“Τραπεζοκαθίσματα στη Ν. Χώρα”

Θα μπορούσε ο αναγνώστης αυτός να μας πει σε τι τον ενοχλούν τα τραπεζοκαθίσματα; Δεν του μένει χώρος να περπατήσει; Αντίς να βλέπει τραπέζια και ανθρώπους προτιμά να βλέπει τσιμέντα; Η Ελλάδα είναι τραπέζια και καρέκλες δίπλα στην θάλασσα, δεν μπορείς να κλείσεις εδώ την ζωή πίσω από τοίχους, θα ήταν μια καταστροφή για την αισθητική του τόπου, για την ζωή των ντόπιων, τον τουρισμό και για την οικονομία του τόπου. Δεν μπορώ να καταλάβω από που προκύπτει αυτή η νέα νοοτροπία να θέλουμε να καταστρέψουμε αυτό που αξίζει. Βγάζουμε τρελούς νόμους, όπως αυτόν με τις γλάστρες στην παλιά πόλη και γενικά τον κανονισμό παραχώρησης δημόσιων χώρων, και μετά μας φαίνεται παράξενο πως η ορμή της ζωής παρασέρνει τέτοιους ανόητους νόμους, το μόνο που καταφέρνουν αυτοί που βγάζουν τέτοιους νόμους είναι να κάνουν ανθρώπους παράνομους που κρατούν την πόλη μας και την οικονομία της όρθια και που δίνουν ζωή στην πόλη. Ρωτώ ξανά: Γιατί σε αυτήν την έρημη χώρα πάμε να καταστρέψουμε ό, τι αξίζει; Ρωτώ απευθείας τον αναγνώστη: δεν υπάρχει μέρος να περπατήσεις δίπλα στην θάλασσα στην Νέα Χώρα άνθρωπε μου; Ή απλά ψάχνεις κάτι να γκρινιάσεις; Εγώ κάνω κάθε μέρα μπάνιο στη Νέα Χώρα και βλέπω πως υπάρχει ένας ολόκληρος δρόμος και δύο πεζοδρόμια να περπατήσω και εφόσον δεν είμαι αεροπλανοφόρο μια χαρά χωράω. Και εσείς, κύριε Κώνστα, καλό είναι να υποστηρίζετε την αλήθεια αντίς τους νόμους, η τήρηση των νόμων είναι σημαντικότατο πράγμα, αλλά για έναν δημοσιογράφο είναι επίσης σημαντικό να δείχνει ποιοι νόμοι δεν έχουν νόημα και κάνουν κακό.