον θα συμφωνήσουν μαζί μου.
Τραπεζοκαθίσματα εκτός ελέγχου
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Επειδη ο κυριος δημοσιογραφος εχει ενα ιδιαιτερο τροπο γραφης……. και επειδη ισως να μην θελει να δυσαρεστησει τους δηθεν επαγγελματιες του λιμανιου……..κλεισανε τα παντα σε σημειο που να πεφτει ο ενας πανω στον αλλο…..και δεν μιλαει κανεις.Και το κερασακι στη τουρτα….το δυδιμο των λιμενικων να περιπολουν πολλες φορες και εποχουμενοι στο παλαιο λιμανι των Χανιων,