Τρέχοντα και ενδιαφέροντα

Πόσο τελικά αξίζει να ασχολείται κανείς με τρέχοντα θέματα ή έστω με πιθανή εξέλιξη τους;
Φαίνεται να συμβαίνουν πολλά το τελευταίο διάστημα. Πολλά, που όμως δεν αφήνουν ίχνη δια εξαγωγή συμπερασμάτων. Και ο λόγος είναι ότι οι συμμετέχοντες στην εξέλιξη των γεγονότων δουλεύουν κάτω από το τραπέζι και το “τραπέζι” φαίνεται άδειο.
Στις γειτονικές μας χώρες, Κύπρο, Αίγυπτο, Ισραήλ, Λίβανο, Ελλάδα, Τουρκία, κόσμος πάει κι έρχεται, τάχα για εμπορικές ή άλλες άσχετες διαπραγματεύσεις. Λέτε να κάνουν ταξίδια “αναψυχής” ή μήπως έρχονται εξελίξεις που επηρεάζουν όλες αυτές τις χώρες και τρέχουν να προλάβουν οφέλη;
Μπαίνουν έτσι ψύλλοι στ’ αυτιά του λαού, που κάνει τις δικές του σκέψεις και βγάζει ή τουλάχιστον προσπαθεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Αρχίζοντας από την όαση Σίουα, όπου “κατ’ εντολήν”, σταμάτησαν οι ανασκαφές προ του νεκρικού θαλάμου, στην Αμφίπολη, όπου τρέμουν οι Σκοπιανοί μήπως ανακαλυφθεί ο τάφος του Μ. Αλεξάνδρου και σβήσει το εθνικό τους αίσθημα, (τα οστά χάθηκαν ή δεν είναι κατάλληλη στιγμή να αποκαλυφθούν λόγω πιέσεων;).
Το μουσείο του Λονδίνου “τώρα” αποφάσισε να δανείσει ελληνικά ευρήματα σε άλλα μουσεία. Τυχαίο; Όχι, διότι οι Άγγλοι πιέζουν Ελλάδα και Κύπρο για να κερδίσουν ΑΟΖ οι βάσεις της Κύπρου, θεωρούμενες κράτος εν κράτει.
Οι Τούρκοι κάνουν “εμπρηστικές” δηλώσεις, έρχονται στην Αθήνα, βολτάρουν στο Αιγαίο, και η Ελλάδα φαίνεται να αναμένει τις εξελίξεις, πιεζόμενη από οργανωμένες διαδηλώσεις που καταστρέφουν περιουσίες και κάνουν την Αστυνομία και την Κυβέρνηση να φαίνονται λίγες.
Γιατί όλα αυτά;
Μέσα λοιπόν στις μετακινήσεις αξιωματούχων μεταξύ των γύρω κρατών μας, οι ΗΠΑ και η Ρωσία φαίνεται απλά να παρακολουθούν, αν και κανείς δεν πιστεύει κάτι τέτοιο. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, θεωρούν ότι οι δύο αυτές χώρες κινούν τα νήματα και σιγοντάρουν Βρετανοί και Γερμανοί.
Τους λαούς τους θέλουν να λειτουργούν μηχανικά, προβλέψιμα, υπό καθοδήγηση. Η μεθόδευση να επικρατήσει η ασφάλεια εις βάρος της ελευθερίας και της δημοκρατίας, αυξάνει την μηχανικότητα και μας κάνει ακόμη πιο προβλέψιμους.
Αρκεί κάποιος να αναρωτηθεί: «Γιατί συμβαίνει το κάθε τι» και θα βρει το ποιος κερδίζει, ποιος ωφελείται και άρα έχει λόγους να το δημιουργεί, να το ενισχύει.
Το πρόβλημα Λιβύη δεν κλείνει, η Αίγυπτος ενισχύεται ξαφνικά στρατιωτικά από τη Ρωσία, το Ισραήλ και η Ελλάδα εκτός των άλλων έχουν και τις αναταραχές, ο Λίβανος αναμιγνύεται στα κοινά (βλ. ΑΟΖ), η Κύπρος ταράζεται από οικονομικά σκάνδαλα που κάνουν τον πρόεδρό της να αναστείλει το ταξίδι στη Ρωσία και να πάει τώρα στις ΗΠΑ για την υγεία του, (έχει πράγματι πρόβλημα υγείας).
Η Τουρκία δεν ηρεμεί από εντάσεις, και γενικά όλα βράζουν.
Γιατί άραγε; Γιατί έπεσαν όλα μαζεμένα αυτή τη χρονική στιγμή;
Κι επειδή καπνός δεν βγαίνει χωρίς φωτιά, κι εμείς βλέπουμε τον καπνό να βγαίνει προς το παρόν, ας περιμένουμε και τη “φωτιά”. Καλό είναι λοιπόν να αναζητάμε και το ΓΙΑΤΙ σε κάθε συμβάν κι ας μην παρασυρόμαστε από συναισθηματισμούς ή αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση.
Ας γίνουμε πιο ουσιαστικοί αναζητώντας το βάθος της κάθε δήλωσης, του κάθε συμβάντος.
Ας ξεφύγουμε από τη μηχανικότητα που παγκοσμίως πάνε να μας ρίξουν. Ας ψαχνόμαστε λίγο παραπάνω, έτσι ώστε να παραμένουμε απρόβλεπτοι και άρα δυσκολότερα ελεγχόμενοι.
Ας επιδιώκουμε την ασφάλεια αλλά χωρίς να χαθούν ελευθερία και δημοκρατία.